The Verve's Bitter Sweet Symphony

Voor zijn compositie was The Verve’s Richard Ashcroft niet zozeer beïnvloed door het “originele” werk van The Stones (de hit “The Last Time” uit 1965), maar eerder door de klassieke bewerking van die track door de oorspronkelijke manager van the Stones, Andrew Loog Oldham, die op het obscure album “The Rolling Stones Songbook” was uitgebracht. De originaliteit van het werk van de Stones geef ik hier met opzet tussen haakjes weer, omdat “The Last Time” op haar beurt weer duidelijk terug te traceren is tot een track van The Staple Singers.

Wie luistert naar het origineel van The Stones kan het kenmerkende van The Verve er niet of nauwelijks in terughoren. Wel in de bewerking van The Andrew Oldham Orchestra. Toch schijnt het zo te zijn dat het om exact dezelfde noten gaat, alleen met een ander instrument – gitaar versus violen.

Vlak voordat de track uitkwam werd contact gezocht met de muziekuitgeverij van de track, ABKCO van Allen Klein, voor het gebruik van de sample. Klein was als manager van de Stones de opvolger van Andrew Loog Oldham tot eind jaren zestig en bezit de rechten op de werken van de Stones van vóór 1971.

Volgens Simon Jones van The Verve was er aanvankelijk sprake van een 50/50 split deal over de rechten – immers, de nieuwe compositie was origineel en bevatte een nieuwe tekst, maar was wel gebaseerd op een repetitieve sample. Toen de track echter eenmaal in de winkel lag en sterk steeg in de hitlijsten, stelde Klein hen voor het blok: óf 100% overdracht van auteursrechten, óf de track uit de winkel halen. De basis van zijn claim was dat The Verve meer van de sample gebruikt zou hebben dan oorspronkelijk was overeengekomen. Helaas stelde de rechter hem volledig in het gelijk.
Zo werd The Verve dus enerzijds wereldberoemd, maar zag het tegelijkertijd de uitgeefrechten naar ABKCO gaan en – wellicht erger – de songwriting credits naar Mick Jagger en Keith Richards. In 1998 werd niet The Verve maar Jagger/Richards gecrediteerd bij de Grammy Awards. Sarcastisch en verbitterd merkte Richard Ashcroft destijds ook op dat Bitter Sweet Symphony de beste track van The Stones was sinds “Brown Sugar”.

Wat het echter erger maakte was dat Allen Klein de track letterlijk en figuurlijk ver-‘commercialiseerde’ aan achtereenvolgens Nike en General Motors (voor de merken Vauxhall/Opel), zonder dat instemming van The Verve nodig was. Nadat de track vervolgens ook gelicenseerd was voor gebruik in de film ‘Cruel Intentions’, wist The Verve op basis van morele rechten verdere verspreiding van de track door Klein te voorkomen. Maar het leidde volgens Wikipedia ook tot de depressie van Richard Ashcroft en het uiteenvallen van The Verve.