In het late voorjaar van 1965 ging Barclay, een Frans label, op zoek naar talent en hield audities in Birmingham.
De leden van The 'N' Betweens hadden besloten, enigszins overhaast, hun werk op te geven, maar een echt “professionele” groep waren ze bijlange nog niet.
Maurice Jones (hun manager) besloot om ze te verschepen naar Duitsland voor een maand, iets was wonderen had verricht voor The Beatles, dus waatom ook niet voor de “In” Betweens ?
Helaas hadden ze geen paspoorten en het duurde om de werkvergunningen te regelen.
In de tussentijd nam de groep deel aan de Barclay audities bij Le Metro Club in Birmingham. Ze speelden “But Not For Me” tijdens die auditie, een Gershwin song, die toevallig ook een hit was in Frankrijk voor Johnny Hallyday. Ze kregen prompt een opnamesessie bij de PYE studio's waar de vier tracks van deze EP werden ingeblikt. Ze kwam alleen uit in Frankrijk.
The “N” Betweens waren een typische modband. Op aanraden van Chas Chandler, bassist bij The Animals en manager van Jimi Hendrix, ging de band vanaf 1969 verder als skaband Ambrose Slade, met millimeterkapsels. Het grote succes kwam er echter wanneer de band – nu gewoon Slade geheten - in 1971 “Coz I luv You” opnam.
donderdag 25 oktober 2018
woensdag 17 oktober 2018
The Yardbirds
In juli 1968 bleef Jimmy Page als enige over van The Yardbirds.
Er moesten contractueel nog een aantal optredens in september gespeeld worden in Scandinavië. Page wilde Terry Reid als zanger, maar die had net een nieuw platencontract en beval Robert Plant aan. Deze bracht op zijn beurt drummer John Bonham mee. John Paul Jones, die al eerder met Page gewerkt had, werd bassist van de groep.
Het allereerste nummer dat de groep samen speelde was "Train kept a Rollin'", een nummer dat de Yardbirds ook gespeeld hadden.
De groep deed van 7 tot 20 september 1968 een achttal optredens in Denemarken, Zweden en Noorwegen onder de naam The New Yardbirds
Het eerste optreden was op 7 September 1968 in de Gladsaxe Teen Club in de plaats Gladsaxe te Denemarken. Andere 'Yardbirds'-nummers die de groep speelde waren: "Dazed and confused" en "White Summer".
Het eerste was een bewerking van een nummer van Jake Holmes dat later zou verschijnen op het eerste album van Led Zeppelin, het tweede was een nummer geschreven door Jimmy Page, dat op Little Games staat, een album van The Yardbirds uit 1967.
In oktober 1968 neemt de groep zijn eerste plaat op. Vervolgens gaat de groep van 15 oktober tot 20 december 1968 onder de naam Led Zeppelin, genoemd naar Keith Moons manier om een slecht optreden te beschrijven (Goin' down like a led zeppelin), op tournee door Engeland. Daarna begint een Amerikaanse tournee van 26 december 1968 tot 8 februari 1969. De setlist bestaat voornamelijk uit songs uit het eerste album. Daarnaast speelt de groep onder andere Killing Floor, een bluesnummer van Howlin' Wolf dat later in een bewerkte versie als The Lemon Song op Led Zeppelin II terecht zal komen en Pat's Delight, een drumsolo van John Bonham die als Moby Dick eveneens op datzelfde album terecht zal komen.
Op 12 januari 1969 komt het eerste album Led Zeppelin uit, een LP met zowel harde blues als akoestische nummers. In hetzelfde jaar komt Led Zeppelin II uit, een album waarvan de nummers op verschillende plaatsen tijdens de tournees opgenomen zijn. Op Led Zeppelin III zijn Engelse folk-invloeden te horen, een geluid dat op Led Zeppelin IV versterkt werd. Het vierde album wordt, vanwege de in runentekens geschreven titel, ook wel The Runes Album genoemd. Op dit album staat de wereldhit (en all-time classic) "Stairway to Heaven", dat echter nooit als single is uitgebracht. Drummer Bonham overleed op 25 september 1980. Eind 1980, enkele maanden na het overlijden van Bonham, hield Led Zeppelin op te bestaan. Postuum verscheen nog het album Coda, met daarop een aantal nog niet eerder verschenen nummers uit de periode 1969-1978.
Er moesten contractueel nog een aantal optredens in september gespeeld worden in Scandinavië. Page wilde Terry Reid als zanger, maar die had net een nieuw platencontract en beval Robert Plant aan. Deze bracht op zijn beurt drummer John Bonham mee. John Paul Jones, die al eerder met Page gewerkt had, werd bassist van de groep.
Het allereerste nummer dat de groep samen speelde was "Train kept a Rollin'", een nummer dat de Yardbirds ook gespeeld hadden.
De groep deed van 7 tot 20 september 1968 een achttal optredens in Denemarken, Zweden en Noorwegen onder de naam The New Yardbirds
Het eerste optreden was op 7 September 1968 in de Gladsaxe Teen Club in de plaats Gladsaxe te Denemarken. Andere 'Yardbirds'-nummers die de groep speelde waren: "Dazed and confused" en "White Summer".
Het eerste was een bewerking van een nummer van Jake Holmes dat later zou verschijnen op het eerste album van Led Zeppelin, het tweede was een nummer geschreven door Jimmy Page, dat op Little Games staat, een album van The Yardbirds uit 1967.
In oktober 1968 neemt de groep zijn eerste plaat op. Vervolgens gaat de groep van 15 oktober tot 20 december 1968 onder de naam Led Zeppelin, genoemd naar Keith Moons manier om een slecht optreden te beschrijven (Goin' down like a led zeppelin), op tournee door Engeland. Daarna begint een Amerikaanse tournee van 26 december 1968 tot 8 februari 1969. De setlist bestaat voornamelijk uit songs uit het eerste album. Daarnaast speelt de groep onder andere Killing Floor, een bluesnummer van Howlin' Wolf dat later in een bewerkte versie als The Lemon Song op Led Zeppelin II terecht zal komen en Pat's Delight, een drumsolo van John Bonham die als Moby Dick eveneens op datzelfde album terecht zal komen.
Op 12 januari 1969 komt het eerste album Led Zeppelin uit, een LP met zowel harde blues als akoestische nummers. In hetzelfde jaar komt Led Zeppelin II uit, een album waarvan de nummers op verschillende plaatsen tijdens de tournees opgenomen zijn. Op Led Zeppelin III zijn Engelse folk-invloeden te horen, een geluid dat op Led Zeppelin IV versterkt werd. Het vierde album wordt, vanwege de in runentekens geschreven titel, ook wel The Runes Album genoemd. Op dit album staat de wereldhit (en all-time classic) "Stairway to Heaven", dat echter nooit als single is uitgebracht. Drummer Bonham overleed op 25 september 1980. Eind 1980, enkele maanden na het overlijden van Bonham, hield Led Zeppelin op te bestaan. Postuum verscheen nog het album Coda, met daarop een aantal nog niet eerder verschenen nummers uit de periode 1969-1978.
donderdag 11 oktober 2018
Britse invasie
Met de Britse invasie wordt het succes van Britse bands in de Verenigde Staten aangeduidt. In de jaren 1964, 1965 en 1966 domineerden diverse Britse popgroepen de Amerikaanse hitlijsten met hun rock/beatsound. Niet alleen de Verenigde Staten maar de hele wereld was in de ban van vier jongens uit Liverpool: John Lennon, Ringo Starr, George Harrison en Paul McCartney – samen beter bekend onder de naam The Beatles. Naast The Beatles hadden ook The Who, The Kinks, The Rolling Stones, The Monkees en The Animals veel succes.
In de jaren ’50 was Groot-Brittannië nog bezig om de oorlog van een aantal jaar daarvoor boven te komen. De Britse jeugd keek met vol bewondering naar Amerikanen; hun levensstijl, producten en trends. Geïnspireerd door de rock ‘n’ roll van onder meer Elvis Presley en Buddy Holly begonnen veel tieners eigen muziek te maken. Maar met behoud van de Britse cultuur. Vooral in Liverpool bloeide de muziekscene volop. Het live circuit bestond uit diverse skiffle en beatbands; muzikaal geinspireerd op Amerikaanse rock ‘n’ roll maar gecombineerd met Britse humor en accent.
Op het moment dat The Beatles in 1964 voor het eerst voet zette op Amerikaanse bodem met drie nummer 1 hits – ‘I Want To Hold Your Hand’, ‘She Loves You’ en ‘Can’t Buy Me Love’ – hadden ze de Amerikaanse muziekmarkt veroverd. En wie de Amerikaanse muziekmarkt weet te domineren, domineert daarmee ook de gehele wereldmarkt. Dit precieze moment wordt gezien als het startsein van de Britse invasie.
De kledingstijl was specifiek; vooral het kapsel speelde een kenmerkende rol. Het ronde, langs het gezicht vallende kapsel van onder meer The Beatles wordt gezien als de standaard haardracht uit deze periode.
Daarnaast werden vaak pakken, inclusief stropdas, gedragen en dé bekendste en belangrijkste winkelstraat was het Londense Carnaby Street; naast de vele kledingboetieken, was dit ook de plek waar bands als The Who en The Rolling Stones regelmatig kwamen.
Enkele klassiekers uit deze jaren
The Beatles – ‘Twist ‘n Shout’, ‘A Hard Day’s Night’, ‘Help!’.
The Kinks - ‘You Really Got Me’, ‘Sunny Afternoon’, ‘All Day and All of the Night’.
The Rolling Stones – ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’, ‘Carol’, ‘The Under Assistant West Coast Promotion Man’.
The Monkees - ‘Daydream Believer’, ‘I’m A Believer’.
The Animals – ‘It’s My Life’, ‘Hit The Road Jack’.
The Who – ‘My Generation’, Erfenis
In de jaren ’50 was Groot-Brittannië nog bezig om de oorlog van een aantal jaar daarvoor boven te komen. De Britse jeugd keek met vol bewondering naar Amerikanen; hun levensstijl, producten en trends. Geïnspireerd door de rock ‘n’ roll van onder meer Elvis Presley en Buddy Holly begonnen veel tieners eigen muziek te maken. Maar met behoud van de Britse cultuur. Vooral in Liverpool bloeide de muziekscene volop. Het live circuit bestond uit diverse skiffle en beatbands; muzikaal geinspireerd op Amerikaanse rock ‘n’ roll maar gecombineerd met Britse humor en accent.
Op het moment dat The Beatles in 1964 voor het eerst voet zette op Amerikaanse bodem met drie nummer 1 hits – ‘I Want To Hold Your Hand’, ‘She Loves You’ en ‘Can’t Buy Me Love’ – hadden ze de Amerikaanse muziekmarkt veroverd. En wie de Amerikaanse muziekmarkt weet te domineren, domineert daarmee ook de gehele wereldmarkt. Dit precieze moment wordt gezien als het startsein van de Britse invasie.
De kledingstijl was specifiek; vooral het kapsel speelde een kenmerkende rol. Het ronde, langs het gezicht vallende kapsel van onder meer The Beatles wordt gezien als de standaard haardracht uit deze periode.
Daarnaast werden vaak pakken, inclusief stropdas, gedragen en dé bekendste en belangrijkste winkelstraat was het Londense Carnaby Street; naast de vele kledingboetieken, was dit ook de plek waar bands als The Who en The Rolling Stones regelmatig kwamen.
Enkele klassiekers uit deze jaren
The Beatles – ‘Twist ‘n Shout’, ‘A Hard Day’s Night’, ‘Help!’.
The Kinks - ‘You Really Got Me’, ‘Sunny Afternoon’, ‘All Day and All of the Night’.
The Rolling Stones – ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’, ‘Carol’, ‘The Under Assistant West Coast Promotion Man’.
The Monkees - ‘Daydream Believer’, ‘I’m A Believer’.
The Animals – ‘It’s My Life’, ‘Hit The Road Jack’.
The Who – ‘My Generation’, Erfenis
Na het uiteen gaan van The Beatles en de komst van het hippietijdperk, kwam er een einde aan de pop/rockmuziek zoals we die kennen van de jaren ’50 en ’60. De psychedelische klanken van Pink Floyd en de gitaarsolo’s van Jimi Hendrix waren, in de jaren die erop volgden, wat de klok sloeg.
Deze periode, en in het bijzonder The Beatles, heeft popmuziek gevormd. Hun sound, performance, uiterlijk en bestaan hebben een invloed gehad op de muziek dat door geen enkele andere band of artiest meer is geëvenaard.
De lijst is lang van bands en artiesten die geïnspireerd zijn door The Beatles. Een korte opsomming van bands die overduidelijk geïnspireerd zijn door de Britse invasie van 1964,1965 en 1966: veel ’90s Britpop bands zoals Oasis, The La’s en Blur, het Nederlandse The Kik, The Byrds en Miles Kane.
Deze periode, en in het bijzonder The Beatles, heeft popmuziek gevormd. Hun sound, performance, uiterlijk en bestaan hebben een invloed gehad op de muziek dat door geen enkele andere band of artiest meer is geëvenaard.
De lijst is lang van bands en artiesten die geïnspireerd zijn door The Beatles. Een korte opsomming van bands die overduidelijk geïnspireerd zijn door de Britse invasie van 1964,1965 en 1966: veel ’90s Britpop bands zoals Oasis, The La’s en Blur, het Nederlandse The Kik, The Byrds en Miles Kane.
zondag 7 oktober 2018
Stoned
Op 7 oktober 1963 nemen The Rolling Stones in de De Lane Lea Music Studio in Londen de nummers "I Wanna Be Your Man" en "Stoned" op. Na het intrekken van "Poison Ivy" als opvolger van de eerste single "Come On" heeft de groep een nieuwe single nodig. Op 10 september 1963 zijn The Rolling Stones aan het repeteren in Studio 51 in Soho als manager Andrew Loog Oldham op Leicester Square John Lennon en Paul McCartney uit een taxi ziet stappen. Oldham schiet hen aan en voordat men het in de gaten heeft zitten de twee Beatles in de repetitieruimte met de Stones "I Wanna Be Your Man" te zingen. Op 1 november 1963 wordt de single op Decca F 11.764 in Engeland uitgebracht. Hij bereikt de 12e plaats. "I Wanna Be Your Man" hebben The Beatles, met Ringo Starr als zanger, op 11 september 1963 opgenomen voor het album With The Beatles. Die LP ligt vanaf 22 november 1963 in de platenwinkels
Abonneren op:
Posts (Atom)