dinsdag 31 juli 2012

Gypsy Jazz & Swing (deel 3)

Lume lume: altijd onderweg
Lume, lume, sora lume
Cand sa ma satur de tine

[Wereld, wereld, zuster wereld
Wanneer zal ik genoeg van je hebben]

Historici zijn het er over eens dat de voorouders van de zigeuners uit India komen. In het noorden van India, in de provincie Rajasthan, wonen de Dom. Dit volk vertoont veel overeenkomsten met de zigeuners. Ook deze bevolkingsgroep staat aan de rand van de samenleving: ze trekken rond, maken muziek. Zelfs de naam die zigeuners aan zichzelf geven (Rom) lijkt er op. De muziek van de Dhoad Gypsies of Rajasthan klinkt als een wonderlijke mix van Indiase muziek en de zigeunermuziek zoals we die nu kennen.
Rond het jaar 1000 trekt een groep uit noord-India westwaarts. Er is een legende bekend waarin een Perzische koning zijn muzikanten maïs, ezels en ossen geeft, zodat ze boer kunnen worden, maar de muzikanten eten alles op, waarop de koning zo boos wordt, dat hij ze weg stuurt en verplicht om altijd over de wereld te moeten trekken.




Via Armenië en het huidige Turkije trekken de zigeuners rond 1200 Europa in. Vanwege hun donkere huid krijgen ze de bijnaam ‘Egyptoi’ omdat er wordt gedacht dat ze uit Egypte komen. Die naam wordt verbasterd tot yiftoi (Grieks), gypsy (Engels), tzigane (Frans en de Slavische talen) en zigeuner (Nederlands, Duits). Omdat de zigeuners zelf hun geschiedenis niet op schrift stelden, zijn we afhankelijk van andere bronnen. Zo vertelt een bron uit Constantinopel dat er in het jaar 1050 “waarzeggers, acrobaten en slangenbezweerders” uit het oosten aankwamen.

Op hun tocht namen muzikanten instrumenten mee. De verspreiding van de luit (van oorsprong een Perzisch instrument) kan goed via de zigeuners verlopen zijn. In Turkije en op de Balkan introduceerden ze de zurna (een blaasinstrument) en davultrommels. Ook de santur werd meegebracht uit Perzië en kreeg in Europa de naam cimbalom. Tenslotte dook de luit in verschillende gedaantes op: als saz (Turkije), buzuq en úd (Arabische wereld), bouzouki (Griekenland) en gitaar (Spanje).

Klik hier voor alle afleveringen.

zondag 29 juli 2012

1962 ♫ ♫ (Bob) Dylan (Thomas)

Dylan in 1962

Op 29 juli 1962 maakt Bob Dylan zijn radio-debuut. Hij treedt op tijdens de 21 uur durende Hootenanny Saturday Special van WRUR-FM in New York.
Robert Zimmerman verandert op 2 augustus 1962 officieel zijn naam in Bob Dylan. Hij heeft Dylan als achternaam gekozen uit bewondering voor Dylan Thomas. Deze Britse schrijver wordt op 27 oktober 1914 geboren in Swansea in Wales. Dylan Thomas debuteert in een plaatselijke krant met een gedicht dat hij letterlijk heeft overgeschreven. In 1936 verschijnt Twenty-Five Poems waarmee hij zijn naam als dichter vestigt. Naast gedichten schrijft Dylan Thomas korte verhalen. In de oorlogsjaren verdient hij de kost met het schrijven van filmscenario’s in opdracht van het Britse Ministerie van Propaganda. Hij woont in Londen met zijn vrouw, de danseres Caitlin MacNamara. Na de oorlog verschijnt de dichtbundel Deaths And Entrances. Dylan Thomas wordt gevraagd om spreekbeurten te houden op Amerikaanse universiteiten. Die zijn uiterst succesvol, maar ook uitputtend. Tijdens zijn vierde bezoek aan de Verenigde Staten bezwijkt Dylan Thomas op 9 november 1953 in New York aan zijn overmatig drankgebruik. Hij wordt begraven in Laugharne.


De journalist Nat Hentoff noemt Bob Dylan in de New Musical Express van 3 augustus 1962 “de meest spectaculaire ontdekking sinds jaren”.

zaterdag 28 juli 2012

A Whiter Shade of Pale

In april van 1967 had nog vrijwel niemand gehoord van wat toen het zoveelste nieuwe Britse beatbandje leek. Maar op 10 juni stond Procol Harum op één in de Britse top 40 met hun debuutsingel A Whiter Shade of Pale

.

Een week later kwamen ze op één binnen in de Veronica top 40. Psychedelische, ‘classic’-rock stond meteen op de wereldkaart. Die fameuze riedel op het Hammond-orgeltje van Matthew Fisher veroorzaakte een sensatie : popmuziek die in niets leek op wat je ooit eerder gehoord had. De tekst van het nummer was geschreven door Keith Reid , die zelf geen deel uitmaakte van de band. Hij had het gebaseerd op een eeuwenoud Engels gedicht. Jarenlang hebben muziekliefhebbers zich afgevraagd waar de mysterieuze tekst over ging, totdat zanger Gary Brooker zich liet ontvallen dat het simpelweg ging over hoe je zo snel mogelijk dronken wordt. De melodie van de single heeft uiteindelijk veel problemen opgeleverd. Procol’s frontman Gary Brooker had de credits voor de compositie ingepikt. De toetsenist Fisher vond, dat hij zelf ook op het label vermeld had moeten worden, omdat hij tenslotte die onsterfelijke orgelsoli aan het nummer had bijgedragen. Een derde belanghebbende Johann Sebastiaan Bach, een oude Duitse rocker, heeft echter nooit wat ontvangen. De muziek was toch duidelijk geënt op zijn cantate Wachet Auf (BWV 140, no. 1). Dit stuk is ook bekend als Air For The G-String.
O ja, A Whiter Shade of Pale is één van de weinige nummers die tot twee keer toe de nummer 1 positie in de hitparade zou behalen. Het nummer wordt algemeen beschouwd als één van de grootste popklassiekers.


donderdag 26 juli 2012

Sir Michael Philip Jagger




Op 7 december 1940 trouwen in de Holy Trinity Church in Dartford in Kent de 27-jarige Joe Jagger met de even oude Eva Scutts. Op 26 juli 1943 wordt hun eerste zoon Michael Philip geboren. Hij wordt wereldberoemd als zanger Mick Jagger van The Rolling Stones. Eva Jagger is op 18 mei 2000 overleden.
Op onderstaande video's een interview uitgezonden op de Nederlandse TV.

woensdag 25 juli 2012

Tip van Coen: Jona Lewie

Jona Lewie heet eigenlijk gewoon John Lewis, onder welke naam hij rond '68 in de kleine Londense clubs blues, boogie en rariteiten als een verbluesd 'Yellow Submarine' speelt. Zijn vroege favorieten zijn Elvis, Fats Domino en Lonnie Donegan. Via de Donegan-fanclub ontdekt hij dan al snel de echte Amerikaanse blues; vooral de vooroorlogse zangers (Sleepy John Estes, Robert Johnson, Big Maceo) hebben zijn belangstelling. In '69 voegt Lewis zich bij Brett Marvin and The Thunderbolts, een groep die dan opereert in de merkwaardige bezetting van 12-snarige gitaar (zanger Graham Hine), wasbord (John Randall), zobstick (Keith Trussell), trombone (Pete Gibson) en piano/mandoline (Jim Pitts). De groep met Lewis brengt in '70 Brett Marvin And The Thunderbolts uit: een merkwaardige plaat, waarop bluesklassiekers en eigen nummers op een zeer vrolijke, swingende manier de revue passeren. In '71 volgt 12 Inches Of Brett Marvin And The Thunderbolts, en onder de schuilnaam Terry Dactyl and The Dinosaurs wordt in dat zelfde jaar de single 'Seaside Shuffle' uitgebracht, waarop John's liefde voor de cajunmuziek uit Louisiana (hij speelt zelf accordeon) duidelijk tot uiting komt. Wanneer Jonathan King zich met die single gaat bemoeien, schiet deze omhoog in de Engelse hitparade en wordt één van de zomerhits van '72. Eind '72 verlaat John de groep, die met Gwyne Davies als vervanger door blijft gaan en in '73 Ten Legged Friend maakt. De band treedt tot de dag van vandaag op. John gaat zich na zijn vertrek Jona Lewie noemen en onder die naam verschijnen er op het Sonet- label van '74 tot '78 zes prachtige, zonnige singles, 'Piggyback Sue', 'The Swan', 'Hallelujah Europa', 'Rocking Yobs', 'Come Away' en 'Cherry Ring', welke laatste twee juist in Nederland kleine hitjes worden. Deze nummers zijn verzameld op Alias Jona Lewie. In '77 tekent Lewie bij Stiff, maakt in '78 het zeer eigenzinnige On The Other Hand There'S A Fist en is één van de vijf hoofdpersonen van de tweede Stiff-tournee in dat zelfde jaar. Ondanks het feit, dat de laatste jaren geen elpee meer van Lewie verschijnt, houdt hij de aandacht vast met vrolijke singles als 'You'll Always Find Me At The Kitchen At Parties' en de kersthit van '80, 'Stop The Cavalry'.

maandag 23 juli 2012

Een beknopte geschiedenis van de mondharmonica (slot)

1911 – Na het overlijden van Matthias Hohner in 1902 bouwen zijn 5 zoons
verder op het succes. De M. Hohner Company produceert in 1911 maar liefst
8.000.000 mondharmonica’s per jaar.
1920 e.v. – het begin van de Gouden Eeuw voor de mondharmonica.
Plaatopnames van mondharmonica in jazz, blues, country en jug bands maken
het instrument en zijn bespelers voor het eerst bekend bij een groot publiek. De eerste grote mondharmonica-orkesten ontstaan en worden een groot succes in vaudeville-theaters. In de Verenigde Staten worden mondharmonicaverenigingen (inclusief uniformen en rangenstelsels) en mondharmonicawedstrijden populair.
1924 – Hohner begint met de productie van chromatische mondharmonica’s. In
dezelfde periode start ook de productie van bas- en acoordenmondharmonica’s,om zo tegemoet te komen aan de vraag vanuit
mondharmonica-orkesten.
1930 –Hohner verkoopt jaarlijks wereldwijd 25.000.000 mondharmonica’s.
1940 e.v. – door de 2e wereldoorlog stopt de export van mondharmonica’s
vanuit Duitsland. Mondharmonica orkesten vallen uit elkaar omdat de spelers in dienst gaan. Door gebrek aan arbeidskracht in het Noorden van de Verenigde Staten trekken veel mensen uit de Mississippi delta naar Chicago en andere grote industriele steden. De eerste mondharmonica-spelers beginnen te experimenteren met elektrische versterking van hun instrument.
1947 – het nummer “Peg O’ My Heart” van de Harmonicats wordt de best
verkopende plaat (meer dan 20 miljoen exemplaren) in de Verenigde Staten. De vakbond van muzikanten verklaart officieel dat de mondharmonica niet langer speelgoed is, maar een volwaardig instrument.
Mondharmonica-spelers kunnen nu ook lid worden van deze vakbond.

1950 e.v. – Chicago en andere grote steden worden de bakermat van de blues,
en de mondharmonica speelt daarbij de hoofdrol met spelers als Little Walter,Big Walter Horton, Sonny
Boy Williamson II. Als eind jaren ’50 de rock & roll opkomt, wordt de gitaar razend populair en de mondharmonica verliest terrein.
1960 e.v. – een belangrijke heropleving voor de mondharmonica door de
opkomst van Folk-muziek (Bob Dylan!) en door de interesse voor de blues van
Britse groepen als de Beatles en de Rolling Stones. Grote spelers uit de
Verenigde Staten touren met veel succes door West Europa.
1970 e.v. – de mondharmonica krijgt in de populaire muziek nauwelijks nog een plaats. Gitaar- en keyboard domineren de (glitter)rock, blues en punk. De J. Geils Band (met Magic Dick op de mondharmonica) scoort een grote hit met het nummer “Centerfold”.
1980 e.v. – het succes van de film “The Blues Brothers” zorgt voor een revival van de bluesmuziek en de mondharmonica. Diverse nieuwe bands, met een dominante rol voor de mondharmonica, worden opgericht in de VS en Engeland.
1986 – M. Hohner produceert de miljardste mondharmonica.
1990 e.v. – Hohner krijgt er een aantal belangrijke concurrenten bij: Lee Oskar (USA), Hering (Brazilie). Dit leidt tot een belangrijke reeks nieuwe ontwerpen: verschillende stemmingen, verwisselbare stemplaten, etcetera.

zaterdag 21 juli 2012

Geschiedenis van de Nederlandse blues (7): Flavium en Barrelhouse

Halverwege de jaren zestig ontwikkelt zich, in navolging van Engeland, in Nederland een bluesbeweging. De eerste publiciteit krijgen de uit jazzkringen afkomstige Gay Pohl en Victoria Varekamp., die samen met Leo Unger  en Antoine Gerson Lohman in ’65 het Loosdrechts Jazzconcours winnen. Eerder, in ’62, wint boogie woogie-pianist Rob Hoeke hetzelfde festival. Via Loosdrecht komen daarna meer namen van Nederlandse bluesinterpretatoren naar voren; in ’67 de (akoestische) Endatteme Jug Band, in ’68 de Oscar Benton Blues Band en in ’70 John The Relevator. De werkelijk ondergrondse beweging zit in Den Haag met Q65, The Subterreneans, Blues & Sons (met de eerder genoemde Leo Unger  en Antoine Lohman), Indiscrimation en het daaruit voortspruitende Livin’  Blues. In Zwolle opereert Blues Dimension, een groep waarvan menig lid uiteindelijk terecht komt bij de legendarische Cuby  & The Blizzards, en in de Beverwijkse Bintangs bezit Nederland zijn eigen Rolling Stones. In Amsterdam ontwikkelt zich de akoestische loot met mensen als Boudewijn Wijdeveld, Boy van Delden, Wim van Dulleman, Frank Sutherland, Peter Klencke en Peter de Jong. Samen met de Rotterdamse jugbands (w.o. Endatteme Jug Band en Bill Brooker’s Jug Band) en de pianisten Karel Kellenbach en Rudy van Ingen vormen zij een club artiesten, die regelmatig te zien is op de ‘ Haagse Blues Festivals’ .Den Haag kent daarop aansluitend zeven jaar lang een bluesclub, de Hoochie Coochie Club, waar naast genoemde artiesten tevens optreden Bert Jansen, Maarten de Boer, Leo Wijnkamp, Sugar Mama’s Bluesband e.a. Uiteindelijk blijven slechts de elektrisch versterkte groepen over: het bekendst worden in de jaren zeventig Barrelhouse, de Hoochie Coochie Band en Flavium.

Barrelhouse

In ’74 voortgesproten uit de Oscar Benton Blues Band. Kort daarop wordt de opvallende zangeres Tineke Schoemaker ingelijfd. Naast eigen werk worden oude bluesnummers met smaak gekozen en van een eigen arrangement voorzien. Albert Collins With The Barrelhouse Live (’79) getuigt van hun uitstekende live reputatie. Ontwikkelt zich vanaf Beware (’79) tot een soepele rockgroep met bluesinvloeden. Na Every Night In The Week (’85) , waarop Schoemaker is vervangen door Jony de Boer, keert de groep bijna in haar geheel terug naar Oscar Benton. In september ’93 komt de oorspronkelijke bezetting weer bij elkaar.

Flavium

Neerlands meest consistende bluesgroep. Wordt in ’69 te Apeldoorn opgericht door gitarist Anne Geert Bonder. Voornaamste hoeksteen in hun stijl is de even stevige als vloeiende dubbele gitaar-line-up, waarin vooral Bonders soleerwerk opvalt. Vanaf ’75 maakt men bijna jaarlijks een album, waarvan de twaalfde, 20 Years of Blues Power (’89), een geslaagde ode is aan hun roots.

In de loop der jaren heeft de band vele bezettingswisselingen gehad. Medio 2010 bestaat een fris en gewillig Flavium uit Anne Geert Bonder (gitaar) Jos Veldhuizen (zang) Eddy van de Bunte (orgel/piano) Eric Bagchus (bas) Ramon Rambeaux (drums). Aan de nummers voor een nieuwe cd wordt hard gewerkt.

donderdag 19 juli 2012

De grootste panfluit van Nederland

De grootste panfluit van Nederland is dinsdag 24 juli 2012 te horen en te zien zijn tijdens het concert van organist Harm Hoeve en panfluitiste Noortje van Middelkoop. Zij treden op in de Oude Kerk in Lunteren (Dorpsstraat 34).

De contrabas panfluit van Noortje van Middelkoop is eind vorig jaar gemaakt door panfluitbouwer Peter van der Poorten, die panfluiten maakt in de stijl en het model van de panfluiten uit Roemenië. Dit nieuwe instrument is bijna een meter lang en uniek in zijn soort. De contrabas panfluit paste eerst niet in de kast waarin Noortje haar panfluiten opbergt. ,,We hebben een gat in de bovenkant van de kast gemaakt zodat deze nieuwe fluit erin kan staan.''

De panfluit is een eeuwenoud muziekinstrument, dat op verscheidene plaatsen in de wereld is ontstaan. De meest bekende panfluit is de Roemeense panfluit. Deze is herkenbaar aan de gebogen vorm en is gemaakt van bamboe. Noortje bespeelt zes verschillende soorten panfluiten: de sopranino, de sopraan, de alt, de tenor, de bas en nu ook de contrabas panfluit. De sopraanpanfluit wordt het meest gebruikt vanwege het volume en de hanteerbaarheid.



De nieuwe contrabas panfluit is anders gemaakt dan de meeste panfluiten die Noortje bespeelt. Normaal raken de pijpen elkaar over de hele lengte, maar bij dit instrument zijn ze alleen aan de bovenkant en de onderkant aan elkaar bevestigd. De tussenruimte is dus open, waardoor de pijpen los van elkaar kunnen resoneren. Dit geeft een speciale klank. ,,De contrabas klinkt extra warm en vergt veel adem om er op te kunnen spelen,'' aldus Noortje.

Het concert begint om 20.00 uur. Kaarten zijn vanaf 19.15 uur verkrijgbaar aan de kerkzaal. Toegang is 10 euro voor volwassenen en 5 euro voor kinderen t/m 12 jaar. Gezinskaarten kosten 30 euro (maximaal 2 volwassenen).


dinsdag 17 juli 2012

Hermine Deurloo


Hermine Deurloo is een van de bekendste spelers van de chromatische mondharmonica.
Op dit instrument is ze autodidact, maar zij studeerde eerst saxofoon (jazz) aan het Conservatorium van Amsterdam bij Jan Menu en Tim Armacost. Inmiddels is ze op de mondharmonica een veelgevraagde solist en studiomuzikant.
Zij trad op met het Metropole Orkest, het Koninklijk Concertgebouw Orkest, het Schonberg Ensemble, het orkest van Cor Bakker en met muzikanten als Jesse van Ruller, Candy Dulfer, Han Bennink, Tony Scherr, Kenny Wollesen, Toots Thielemans, Al Jarreau, Bennie Sings, Michiel Borstlap en Bert van den Brink.
Met het bekende orkest ‘het Willem Breuker Kollektief’ tourde zij de afgelopen tien jaar over de hele wereld naar o.a. Japan, Amerika, China, Indonesie, en Europa.

Op mondharmonica maakte Hermine vijf CD’s, de laatste zijn: ‘Crazy Clock’ –  opgenomen in New York, 2005 (met producer/gitarist/zanger Tony Scherr, bekend van Bill Frisell en Norah Jones), ‘Soundbite’ – 2007 (met producer Reinder van Zalk van Earforce) en ‘Live in de Tor’ met muzikanten Jan Wessels, Peter Niewerf en Ruud Ouwehand, verschenen in september 2007.
Hermine speelde allerlei tunes in voor films (Puk van de Pettenflet, Eric en het klein insectenboek, Johan) en televisie (RTL4 leaders, de Unox reclame). Ook is ze als gastsolist op vele cd’s te horen, o.a. van Bennie Sings, en Tamara Maria, en speelde ze als gastsolist bij Steven Bernstein op het North Sea Jazz Festival en in de Tonic, New York.
Zij was in 2007 te gast bij De Wereld Draait Door.In 2009/2010 maakt zij samen met Maarten van der Grinten, Han Bennink en Ernst Glerum een tournee langs nederlandse theaters voor de serie ‘Jazz Impuls’.

maandag 16 juli 2012

De Nijmeegse Vierdaagse begint, dus...



Johnny Cash top 50 (33,34,35)

There You Go staat 33 in de Cash top 50. Afkomstig van zijn 2e LP uit 1958 Sings the Songs That Made Him Famous. Geschreven door Cash zelf.

The Little Drummer Boy(nr 34)ook bekend als Carol of the Drum is een populair kerstlied geschreven door pianist Katherine Kennicott Davis in 1941.Het nummer werd pas echt bekend na dat het was opgenomen in 1958 door het Harry Simeone koor, waarna het velen malen is gebruikt door andere artiesten. Johnny Cash zette het op de plaat als single in 1959, waarna het in 1963 op zijn kerstalbum The Christman Spirit verscheen.

Op 24 februari 1969 trad Cash op in San Quentin State Prison (zie ons eerdere bericht hierover). Dit legendarische concert resulteerde in het livealbum At San Quentin en kan worden gezien als de opvolger van At Folsom Prison.

Het nummer San Quentin staat op nummer 35 in onze lijst.


donderdag 12 juli 2012

1962 ♫ ♫ The Rollin’ Stones

Op 12 juli 1962 gaven The Rolling Stones in The Marquee Club Londen hun allereerste concert.
Alexis Korner’s Blues Incorporated heeft voor 12 juli 1962 een optreden aangeboden gekregen in de Jazz Club van BBC Radio. De groep moet echter die avond ook in de Marquee Club in Londen spelen. Alexis Korner vraagt Mick Jagger, Keith Richards, Ian Stewart en Brian Jones hem die avond te vervangen. Brian Jones stelt voor om onder de naam The Rollin’ Stones op te treden. Bij dit eerste optreden bestaat de groep uit zanger Mick Jagger, gitaristen Brian Jones en Keith Richards, pianist Ian Stewart, bassist Dick Taylor en drummer Mike Avory. Een maand later hebben The Rollin’ Stones een vaste stek in de Ealing Club in Londen. Mike Avory heeft alleen de eerste avond meegespeeld. Hij wordt opgevolgd door Tony Chapman. Begin 1963 stapt Dick Taylor op. Zijn plek wordt overgenomen door Bill Wyman. Charlie Watts vervangt Tony Chapman. Op 3 maart 1963 tekent de groep een contract met Andrew Loog Oldham. Hij wordt hun manager. Ook wordt Rollin’ Stones veranderd in Rolling Stones. Dick Taylor richt zijn eigen groep The Pretty Things op. Mike Avory wordt drummer bij The Kinks van Ray Davies.
De groep speelde als voorprogramma van Long John Baldry en zijn band.

dinsdag 10 juli 2012

1962 ♫ ♫ Telstar

Op 10 juli 1962 wordt vanaf Cape Canaveral in de Verenigde Staten de allereerste communicatiesatelliet Telstar gelanceerd. De satelliet maakt een rechtstreekse televisieverbinding tussen de VS en Europa mogelijk. De eerste uitzending is op 23 juli 1962. De Engelse producer Joe Meek haakt hier snel op in en neemt met de groep The Tornados het instrumentale Telstar op. Vanaf 4 oktober 1962 staat de opname 5 weken bovenaan in de Engelse hitparade. Ook in de Verenigde Staten halen The Tornados de eerste plaats. Na Vera Lynn is het de eerste Engelse act die met een single de eerste plaats in Amerika bereikt.

maandag 9 juli 2012

Altijd bij de hand

Toegegeven, onze sterspeler Gerrit van de Krekels is wel eens tijdens het intro van een nummer dat wordt ingezet door de andere Krekels nog op zoek naar de juiste mondharmonica. Zijn Duitse collega wist dit probleem als volgt op te lossen:

zaterdag 7 juli 2012

Cockney Rebel

Op 7 juli 1977 ontbindt Steve Harley zijn groep Cockney Rebel. Hij gaat solo verder.
Op het repertoire van Gerrit en de Krekels:  "Make Me Smile"

donderdag 5 juli 2012

Akkoordenleer (deel 2)


Er bestaan diverse "wegwijzers" om de akkoorden te veranderen, t.w.
m (mineur)
maj (majeur)
aug (augmented)
sus (suspended)
+ of # (verhogen van een aangegeven toon)
-  of b (verlagen van een aangegeven toon)
/  (afwijkende bastoon)
(...)       (extra toegevoegde tonen)
dim (diminished)

m (mineur)
Hierbij verlaag je de 3e van de toonladder een halve toon. Cm is dus 1 -3 5, dus C Eb G
Cm11 is dus 1 -3 5 7 9 11 , dus C Es G Bes D F
CmMaj7 is dus 1 -3 5 majeur7, dus C Es G B

maj (majeur)
Deze slaat altijd op de 7, ongeacht het cijfer dat volgt.
Cmaj11 is dus 1 3 5 maj7 9 11, dus C E G B D F.
Cmaj7 is 1 3 5 maj7, dus C E G B
Cmaj23 (onzin, maar toch..) 1 3 5 maj7 9 11 13 15 17 19  21 23

Aug (Augmented)
In dit geval wordt de 5 een halve toon verhoogd. Caug is dus 1 3 +5, dus C E G#.
Een andere notatie voor aug is gewoon een plusje achter het akkoord, bijv. C+ lees je als 1 3 5+, dus ook C E G#
Caug11 is dus 1 3 5+ 7 9 11, dus C E G# Bes D F

sus (suspended)
Suspended betekend uitgesteld. Dit soort akkoorden wil je voor je gevoel opgevolgd hebben door een ander (meestal hetzelfde grond)akkoord.
Er zijn 3 soorten sus-akkoorden, de sus4 (of gewoon sus), de sus2 en de sus24.
Bij sus verander je de 3 naar de aangegeven noot, dus Csus2 is 1 2 5, dus C D G.
Csus4 is 1 4 5, dus C F G. Csus24 is 1 2 4 5, dus C D F G+ of #
Dit teken verhoogd de aangegeven toon binnen het akkoord.
Bijvoorbeeld C9+ is 1 3 5 7 9+, is dus C E G Bes Dis
LET OP!! C+9 is 1 3 5+ 7 9, dus C E Gis Bes D

- of b
Dit werkt hetzelfde als +, maar dan omlaag. Dus C9- is 1 3 5 7 9-, is dus C E G Bes Des

/
Staat dit teken achter een akkoord, dan moet je de toon na de / als bas spelen.
Bijvoorbeeld C/B is een C-akkoord met een B als bas.

(...)
De tonen die tussen haakjes staan moeten toegevoegd worden aan het akkoord.
Bijvoorbeeld C(9) is 1 3 5 9, dus C E G D.
Merk op dat dit anders dan de C9  dus 1 3 5 7 9 is, hier zit namelijk ook nog de Bes (7) tussen.

Een ander voorbeeld: C9(6), 1 3 5 6 7 9, dus C E G A Bes D.
Dit soort akkoorden wordt bijna onspeelbaar of onsmakelijk. Daarom kan het voorkomen dat men soms extra aanwijzingen geeft als C9(6) no 7th, wordt dus 1 3 5 6 9.
Uiteraard kan je dit korter schrijven door C6(9), wat ook 1 3 5 6 9 is.

dim (diminished}
Dit is een afwijkend akkoord. Deze wordt namelijk niet opgebouwd vanuit de toonladder, maar door een opstapeling van vaste afstanden bovenop de grondtoon, in dit geval een kleine terts, dus een afstand van 3 halve tonen.
Cdim heeft dus als grondtoon C, de volgende kleine terts is Es (is namelijk 3 stappen verder), de volgende is Ges, en de laatste is A. Cdim wordt dus C Es Ges A.
Het mooie is dat je dan ook direct de Es dim, Ges dim en Adim te pakken hebt.
Eigenlijk heb je maar 3 dim-akkoorden, de Cdim, C#dim en de Ddim.

Een ander symbool voor dim is 0. Cdim is dus gelijk aan C0.

De bovenstaande regeltjes kun je door elkaar gebruiken.
Voorbeelden:
Cmaj9(aug) is 1 3 5+ maj7 9 , C E Gis B D
Cmmaj11 9+ is 1 3- 5 maj7 9+ 11, dus C Es G B Dis F
Cm13/F is 1 3- 5 7 9 11 13 met als bas F, dus C Es G Bes D F A met als bas F

Deel 1 verscheen op 12 december 2011 (klik op deze regel)



dinsdag 3 juli 2012

The Jolly Boys

Sinds Buena Vista Social Club is duidelijk dat jonge leeftijd geen voorwaarde is voor een internationale doorbraak in de muziek. Dan komt het na ruim 50 jaar muziek maken dus toch nog goed met de carrière van The Jolly Boys. Het album ‘Great Expectations’ is een perfecte introductie in de klassieke, Jamaicaanse mento-stijl. Mento is de originele volksmuziek van Jamaica, gekenmerkt door typisch Jamaicaanse ritmes, relaxte sfeer en de bijzondere bezetting aan instrumenten, met naast gitaar en percussie ook banjo en ‘(ma)rumba box’, een bas in de vorm van een kist met metalen plaatjes die als ‘toetsen’ dienen.

Op ‘Great Expectations’ staan geen mento-klassiekers, maar uitsluitend popklassiekers in een mento uitvoering. Hierdoor wordt het genre toegankelijk gemaakt voor een nieuw publiek. Geweldige uitvoeringen van Rehab (Amy Winehouse), Golden Brown (The Stranglers), Perfect Day (Lou Reed) en Ring Of Fire (Johnny Cash) brengen ruim een halve eeuw muziek bij elkaar en mede de geweldige productie van het album wordt een unieke sfeer neergezet.

De leadzanger is de markante, bijna tandenloze Albert Minott. Speciale aandacht voor de ‘private dancer’ en de verliefd ogende oude dame. Wie wil er niet zo’n mooie oude dag?

zondag 1 juli 2012

Quiz

Het begin van een beroemde Nederlandse band. Optreden in De Lichtbron in Eindhoven in 1958.
Van links naar rechts Harry van Hoof, Charles Jansen, ??? , Peter v.d. Voort, Roelof Egmond en Anneke Grönloh.

Maar wie is die enthousiaste zanger met gitaar ?

De oplossing kan worden gestuurd naar gerrit.krekel@facebook.com
en ontvang eeuwige roem.