donderdag 6 december 2018

Roy Kelton Orbison

Tijdens een bezoek aan zijn moeder in Hendersonville in Tennessee overlijdt Roy Orbison op 6 december 1988 aan een hartstilstand. 

Roy Kelton Orbison wordt geboren op 23 april 1936 in Vernon in Texas. Roy Orbison brengt zijn jeugd door in het nabij gelegen Wink. Op zijn zesde leert hij gitaar spelen, mede dank zij een vader die zelf amateur-country & western-musicus is. Op zijn achtste treedt hij al op voor de radio en als tiener maakt hij met zijn groep The Wink Westerners opnamen in de studio van Norman Petty. Een van de opnames komt op instigatie van Johnny Cash terecht bij Sam Phillips, eigenaar van het legendarische Sun-label in Memphis en ontdekker van o.a. Elvis Presley en Jerry Lee Lewis. De laatste neemt een van Roy's songs op (Down The Line), evenals The Everly Brothers (Claudette). Zijn eigen eerste plaatje voor het Sun-label is Ooby Dooby (1956). 

Orbison maakt diverse opnamen voor Sun en RCA, maar zijn talent komt pas echt goed tot zijn recht als hij in 1959 naar Nashville verkast en onder leiding van Fred Foster voor diens Monument-label gaat opnemen. Al zijn grote hits stammen uit die periode. In 1965 tekent hij bij MGM, waar de hits in eerste instantie blijven doorgaan tot hij eerst zijn vrouw Claudette verliest (in 1966 bij een motorongeluk) en daarna twee van zijn drie kinderen (in 1968 bij een brand). Orbison stort geestelijk in en de jaren zeventig zijn bijzonder zorgelijk voor hem. Halverwege de jaren tachtig laait de belangstelling voor zijn muziek plotseling weer op als In Dreams opklinkt tijdens een sleutelscene in de David Lynch-film Blue Velvet. Sterren als Bruce Springsteen, Elvis Costello en Jackson Browne eren Orbison en zijn songs in een tv-concertspecial, Roy Orbison And Friends, A Black And White Night, die ook als DVD en als Roy Orbison And Friends/A Black And White Night wordt uitgebracht. Platenmaatschappij Virgin biedt hem weer een contract aan en hij vormt samen met o.a. Bob Dylan de supergroep Traveling Wilburys. Zijn nieuwe album Mystery Girl bevat compositorische bijdragen van Costello, Petty, Jeff Lynne, Bono en The Edge van U2 en wordt een eclatant succes. 

Helaas mag Orbison dat zelf niet meer beleven, want totaal onverwacht komt aan het einde van het voor hem zo positief verlopen jaar 1988 het bericht dat The Big O in de vroege ochtend van 7 december 1988 aan een hartaanval is bezweken. Postuum heeft hij nog hits met You Got It en She's A Mystery To Me van het album Mystery Girl. Roy Orbison is 52 jaar geworden.

woensdag 5 december 2018

The Rooftop Singers

The Rooftop Singers waren een Amerikaanse folk trio in de vroege jaren 1960, vooral bekend van de monsterhit  "Walk Right In”. De groep bestond uit Erik Darling en Bill Svanoe (zang, gitaar) met oud-jazz zangeres Lynne Taylor (zang).

Darling stelde de groep samen in juni 1962 met een doel. Hij wou een up tempo opname mane van de Gus Cannon song “Walk Right In”.  Het kerseverse trio nam de song op voor Vanguard Records, met een lichtjes aangepaste tekst (om de risqué blues referenties weg te werken) en met begeleiding van de twelve strings van Eric Darling.

Het werd een van de best verkochte singles voor Vanguard aller tijden.(!)
Er kwam ook een album “Walk Right In” , weer een hit.

De groep speelde op het Newport Folk Festival in 1963. Vanguard bracht verder verscheidene singles uit van de groep waaronder de kleine hit "Tom Cat".
Lynne Taylor gaf onder druk van haar man de groep op en trok zich terug. Ze verliet het trio kort voor hun tweede album (“Good Time”)  werd uitgebracht.  Darling en Svanoe zochten een vervangster en vonden die in de persoon van Mindy Stuart.
Deze line-up nam het laatste album op, “Rainy River”. Patricia Street verving nog korte tijd Stuart voor de Rooftop Singers formeel ontbonden werden in 1967.

Darling en Street bleven werken als duo in de vroege jaren zeventig.
Lynne Taylor (geboren in 1928) overleed in 1982 op de leeftijd van 54, en Erik Darling overleed op 3 augustus 2008, 74 jaar oud, in Chapel Hill, North Carolina.

dinsdag 4 december 2018

Frank Zappa

Frank Vincent Zappa (Baltimore (Maryland), 21 december 1940 – Laurel Canyon (Californië), 4 december 1993) was in de eerste plaats een Amerikaans componist, die ook deel uitmaakte van of de leiding had over verschillende rockgroepen (zoals The Mothers Of Invention); daarnaast was hij een gerespecteerd musicus. Zappa mengde op geheel eigen wijze rockmuziek met psychedelica, jazz, experimentele muziek en eigentijdse klassieke muziek gecombineerd met een grote dosis zelfspot, humor en performance-art.

Zappa begon begin jaren zestig met het maken van muziek. In de beginperiode werkte hij veel samen met Captain Beefheart. Zijn eerste professionele opnamen werden gemaakt voor soundtracks, namelijk de films The World's Greatest Sinner en Run Home Slow. Hij maakte deze opnamen in Studio Z, in Rancho Cucamonga.

Medio jaren zestig werd Zappa lid van The Soul Giants. Hij werd de gitarist van de band. Niet lang daarna werd hij de 'leider', en hernoemde hij de band The Mothers. Ze werden opgemerkt door verschillende platen producers en tekenden bij Verve Records. Ze moesten wel de naam van de band veranderen van The Mothers, naar The Mothers of Invention, omdat mother een afkorting van motherfucker was (in die tijd werden goede muzikanten in het milieu motherfuckers genoemd). In 1966 kwam het eerste album van de band, Freak Out!, uit.

Na 1966, het jaar waarin hij met zijn Mothers of Invention Freak Out! uitbracht, de eerste dubbel-lp in de popgeschiedenis, is Frank Vincent Zappa in een paar jaar tijd berucht en beroemd geworden als popmuzikant, film- en theatermaker, componist, gitarist, maatschappijcriticus en cabaretier – niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Wat hij de wereld te vertellen had is in de eerste plaats vastgelegd op meer dan vijftig cd's, een stroom van releases waaraan hij, ook toen hij ziek was, is blijven werken en waarvan het einde ook nu nog niet in zicht is. Naast een aantal nog niet uitgebrachte albums moeten er in het kelder-archief in Los Angeles – Zappa bewaarde alles – nog stapels banden en partituren liggen.

Zappa was naast rockmuzikant ook een eigentijds klassiek componist. Wat zijn vroege werk betreft kwam dit naar voren in Lumpy Gravy (1967). Daarna bewoog hij zich een aantal jaren meer op jazz- resp. rockterrein, maar Orchestral Favorites (1979) en zijn beide platen met het London Symphony Orchestra (Vol. 1 (1983) en Vol. 2 (1987)) waren weer duidelijk modern-klassieke werken. In 1984 verscheen The Perfect Stranger, waarop Pierre Boulez met zijn Ensemble InterContemporain composities van Zappa uitvoerde.

Naast zijn interesse voor onder anderen Karlheinz Stockhausen, Igor Stravinsky en Anton Webern, is Zappa ook bekend om zijn idolatrie van Edgard Varèse, een modern componist. Zappa was een man van precisie, zeer kritisch voor zichzelf. Hij voerde steeds vernieuwingen door. Hij was de tweede in de popgeschiedenis die een dubbel-lp uitbracht (de eerste was Bob Dylan met Blonde on blonde). Hij produceerde, behalve zijn twee eerste platen, alles zelf, en was een van de eerste muzikanten die op een 4-track opnam, die hij dan nog zelf in elkaar geknutseld had. Zijn muziek laat zich bestempelen als avant-garde. De muzikant was vaak politiek en maatschappijkritisch in zijn teksten, die gekenmerkt worden door hun ironie. Zappa ageerde tegen oorlog, het fundamentalistische geloof en kleinburgerlijkheid, maar ook de popcultuur (hippies, discomuziek enzovoort) bleef niet gespaard. Vooral de media moeten het ontgelden in zijn nummers. Televisie, zo meende hij, is een gevaarlijke propagandamachine. Dit is te horen in zijn nummer I'm the slime uit 1973.

Naarmate hij ouder werd legde hij zich steeds meer op het componeren toe. Tot een van zijn klassiek-moderne hoogtepunten kan "The Yellow Shark" (1993) gerekend worden, de laatste cd die hij bij zijn leven maakte, waarop het Duitse Ensemble Modern werk van hem speelt, door hemzelf gedirigeerd. Een jaar later werd Civilization, Phaze III uitgebracht, waarmee hij tot zijn dood in 1993 bezig was.