The Serendipity Singers

De Serendipity Singers waren een Amerikaanse folk-groep uit de sixties, vergelijkbaar met The New Christy Minstrels.

Deze negenkoppige folk-georiënteerde groep begon aan de universiteit van Colorado met zeven oorspronkelijke leden van een groep genaamd de Newport Singers. De leden (Bryan Sennett, Brooks Hatch, Mike Brovsky, John Madden, Jon Arbenz, Bob Young en Lynne Weintraub) hadden allen, met uitzondering van Weintraub, al eerder samengewerkt in verschillende trio’s voordat ze samen de Newport Singers vormden.

In 1963 verhuisde de groep van de Rocky Mountain Denver-Boulder Front Range regio naar New York City. De reden was een telegram met contract voor een TV show.

De groep zong in New York in het populaire TV programma ABC Hootenanny. Er werden nog twee nieuwe leden toegevoegd om een beetje te klinken als de New Christy Minstrels : Tom Tiemann en Diane Decker. Ze kozen een nieuwe naam : the Serendipity Singers.

Na enkele maanden van repeteren opende de groep in het Bitter End cafe in Greenwich Village. Landelijke faam kregen ze onderussen door hun wekelijks optreden voor de Hootenanny show.

Philips Records bracht hun debuutalbum in 1964 uit. Het werd een aanzienlijk succes. De debuut single “Don’t let the Rain come down (Crooked Little Man)” ging pijlsnel de charts op en strandde op nr. 2, en dit midden de Beatlemania.

De follow-up, “Beans in my ears” kwam een paar maanden later en ging naar nr. 5.

In totaal werden er vijf Serendipity albums uitgebracht. De groep ging uiteen in 1970. In 1999 kwamen acht van de oorspronkelijke negen leden weer samen voor een concert.

Darrell Scott

Darrell Scott (London (Kentucky), 6 augustus 1959) is een Amerikaanse singer-songwriter.

Scott werd geboren als zoon van de muzikant Wayne Scott op een tabaksplantage in London, Kentucky. Toen Scott acht was verhuisde het gezin naar Californië. Daar verliet zijn moeder het gezin en werden Darrell en zijn vier broers opgevoed door hun vader. Door veel te verhuizen zorgde Wayne Scott dat zijn zoons geen verkeerde vrienden kregen.

Het gezin richtte zich sterk op zichzelf en men voelde zich verbonden door samen te musiceren. Daarnaast las Darrell veel literatuur, en realiseerde hij zich al vroeg dat er weinig verschil was tussen de poëzie van Dylan Thomas en de liedteksten van Hank Williams. Door zijn vader leerde hij de grote songwriters kennen, en zag hij ze spelen in de Grand Ole Opry.

Vanaf zijn 16e speelde Scott in wegrestaurants in Californië en vertrok later naar Toronto waar hij pedalsteel speelde bij de Mercy Brothers. Ze hadden drie hits in Canada met liedjes die Scott schreef.
Ondanks dit succes verhuisde hij naar Boston, waar hij aan Tufts University poëzie studeerde. Terwijl hij hier verder studeerde, slaagde hij erin om auditie te doen bij SBK Records, een onderdeel van EMI. In 1991 nam hij een compleet album op met producer Norbert Putnam, maar SBK besloot het niet uit te brengen omdat men verwachtte dat het geen hit kon opleveren. In 2003 nam Scott dit album opnieuw op en bracht het op zijn eigen label uit als "Theatre of the Unheard".

Teleurgesteld door zijn ervaring met SBK verhuisde Scott naar Nashville, raakte bevriend met muzikanten als Verlon Thompson en Sam Bush en rolde van de ene samenwerking in het andere, om uiteindelijk een van de meestgevraagde sessie-muzikanten en liedjesschrijvers van Nashville te worden.

Deze prachtige cover van het Paul Simonnummer "American Tune" komt uit een optreden in de Folk Alley voor New Depression.