Golden Earring(s) en Shocking Blue

De oorsprong van The Golden Earring(s) gaat terug naar het einde van de jaren vijftig in Den Haag. Toen volgde de elfjarige George Kooymans immers gitaarles bij René Nodelijk van René and the Alligators (Nodelijk had gitaar gestudeerd aan het muziekconservatorium; de enige andere Nederlandse popgitarist in dat geval is merkwaardig genoeg Frank Nuyens van Q65) en gaf deze lessen door aan zijn twee jaar oudere vriendje Rinus Gerritsen, die zichzelf daarnaast ook nog piano leerde spelen. Toen ze in 1961 als The Tornado’s van start gingen, opteerde Rinus voor de basgitaar, terwijl Hans van Herwerden slaggitaar speelde en Freddie van der Hilst achter de drums plaats nam. Als openingsnummer speelden ze meestal een nummer dat o.a. door Marlene Dietrich in 1947 bekend werd gemaakt, namelijk “Golden Earrings”. Toen ze op een schoolfeest in 1963 bijgevolg eens werden aangekondigd als “The Golden Earrings” i.p.v. “The Tornado’s” hebben ze die naam dan ook aangehouden, omdat ondertussen de Engelse Tornados een wereldhit hadden met “Telstar”.

Ondertussen was ook Frans Krassenburg aangetrokken als zanger. Tijdens een optreden op de Scheveningse pier gaf Freddie Haayen, een student die wat bijkluste bij Polydor, zich uit als directeur van de firma. Hij hield van de groep en beloofde hen dat ze een single zouden mogen uitbrengen. Uiteraard moest hij dit nu ook nog hard maken bij de échte leiding van Polydor, maar aangezien de oubollige firma de beatboom tot hiertoe aan zich had laten voorbijgaan, hadden die er wel oren naar. “Please go” werd uitgebracht, maar de groep vond het zo vals gezongen dat ze zelf vroegen dat het weer uit de handel zou worden genomen. Bij een van de “Teenager Shows” van Jacques Senf werd de single echter zo goed verkocht aan de ingang dat ze uiteindelijk nog de negende plaats in de hitparade zou bereiken.
Krassenburg zou uiteindelijk toch nog tot 1967 bij de groep mogen blijven, meer zelfs: hij nam zelf het initiatief op te stappen “omdat de groep op een dood spoor zat”. Zijn plaats werd ingenomen door Barry Hay van The Haigs, die nochtans door Robbie Van Leeuwen, die net had gebroken met The Motions, eveneens werd aangezocht als zanger van een nieuwe groep. Diens woorden “Daar zul je de rest van je leven spijt van krijgen” zijn de geschiedenis ingegaan, maar als men weet hoe groot Shockin’Blue nadien is geworden, dient het gegniffel hieromtrent toch wat te worden genuanceerd. Alhoewel… zou het succes ook zo groot geworden zijn indien de groep dan zonder Mariska Veres zou gezongen hebben van: “He’s got it: I’m your Venus, I’m your fire, at your desire”?