zaterdag 31 oktober 2015

40 jaar Bohemian Rhapsody


Bohemian Rhapsody is een stuk in rapsodische vorm van de Britse groep Queen. Het verscheen op het album A night at the opera uit 1975. Het was een wereldwijde hit voor de groep in 1975/1976 en de heruitgave in 1991 werd ook een hit. Het wordt algemeen beschouwd als één van de succesrijkste popnummers aller tijden.

Over de precieze betekenis van de tekst is weinig bekend; zanger en schrijver Freddie Mercury hield er niet van om in interviews zijn tekst uit te leggen.

Het 'operakoor' in het midden is ingezongen door drie leden van Queen (John Deacon zong niet mee). Dit inzingen gebeurde zo vaak dat er uiteindelijk ca. 180 stemmen te horen waren. De opnames van dit gedeelte van het nummer namen zo'n drie weken in beslag.

De platenmaatschappij zag het helemaal niet zitten dat dit nummer - ruim langer dan de gangbare drie minuten - zou worden uitgebracht op single. Freddie Mercury gaf een kopie aan zijn goede vriend, radio-dj Kenny Everett, en zei (met een knipoog) dat hij het nooit in zijn show mocht afspelen. Everett deed, naar Mercury's verwachting, precies het tegenovergestelde, en draaide uiteindelijk het nummer veertien keer in twee dagen. Andere radiostations begonnen toen ook het nummer uit te zenden.

Er werd een videoclip bij opgenomen zodat de single tijdens hun tour alsnog op Top Of The Pops van de BBC kon verschijnen. De clip was een van de eerste echte videoclips, maar artiesten als Elvis Presley, Bob Dylan, The Beatles, Roger Glover en zelfs Queen zelf hadden al eerder promotiefilmpjes gemaakt bij hun singles. De clip van Bohemian Rhapsody is voor 100% op video gedraaid waarbij enkele eenvoudige technieken (zoals een facetlens) gebruikt werden voor de special effects. Zo werd het videofeedbackeffect verkregen door de camera op een monitor te richten. Deze clip werd in iets meer dan vier uur opgenomen en kostte slechts £4500.



Eind 1991 kende het nummer voor een tweede keer een groot succes. Dit kwam enerzijds door het overlijden van Mercury en, met name in de Verenigde Staten, ook dankzij de film Wayne's World, waarin het nummer een prominente rol speelt.

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Freddie Mercury zou uit de kast zijn gekomen met het lied Bohemian Rhapsody. Dat stelt zijn biograaf, Lesley-Ann Jones.

Het is bijna veertig jaar geleden dat Queen het lied uitbracht, een reden voor Jones om de verborgen boodschap van het lied te onthullen. Mercury heeft altijd geweigerd om de tekst van het lied uit te leggen. De enige verklaring die hij gaf, was dat het lied "over relaties" zou gaan. Ook andere bandleden hielden hun mond over de betekenis.

Jones legde haar theorie over Bohemian Rhapsody al eerder voor aan Mercury, in 1986. De zanger lachte, viel toen stil en antwoordde uiteindelijk: "Slechte timing".

Ook Mercury's vriend Jim Hutton bevestigt de theorie. "Freddie zou het nooit publiekelijk hebben toegegeven. Hij moest doorgaan met het toneelstuk over zijn heteroseksualiteit, voor zijn familie. Maar we hebben het er vaak over gehad. Het lied was Freddie's bekentenis. Bohemian Rhapsody was Freddie zoals hij echt was."

Liedjesschrijver Tim Rice, ook een goede vriend van Freddie, is het eens met de uitleg. "Ik sprak er ook nog over met Roger Taylor, de drummer van Queen. Er zit een hele duidelijke boodschap in: Freddie die toegeeft dat hij homoseksueel is."

Volgens de liedjesschrijver zou de zinsnede 'Mama, I just killed a man' betekenen dat Mercury de oude Freddie en zijn voormalige imago "vermoord heeft." De zin 'Put a gun against his head, pulled my trigger, now he's dead' zou duiden op het feit dat de heteroseksuele persoon die hij eerst was, dood is. "Hij verwoestte de man die hij probeerde te zijn, en nu probeerde hij te leven met de nieuwe Freddie", aldus Rice.


Met de tekst 'I see a little silhouetto of a man' zou Mercury willen zeggen dat hij nog steeds erg zit met wat hij heeft gedaan, en met wie hij is.

dinsdag 27 oktober 2015

Simon & Garfunkel (deel 10)




In diverse songs gebruikt Simon het motief van erotiek en vergankelijkheid, zoals in "The Leaves They Are Green", "April Come She Will" en "Flowers Bend With The Rainfall". "He Was My Brother" is in de derde plaatversie te horen, tekstueel licht aangepast naar aanleiding van de dood van een schoolvriend / mensenrechtenactivist in Mississippi. Op het album valt evenals een solo-versie van "The Sound Of Silence" te beluisteren. Als bedankje aan Judith Piepe, staat er een foto Simon met haar op de voorkant van de overigens zeer melancholieke hoes, die een schril contrast vormt met de soortgelijke hoes van "Bringing It All Back Home" van Bob Dylan. De plaat wordt alleen in Engeland uitgebracht, in een redelijke oplage; een Amerikaanse release is er nooit van gekomen, In het begin van de jaren zeventig vraagt Simon CBS om het album niet meer bij te persen. Sindsdien geldt de plaat als redelijk zeldzaam.

The Paul Simon Songbook is een fraaie bekroning van Simon's verblijf in Engeland. Hij vliegt in de periode na het uitkomen van de plaat nog regelmatig op en neer tussen New York en Londen, waar hij zich vooralsnog beter begrepen voelt. Overigens groeit er in de Engelse folk-scene enige irritatie over het heen en weer vliegen van Simon, aangezien de meeste Engelse (folk-)musici zelf leven van een zeer bescheiden inkomen. Terzijde: er bestaat een prachtig verhaal over Pete Townshend, die in 1964 folkavonden organiseert in een zijzaaltje van Ronnie Scott's Jazzclub. Townshend komt Bert Jansch tegen en vraagt aan hem: "Want to earn a pound and play tonight?" en krijgt als antwoord: "No, I've already got one!"

zaterdag 24 oktober 2015

Intervallen

Een interval is het verschil in toonhoogte tussen 2 tonen.

Er zijn twee verschillende soorten intervallen:
Melodische intervallen – intervallen waarbij de 2 tonen na elkaar klinken, deze
kunnen stijgend of dalend zijn
Harmonische intervallen – intervallen waarbij de 2 tonen tegelijkertijd klinken
De basis van het Westerse toonstelsel wordt gevormd door het principe van stamtonen.
Hierbij wordt het octaaf onderverdeeld in 7 tonen, waarbij iedere stamtoon als naam een letter
van het alfabet heeft gekregen: a – b – c – d – e – f – g .
Op instrumenten als het orgel, de piano en de accordeon vormen de grote, meestal witte
toetsen de stamtonenreeks.
De intervallen tussen de verschillende stamtonen heten:
Prime - twee stamtonen met het toonhoogte verschil ‘nul’; voorbeeld: d - d
Secunde - afstand tussen twee opeenvolgende stamtonen; voorbeeld: b - c
Terts - afstand tussen drie stamtonen; voorbeeld: e - g
Kwart - afstand tussen vier stamtonen; voorbeeld: c - f
Kwint - afstand tussen vijf stamtonen; voorbeeld: a - e
Sext - afstand tussen zes stamtonen; voorbeeld: b - g
Septiem - afstand tussen zeven stamtonen; voorbeeld : a - g
Octaaf - afstand tussen acht stamtonen: voorbeeld: a – a’
(N.B.: a’ staat voor een a een octaaf hoger)
Wanneer je de stamtonenreeks begint op de c, c – d – e – f – g – a – b – c’, dan krijg je de
zogenaamde stamtoonladder.
Deze toonladder is staat ook bekent als de majeurtoonladder in de toonsoort C.

De stamtonenreeks verdeeld het octaaf in 7 tonen.
De afstanden tussen deze zeven tonen zijn niet allemaal even groot, op vijf plaatsen bestaat er
ruimte tussen twee stamtonen.
De ruimte bevindt zich tussen de a en de b, de c en de d, de d en de e, de f en de g en de g en
de a.
Schematisch is dit: a – x – b – c – x – d – x – e – f – x – g – x – a’.
Iedere plaats wordt opgevuld met 1 toon, hierdoor ontstaat een onderverdeling van een octaaf
in 12 tonen.
De vijf tonen die de ruimtes opvullen heten de afgeleiden.
Op instrumenten als het orgel, de piano en de accordeon worden de afgeleiden gevormd door
de kleinere, hoger gelegen, meestal zwarte toetsen.
De namen van de afgeleiden worden bepaald door de omliggende stamtonen, hierdoor kan
een toon meerdere namen hebben.
Een verhoging met een halve toon krijgt ‘-is’ (spreek uit “ies”) achter de naam . Het symbool
hiervoor is # (een kruis), bij akkoordsymbolen soms +.
Een verlaging met een halve toon krijgt ‘-es’ (spreek uit “ès”) achter de naam. Het symbool
hiervoor is (een mol), bij akkordsymbolen soms -.
Het invoeren van afgeleide tonen heeft ook invloed op het benoemen van intervallen.
Een prime, een kwart en een kwint kunnen rein, verminderd en overmatig zijn.
Een secunde, terts, een sext en een septiem kunnen klein, groot, verminderd en overmatig
zijn.

In Jazz-muziek komen vaak ook de Engelse termen voor.
De intervallen worden genoemd naar de afstand tussen de stamtonen:
Secunde = second
Terts = third
etc.
Andere veel voorkomende termen zijn:
rein = perfect
groot = major
klein = minor
verminderd = diminished
overmatig = augmented

Een belangrijk gegeven in de Westerse muziek is de onderverdeling van samenklanken in
consonante en dissonante samenklanken. Het uitgangspunt hierbij is dat de ene samenklank
‘beter’ samenklinkt dan de andere. De consonante intervallen noemt men welluidend, de
dissonante intervallen onwelluidend.

woensdag 21 oktober 2015

The Motions


The Motions, Haagse Nederbiet band, in 1964 opgericht door Henk Smitskamp (basgitaar), Robbie van Leeuwen (gitaar), Rudy Bennett (zang) en Sieb Warner (drums). Ze komen eind 1964 voort uit Ritchie & the Ricochets, waarin Bennett en van Leeuwen speelden. De eerste single van The Motions is ´It's Gone` uit 1964. Daarmee zijn The Motions de eerste Nederlandse beatgroep die in de hitparade belandt.
Met de verschillende wisselingen in de band komt in 1969 hun iets wat tegenvallende Lp "Electric Baby" uit.
In 1971 komt er nog een LP "Sensation" uit, die niet veel succes heeft, daarna houdt de groep het voor gezien.

zondag 18 oktober 2015

Focus op Focus (5)

1998
Thijs van Leer formeert een nieuwe bezetting van Focus met naast veteranen Hans Cleuver (drums) en Bert Ruiter (bas) ook de jonge gitarist Menno Gootjes.
2001
In februari worden vrijwel alle albums van Focus op cd uitgegeven door het label Red Bullet.
2002
Vanwege een virale ontsteking raakt de rechterhelft van het gezicht van Thijs van Leer verlamd en is hij voor lange tijd niet in staat de fluit te bespelen. Tijdens de nieuwe optredens van Focus beperkt Van Leer zich tot toetsen en zang. In zijn band zitten Jan Dumée (gitaar/zang), Ruben van Roon (drums) en Van Leer's stiefzoon Bobby Jacobs (basgitaar). In april wordt Van Roon vervangen door drummer Bert Smaak (ex-Bots). Een internationale tournee brengt de groep in Engeland (Whitchurch Progrock festival in augustus en Astoria Theatre te London samen met Caravan in november), Amerika (Classic Rock Festival in Trenton, New Jersey samen met Uriah Heep, Asia en Nektar in oktober) Chili, Brazilië, Mexico, Venezuela, Argentinië en Peru. De nieuwe cd Focus 8 verschijnt in het najaar wereldwijd.
2003
Op 26 januari presenteert Focus het nieuwe album Focus 8 in Theater De Maagd te Bergen Op Zoom. De band start in maart een omvangrijke tournee door Zuid-Amerika, Japan en Engeland. Jan Dumée speelt op 17 maart in Mistura Fina, een beroemde club in Rio de Janeiro. De opbrengst van dit concert komt ten goede aan een ziekenhuis met jonge kankerpatiëntjes.



2004
Op 21 februari is Focus de hoofdact tijdens een festival in het Mexicaanse Chihuahua. Het album Live At The BBC bevat opnamen van het concert van Focus in het Londense New Victoria Theatre op 21 maart 1976. Jan Akkerman had indertijd de band al verlaten. In zijn plaats is de Belgische gitarist Philip Catherine te horen. David Kemper uit Los Angeles speelt drums. In augustus wordt Focus op het Belgische Aarschot Festival terzijde gestaan door Pierre van der Linden. Na een concert tijdens het Progday Festival in de Verenigde Staten tourt Focus in september en oktober door Engeland.
2005
In het voorjaar doen Thijs van Leer, Pierre van der Linden, Bobby Jacobs en Jan Dumée een Braziliaanse tournee. De groep opent de shows met het nummer Sylvia's Stepson, geschreven door Bobby Jacobs. Met het liedje Jippijippieayo is de band te zien in het televisieprogramma Jô Soares. The Girl From Bangu is geschreven door Jan Dumée en opgedragen aan zijn Braziliaanse vriendin. In het najaar speelt Focus onder meer in Groot-Brittannië en Ierland.
2006
De titel van het nieuwe album is New Skin. Naast optredens in Nederland staan shows gepland in Noorwegen (het Classic Rock Festival te Lillehammer op 26 mei) en het Minnuendö Festival in Spanje (22 juli). Gitarist Jan Dumée vormt samen met John Lawton de band On The Rocks. Zijn vervanger in Focus is Niels van der Steenhoven.
2007
In maart doet de band een tournee van tien concerten door Groot-Brittannië. Aan het eind van die maand is Focus hoofdact op het Baja Prog Festival, het grootste progrockfestival in Mexico. Het album Focus 9/New Skin komt ook uit in Japan. Focus wordt uitgenodigd voor het Sweden Rock Festival dat begin juni wordt gehouden in Sölvesborg. Focus deelt daar het podium met bands als Aerosmith, Scorpions, Motörhead en Meatloaf. Na Zweden staan optredens in Noorwegen en Polen op de agenda.
2009
In de zomer tourt Thijs van Leer met de band Auratones. In september gaat hij met de Thomas Blugband op tournee door Zwitserland en Duitsland. Het optreden van Focus tijdens het Cambridge Rockfestival in augustus wordt voor later gebruik opgenomen in HD 5.01. Vanaf eind september gaat Focus enkele maanden op tournee door Groot-Brittannië met Wishbone Ash en The Strawbs als onderdeel van het programma Classic Legends Of Rock.
2010
Een van de Nederlandse optredens in het voorjaar is tijdens het iO Pages Festival 2010 dat op 26 en 27 februari plaatsvindt in Zoetermeer. De Focus-klassieker Hocus Pocus wordt gebruikt tijdens televisiereclame van Nike voor het WK voetbal 2010 dat in juni plaatsvindt in Zuid-Afrika. De commercial is te zien in 88 landen. De hernieuwde belangstelling levert hitnoteringen op in Nederland en Engeland. De huidige bezetting werkt aan het album Focus 10.

donderdag 15 oktober 2015

maandag 12 oktober 2015

Norwegian Wood

Op 12 oktober 1965 wordt in de Abbey Road Studio in Londen begonnen aan de opnamen van het album Rubber Soul. In studio 2 nemen The Beatles op 12 oktober Run For Your Life en Norwegian Wood op. George Harrison is op Norwegian Wood voor het eerst op sitar te horen. Op 8 november 1965 zijn The Beatles klaar met de opnamen van Rubber Soul. De LP wordt op 3 december 1965 uitgebracht.




vrijdag 9 oktober 2015

Rock 'n' Roll

De roots van dit genre liggen diep in de blues, country, rhythm and blues, jazz en gospel. Rock ‘n’ Roll is ontstaan in de zuidelijke staten van de Verenigde Staten; Texas, Mississippi, Tennessee en Louisiana. De combinatie van Afrikaanse muziek en Europese instrumenten die begin 1619 is ontstaan, is uitgegroeid tot een van de meest populaire muziekgenres in de wereld. Rock ‘n’ Roll is een breed begrip; dit artikel zal alleen de jaren ’50 bespreken. Dus van Chuck Berry via Buddy Holly naar uiteindelijk The King of Rock ‘n’ Roll: Elvis Presley.
Eén van de belangrijkste personen in de geschiedenis van Rock ‘n’ Roll is Chuck Berry. Hij wordt gezien als een ware pioneer en grondlegger van het genre. John Lennon was groot bewonderaar: ‘If you tried to give rock and roll another name, you might call it Chuck Berry’, net als Keith Richards: ‘If you wanna play rock and roll – or any upbeat number – and you wanted to take a guitar ride you would end up playing like Chuck. Because there is very little other choice. There’s not a lot of other ways to play rock and roll other than the way Chuck plays it; he’s really laid the law down”.
Chuck Berry werd 18 oktober 1926 in St. Louis, Missouri geboren en met zijn eerste release ‘Maybellene’ in 1955 kwam het eerste succes. Zijn sound – een combinatie van blues, elementen van country en ‘hillbilly’ – gecombineerd met teksten die refereren naar het tienerleven heeft Chuck Berry de uiteindelijke status gegeven als ‘The Father of Rock ‘n Roll’. Zijn handelsmerk is de duckwalk en enkele hits zijn ‘Maybellene’, ‘Roll Over Beethoven’ en ‘Johnny B. Goode’. Vandaag de dag is de 85-jarige Chuck Berry nog steeds actief op muzikaal gebied, in 2008 was hij zelfs nog te bewonderen in de Heineken Music Hall.



Een ander zeer belangrijk persoon in de eerste jaren van Rock ‘n’ Roll was Buddy Holly. Buddy Holly stierf op 22-jarige leeftijd en had op dat moment nog maar anderhalf jaar succes; toch is zijn invloed groot te noemen. Onder meer The Beatles waren grote fans, net als Bruce Springsteen, Bob Dylan en The Rolling Stones.
Buddy Holly werd op 7 september 1936 in Lubbock, Texas geboren als Charles Hardin Holley. In 1952 begon Holly met een goede vriend als duo op te treden. Eerst was het bluegrass waar de heren door geïnspireerd waren, daarna kwam country. Na het zien van Elvis Presley in 1955 verschoof zijn interesse meer richting rockabilly. In die periode begon hij ook zijn eigen band: The Crickets. De opstelling: twee gitaristen, een bassist en een drummer. Buddy Holly was één van de eersten die zijn eigen songs zelf schreef, produceerde en uitvoerde.
Het eerste succes kwam met de release van de derde single ‘That’ll Be The Day’. Trademark was zijn nerdy uiterlijk, inclusief bril met een zwarte hoornen montuur. In 1959, tijdens een vlucht naar het volgende optreden, verongelukte het toestel waar hij in zat. Hierdoor kwam er een einde aan het zeer korte bestaan van Buddy Holly. Zijn invloed is onder meer terug te zien in het feit dat hij één van de eerste muzikanten was die zijn eigen songs schreef en uitvoerde, de bandopstelling die nu als de standaard wordt beschouwd en de groten der aarde die door hem zijn geïnspireerd.




Elvis Presley werd, in de tijd dat zwarte- en blanke muziek nog gescheiden werd, gezien als de blanke jongen met een zwarte stem. Hij sloeg een brug tussen artiesten als Little Richard en Buddy Holly. Vanwege zijn heupbewegingen kreeg Elvis de bijnaam ‘Elvis the Pelvis’. De jeugd vond het geweldig, de ouders niet. Hij maakte van Rock ‘n’ Roll iets dat alleen geschikt was voor de jeugd; het bevatte rebellie en spanning en dat was iets wat de na-oorlogse jeugd erg aansprak.
Het balletje begon in 1954 te rollen met een wilde, snellere opname van de song ‘That’s Alright Mama’. In de jaren 1954 tot 1960 scoorde Presley hit na hit zoals ‘Blue Suede Shoes’, ‘Hound Dog’, ‘Jailhouse Rock’ en ‘Heartbreak Hotel’. De cover van zijn debuutalbum is een klassieker te noemen. De manier waarop de gitaar werd vastgehouden, de roze-groene letters op de hoes en het was het eerste Rock ‘n’ Roll album dat 10 weken in de Amerikaanse charts op nummer 1 stond.
Door de enorme populariteit van Elvis Presley werd Rock ‘n’ Roll iets waar de wereld niet meer omheen kon. De looks van Presley, de gekte van de fans en het geld dat ermee verdiend werd, zorgde ervoor dat Rock ‘n’ Roll steeds meer geaccepteerd raakte en een nieuw populair muziekgenre was geboren.

woensdag 7 oktober 2015

In Alle Staten: Oklahoma

De 51 Amerikaanse staten hebben ieder zo hun eigen favoriete en succesvolle artiest.
In de komende 51 afleveringen komen alle staten aan bod met een kort overzicht van de artiesten die, behalve er geboren zijn, zich het meest met die staat identificeerden. Bekende voorbeelden: Arkansas-Johnny Cash, Californië-Brian Wilson (Beach Boys), Georgia-Ray Charles en Texas-Buddy Holly.

Maar wie vertegenwoordigt Hawaii, Alaska, Florida of New York ?

In deze 37e aflevering:
Oklahoma
USA
Hoewel Woody Guthrie, Leon Russell en Chet Baker geen onbekende artiesten uit Oklahoma zijn, is voor de Amerikanen country zanger Garth Brooks (1962) de grootste.
Brooks leverde een grote muzikale bijdrage aan countrymuziek in de jaren negentig. Hij verscheen uit het niets zonder de stereotypen van mannelijke country sterren en had gelijk grote commerciële successen doordat hij elementen uit popmuziek en rockmuziek integreerde in zijn liveoptredens. Al snel begon de countrystijl zijn muziek te domineren en de verkopen van zijn platen schoten omhoog.
Brooks genoot van zijn succesvolle carrière, met 70 hitsingles en 15 albums die in de hitlijsten hebben gestaan achter zijn naam. Maar hij wilde meer en wilde zijn carrière uitbreiden. Hij stortte zich op een later gefaald mediaproject dat draaide om een fictief alter ego Chris Gaines.
Na ongeveer een decennium muziek te hebben gemaakt, kondigde Brooks in 1999 aan te stoppen met muziek en optredens. Hij wilde zich richten op het opvoeden van zijn dochters. Hij verdween net zo snel uit de muziekwereld als dat hij gekomen was. Voor veel fans van over de hele wereld, blijft hij een legende.
Inmiddels heeft hij zijn come-back aangekondigd.



maandag 5 oktober 2015

The Dublin Legends

Hoewel de oorspronkelijke Dubliners er enige jaren geleden de brui aan gaven, is een aantal toch nog doorgegaan als The Dublin Legends. Met het programma "The Dubliners" tourden ze door Nederland en uw host bezocht de heren in het Paard van Troje in Den Haag.
Het werd een sfeervolle, gezellige avond met de bekende Ierse volsliederen en klassiekers zoals Seven Drunken Nights.

De avond krijgt een lokaal tintje wanneer de Haagse singer-songwriter Hanneke Laura het podium wordt opgeroepen en 'Down by the Sally Gardens' mag meezingen. Een prachtige vertolking van een iconisch nummer. Vervolgens wordt een medley van Amerikaanse newgrass, jazz en Ierse folkmuziek opgedragen aan de overleden muzikanten van ‘The Dubliners’.

Als afsluiter lijkt het een greatest hits-feestje te worden. 'Dirty old town' wordt opgevolgd door 'Rocky road to Dublin' en 'The Irish rover' waarna het feest bijna voorbij is. Maar natuurlijk niet voordat in de toegift nog 'Molly Malone' en 'Whiskey in the jar' worden gespeeld. Het publiek krijgt precies waarvoor het gekomen is.

zaterdag 3 oktober 2015

Beknopte geschiedenis van de populaire muziek (deel 9)

Nieuwe accenten in de zwarte muziek

De zwarte muziek krijgt impulsen uit de hip hop-scene (graffiti, break dance en rap). In rap wordt de scratch-techniek gebruikt (het ritmisch tegendraads draaien van een plaat op de draaitafel). Rap betekent een terugkeer naar de tekst: het reciteren van soms politieke (insult rap, ook (islamitisch) extreme zwarte rap van ondermeer Public Enemy), soms ‘aangebrande’ en weinig gendervriendelijke, soms gangster-geïnspireerde (gangsta rap) thema’s zijn het handelsmerk, soms ook alleen maar lolteksten op de beat, vooral van drummachines, tegen de achtergrond van synthesizer-klanken. Men spreekt ook van electronic boogie. Rap gaat gepaard met een eigen levensstijl waarin loszittende veters van Adidas-schoenen, opvallende gouden kettingen, dure horloges en auto’s en sensuele vrouwen scherp contrasteren, in een dubbele bodem, met het getto waaruit de muziek heet opgestaan te zijn. De tegenstelling tussen de east- en de west-coast van de USA leeft. Sugerhill Gang (Rapper’s Delight), Grandmaster Flash zijn vroege voorbeelden. De Beasty Boys leveren weer een blanke variant, wat begin eenentwintigste eeuw door Eminem zal overgedaan worden. Het getto is geassocieerd met criminaliteit (gangster of gangsta-rap – vaak vrouw- en homo-onvriendelijk, waarop homorapper Deadlee in 2007 reageert met zijn gaynstarap of homohop).



Koud en warm

Op de overgang van de jaren zeventig naar de jaren tachtig treft men een zeer herkenbare sound van ijle synthesizer, grimmige bijna dissonante gitaarklanken, holle drums en bonkende bassen met daarop een isolate a-melodieuze stem. Deze deprimerende, sombere muziek onderschraagt teksten over wanhoop, angst, eenzaamheid, frustratie (Joy Division). Zwart wordt overeenkomstig de dominante kleur. New wave krijgt hier de connotatie van cold wave of after punk. Merkwaardig genoeg steekt in deze zwarte scene opnieuw de geestdrift - figuurlijk maar ook zeer letterlijk - naar het geestelijke de kop op (U2, Simple Minds). Tegenover de zoekers naar de diepere zin mogen de moderne hedonisten, de decadente poseurs geplaatst worden (Frankie Goes to Hollywood, Culture Club). Vanaf 1985 laat de reactie tegen de ‘koele’ elektronika zich gevoelen in een hernieuwde belangstelling voor de (akoestische) gitaar (The Alarm). Men spreekt van garagerock die de bijnaam meedraagt: spontaan, niet industrieel, kleinschalig.