Roy Kelton Orbison

Tijdens een bezoek aan zijn moeder in Hendersonville in Tennessee overlijdt Roy Orbison op 6 december 1988 aan een hartstilstand. 

Roy Kelton Orbison wordt geboren op 23 april 1936 in Vernon in Texas. Roy Orbison brengt zijn jeugd door in het nabij gelegen Wink. Op zijn zesde leert hij gitaar spelen, mede dank zij een vader die zelf amateur-country & western-musicus is. Op zijn achtste treedt hij al op voor de radio en als tiener maakt hij met zijn groep The Wink Westerners opnamen in de studio van Norman Petty. Een van de opnames komt op instigatie van Johnny Cash terecht bij Sam Phillips, eigenaar van het legendarische Sun-label in Memphis en ontdekker van o.a. Elvis Presley en Jerry Lee Lewis. De laatste neemt een van Roy's songs op (Down The Line), evenals The Everly Brothers (Claudette). Zijn eigen eerste plaatje voor het Sun-label is Ooby Dooby (1956). 

Orbison maakt diverse opnamen voor Sun en RCA, maar zijn talent komt pas echt goed tot zijn recht als hij in 1959 naar Nashville verkast en onder leiding van Fred Foster voor diens Monument-label gaat opnemen. Al zijn grote hits stammen uit die periode. In 1965 tekent hij bij MGM, waar de hits in eerste instantie blijven doorgaan tot hij eerst zijn vrouw Claudette verliest (in 1966 bij een motorongeluk) en daarna twee van zijn drie kinderen (in 1968 bij een brand). Orbison stort geestelijk in en de jaren zeventig zijn bijzonder zorgelijk voor hem. Halverwege de jaren tachtig laait de belangstelling voor zijn muziek plotseling weer op als In Dreams opklinkt tijdens een sleutelscene in de David Lynch-film Blue Velvet. Sterren als Bruce Springsteen, Elvis Costello en Jackson Browne eren Orbison en zijn songs in een tv-concertspecial, Roy Orbison And Friends, A Black And White Night, die ook als DVD en als Roy Orbison And Friends/A Black And White Night wordt uitgebracht. Platenmaatschappij Virgin biedt hem weer een contract aan en hij vormt samen met o.a. Bob Dylan de supergroep Traveling Wilburys. Zijn nieuwe album Mystery Girl bevat compositorische bijdragen van Costello, Petty, Jeff Lynne, Bono en The Edge van U2 en wordt een eclatant succes. 

Helaas mag Orbison dat zelf niet meer beleven, want totaal onverwacht komt aan het einde van het voor hem zo positief verlopen jaar 1988 het bericht dat The Big O in de vroege ochtend van 7 december 1988 aan een hartaanval is bezweken. Postuum heeft hij nog hits met You Got It en She's A Mystery To Me van het album Mystery Girl. Roy Orbison is 52 jaar geworden.

The Rooftop Singers

The Rooftop Singers waren een Amerikaanse folk trio in de vroege jaren 1960, vooral bekend van de monsterhit  "Walk Right In”. De groep bestond uit Erik Darling en Bill Svanoe (zang, gitaar) met oud-jazz zangeres Lynne Taylor (zang).

Darling stelde de groep samen in juni 1962 met een doel. Hij wou een up tempo opname mane van de Gus Cannon song “Walk Right In”.  Het kerseverse trio nam de song op voor Vanguard Records, met een lichtjes aangepaste tekst (om de risqué blues referenties weg te werken) en met begeleiding van de twelve strings van Eric Darling.

Het werd een van de best verkochte singles voor Vanguard aller tijden.(!)
Er kwam ook een album “Walk Right In” , weer een hit.

De groep speelde op het Newport Folk Festival in 1963. Vanguard bracht verder verscheidene singles uit van de groep waaronder de kleine hit "Tom Cat".
Lynne Taylor gaf onder druk van haar man de groep op en trok zich terug. Ze verliet het trio kort voor hun tweede album (“Good Time”)  werd uitgebracht.  Darling en Svanoe zochten een vervangster en vonden die in de persoon van Mindy Stuart.
Deze line-up nam het laatste album op, “Rainy River”. Patricia Street verving nog korte tijd Stuart voor de Rooftop Singers formeel ontbonden werden in 1967.

Darling en Street bleven werken als duo in de vroege jaren zeventig.
Lynne Taylor (geboren in 1928) overleed in 1982 op de leeftijd van 54, en Erik Darling overleed op 3 augustus 2008, 74 jaar oud, in Chapel Hill, North Carolina.

Frank Zappa

Frank Vincent Zappa (Baltimore (Maryland), 21 december 1940 – Laurel Canyon (Californië), 4 december 1993) was in de eerste plaats een Amerikaans componist, die ook deel uitmaakte van of de leiding had over verschillende rockgroepen (zoals The Mothers Of Invention); daarnaast was hij een gerespecteerd musicus. Zappa mengde op geheel eigen wijze rockmuziek met psychedelica, jazz, experimentele muziek en eigentijdse klassieke muziek gecombineerd met een grote dosis zelfspot, humor en performance-art.

Zappa begon begin jaren zestig met het maken van muziek. In de beginperiode werkte hij veel samen met Captain Beefheart. Zijn eerste professionele opnamen werden gemaakt voor soundtracks, namelijk de films The World's Greatest Sinner en Run Home Slow. Hij maakte deze opnamen in Studio Z, in Rancho Cucamonga.

Medio jaren zestig werd Zappa lid van The Soul Giants. Hij werd de gitarist van de band. Niet lang daarna werd hij de 'leider', en hernoemde hij de band The Mothers. Ze werden opgemerkt door verschillende platen producers en tekenden bij Verve Records. Ze moesten wel de naam van de band veranderen van The Mothers, naar The Mothers of Invention, omdat mother een afkorting van motherfucker was (in die tijd werden goede muzikanten in het milieu motherfuckers genoemd). In 1966 kwam het eerste album van de band, Freak Out!, uit.

Na 1966, het jaar waarin hij met zijn Mothers of Invention Freak Out! uitbracht, de eerste dubbel-lp in de popgeschiedenis, is Frank Vincent Zappa in een paar jaar tijd berucht en beroemd geworden als popmuzikant, film- en theatermaker, componist, gitarist, maatschappijcriticus en cabaretier – niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Wat hij de wereld te vertellen had is in de eerste plaats vastgelegd op meer dan vijftig cd's, een stroom van releases waaraan hij, ook toen hij ziek was, is blijven werken en waarvan het einde ook nu nog niet in zicht is. Naast een aantal nog niet uitgebrachte albums moeten er in het kelder-archief in Los Angeles – Zappa bewaarde alles – nog stapels banden en partituren liggen.

Zappa was naast rockmuzikant ook een eigentijds klassiek componist. Wat zijn vroege werk betreft kwam dit naar voren in Lumpy Gravy (1967). Daarna bewoog hij zich een aantal jaren meer op jazz- resp. rockterrein, maar Orchestral Favorites (1979) en zijn beide platen met het London Symphony Orchestra (Vol. 1 (1983) en Vol. 2 (1987)) waren weer duidelijk modern-klassieke werken. In 1984 verscheen The Perfect Stranger, waarop Pierre Boulez met zijn Ensemble InterContemporain composities van Zappa uitvoerde.

Naast zijn interesse voor onder anderen Karlheinz Stockhausen, Igor Stravinsky en Anton Webern, is Zappa ook bekend om zijn idolatrie van Edgard Varèse, een modern componist. Zappa was een man van precisie, zeer kritisch voor zichzelf. Hij voerde steeds vernieuwingen door. Hij was de tweede in de popgeschiedenis die een dubbel-lp uitbracht (de eerste was Bob Dylan met Blonde on blonde). Hij produceerde, behalve zijn twee eerste platen, alles zelf, en was een van de eerste muzikanten die op een 4-track opnam, die hij dan nog zelf in elkaar geknutseld had. Zijn muziek laat zich bestempelen als avant-garde. De muzikant was vaak politiek en maatschappijkritisch in zijn teksten, die gekenmerkt worden door hun ironie. Zappa ageerde tegen oorlog, het fundamentalistische geloof en kleinburgerlijkheid, maar ook de popcultuur (hippies, discomuziek enzovoort) bleef niet gespaard. Vooral de media moeten het ontgelden in zijn nummers. Televisie, zo meende hij, is een gevaarlijke propagandamachine. Dit is te horen in zijn nummer I'm the slime uit 1973.

Naarmate hij ouder werd legde hij zich steeds meer op het componeren toe. Tot een van zijn klassiek-moderne hoogtepunten kan "The Yellow Shark" (1993) gerekend worden, de laatste cd die hij bij zijn leven maakte, waarop het Duitse Ensemble Modern werk van hem speelt, door hemzelf gedirigeerd. Een jaar later werd Civilization, Phaze III uitgebracht, waarmee hij tot zijn dood in 1993 bezig was.

Ruim 7 jaar Gerrit en de Krekels - blog

Even een kleine update:

Aantal bezoekers t/m 25 november 2018: 83.439 , gemiddels 33 per dag

Afkomstig uit met name

Nederland	27266
Verenigde Staten	15124
Rusland	6848
Spanje	6503
Frankrijk	4680
Duitsland	4360
België	3525
Oekraïne	1333
Polen	1172
Ierland	364

Meest gelezen berichten:

Jazz Akkoordenschema's 4 dec. 2012 3504 Geschiedenis van de panfluit (1) 3 mrt. 2012 1064 Akkoordenleer (deel 1) 12 dec. 2011 389 Foto 22 nov. 2011 336 Stille Nacht 24 dec. 2013 250 De Panfluit 9 nov. 2012 138 Zijn krekels muzikaal ? 24 feb. 2012 133 Help Lijn 99 weer op weg - Help ons een nieuwe Fes... 18 jul. 2018 117 De tin whistle 2 dec. 2014 108 Eefje de Visser - Nachtlicht 5 feb. 2016 101

Unusual Guitars

Andere Krekels

De Heikrekels werd opgericht door Wim van Gennip. De groep bestond uit zanger Wim van Gennip, gitarist Jan van de Rijt, bassist Bert Linden, toetsenist Jo van Gerven en drummer Jan Nijsen. De groep werd ontdekt door Johnny Hoes die ze onderbracht bij zijn Telstar label. Hun doorbraak kwam in het voorjaar van 1967 met de single Waarom heb jij me laten staan. Aanvankelijk was het liedje alleen populair in Noord-Brabant en Limburg, maar geleidelijk aan won het nummer ook landelijke bekendheid, mede dankzij de airplay op Radio Veronica. Het nummer haalde de zesde plaats en stond 34 weken in de Nederlandse Top 40, wat uitzonderlijk veel is. Het nummer werd ook in Vlaanderen en West-Duitsland onder de titel Warum läßt du mich so allein uitgebracht. Door het succes van het nummer kreeg ook Telstar meer landelijke bekendheid.

De hit kon worden opgevolgd door nog een aantal succesvolle singles. Jij bent voor mij alleen en Ik wil alleen maar van je houden haalden zowel in Nederland als Vlaanderen de top 10. Ook in 1968 komt de groep nog met een paar succesvolle liedjes. Hun populariteit is dan nog zo groot, dat de Delftse band After Tea onder de naam De Martino's een Heikrekels-parodie maakt met het liedje Moest dat nou.

Na 1968 neemt de populariteit van de groep weer af. Met Carnaval 1972 komen ze nog één keer sterk terug met de single Lieve meid. Terwijl alle vorige nummers nog eigen composities waren van Wim van Gennip, was dit nummer een cover van Schöne Maid van de Duitse schlagerzanger Tony Marshall. Beide versies van dit nummer stonden rond Carnaval '72 in de Top 40 en de Daverende Dertig. Na 1972 verschenen er nauwelijks nog singles van De Heikrekels en gingen de groepsleden hun eigen weg in andere piratengroepen, waaronder 't Magic Combo. Zanger Wim van Gennip vormt begin jaren 80 een duo met hammondorganist Gerry van Houtert dat zich Duo De Heikrekels noemt. Zij brengen enkele singles uit, maar hebben hier weinig succes mee. Van Gennip had jarenlang een platenzaak in zijn woonplaats Geldrop.

Eind november 2001 overleed drummer Jan Nijsen op 70-jarige leeftijd in zijn woonplaats Weert aan een hersenbloeding. Hij werd begraven op 29 november.

Op 14 Juni 2007 overleed toetsenist Jo van Gerven op 76-jarige leeftijd in zijn woonplaats Weert.

Cornelis Vreeswijk

Op 8 augustus 1937 werd in IJmuiden Cornelis Vreeswijk geboren. De Zweeds-Nederlandse zanger en troubadour Cornelis Vreeswijk is vooral in Zweden, zelfs na zijn dood, een grote beroemdheid. Veel van zijn liedjes behoren tot het Zweedse nationale erfgoed en kunnen door vrijwel iedereen meegezongen worden. De in IJmuiden geboren zanger emigreerde met zijn ouders en zus in 1948 naar Zweden waar hij de rest van zijn leven is blijven wonen. Hij overleed in Stockholm op 12 november 1987. In Nederland is de troubadour vooral bekend geworden door het lied 'de nozem en de non.' Om de nalatenschap van de zanger ook in Nederland levend te houden werd in 2000 het Cornelis Vreeswijk Genootschap opgericht. Op 7 juni 2003 werd in een beeld van Vreeswijk geplaatst in zijn geboorteplaats IJmuiden.

En dan de film! Die zou natuurlijk ook in Nederland in distributie genomen moeten worden. Maar daar gaan we niet over. Rest ons de Zweedse dvd met En man. En röst. En legend?Cornelis wordt gespeeld door de Noorse Hans Erik Dyvik Husby, maar vooral bekend als voormalig frontman Hank Von Helvete van de death-punkband Turbonegro.

Broers & Brothers

Net als de Doobie Brothers of de Walker Brothers waren de Righteous Brothers helemaal geen broers.The Righteous Brothers waren Bill Medley en Bobby Hatfield, die elkaar begin jaren ’60 tegen het lijf liepen. Tijdens een van hun eerste optredens riep iemand vanuit het publiek: ‘That’s righteous, brothers!’, wat zoiets betekent als: ‘Dat klinkt lekker, vrienden!’. Daarmee was de naam van het duo geboren: The Righteous Brothers. Bobby en Bill kwamen in contact met Phil Spector, de meesterproducer die in die tijd op het toppunt van z’n kunnen was. Met de eerste hit was het meteen raak: ‘You’ve lost that lovin’ feeling’ uit 1965 werd de allergrootste hit van het duo. Een echte klassieker, die in de VS te boek staat als de meest gedraaide plaat ooit op de radio. Sinds 1965 is hij al bijna acht en een half miljoen keer gedraaid!

The 'In' Betweens

In het late voorjaar van 1965 ging Barclay, een Frans label, op zoek naar talent en hield audities in Birmingham.

De leden van The 'N' Betweens hadden besloten, enigszins overhaast, hun werk op te geven, maar een echt “professionele” groep waren ze bijlange nog niet.
Maurice Jones (hun manager) besloot om ze te verschepen naar Duitsland voor een maand, iets was wonderen had verricht voor The Beatles, dus waatom ook niet voor de “In” Betweens ?
Helaas hadden ze geen paspoorten en het duurde om de  werkvergunningen te regelen.
In de tussentijd nam de groep deel aan de Barclay audities bij Le Metro Club in Birmingham. Ze  speelden “But Not For Me” tijdens die auditie, een Gershwin  song, die toevallig ook een hit was in Frankrijk voor Johnny Hallyday. Ze kregen prompt een opnamesessie bij de  PYE studio's waar de vier tracks van deze EP werden ingeblikt. Ze kwam alleen uit in Frankrijk.
The “N” Betweens waren een typische modband. Op aanraden van Chas Chandler, bassist bij The Animals en manager van Jimi Hendrix, ging de band vanaf 1969 verder als skaband Ambrose Slade, met millimeterkapsels. Het grote succes kwam er echter wanneer de band – nu gewoon Slade geheten  -  in 1971 “Coz I luv You” opnam.

The Yardbirds

In juli 1968 bleef Jimmy Page als enige over van The Yardbirds.
Er moesten contractueel nog een aantal optredens in september gespeeld worden in Scandinavië. Page wilde Terry Reid als zanger, maar die had net een nieuw platencontract en beval Robert Plant aan. Deze bracht op zijn beurt drummer John Bonham mee. John Paul Jones, die al eerder met Page gewerkt had, werd bassist van de groep.
Het allereerste nummer dat de groep samen speelde was "Train kept a Rollin'", een nummer dat de Yardbirds ook gespeeld hadden.

De groep deed van 7 tot 20 september 1968 een achttal optredens in Denemarken, Zweden en Noorwegen onder de naam The New Yardbirds
Het eerste optreden was op 7 September 1968 in de Gladsaxe Teen Club in de plaats Gladsaxe te Denemarken. Andere 'Yardbirds'-nummers die de groep speelde waren: "Dazed and confused" en "White Summer".

Het eerste was een bewerking van een nummer van Jake Holmes dat later zou verschijnen op het eerste album van Led Zeppelin, het tweede was een nummer geschreven door Jimmy Page, dat op Little Games staat, een album van The Yardbirds uit 1967.

In oktober 1968 neemt de groep zijn eerste plaat op. Vervolgens gaat de groep van 15 oktober tot 20 december 1968 onder de naam Led Zeppelin, genoemd naar Keith Moons manier om een slecht optreden te beschrijven (Goin' down like a led zeppelin), op tournee door Engeland. Daarna begint een Amerikaanse tournee van 26 december 1968 tot 8 februari 1969. De setlist bestaat voornamelijk uit songs uit het eerste album. Daarnaast speelt de groep onder andere Killing Floor, een bluesnummer van Howlin' Wolf dat later in een bewerkte versie als The Lemon Song op Led Zeppelin II terecht zal komen en Pat's Delight, een drumsolo van John Bonham die als Moby Dick eveneens op datzelfde album terecht zal komen.

Op 12 januari 1969 komt het eerste album Led Zeppelin uit, een LP met zowel harde blues als akoestische nummers. In hetzelfde jaar komt Led Zeppelin II uit, een album waarvan de nummers op verschillende plaatsen tijdens de tournees opgenomen zijn. Op Led Zeppelin III zijn Engelse folk-invloeden te horen, een geluid dat op Led Zeppelin IV versterkt werd. Het vierde album wordt, vanwege de in runentekens geschreven titel, ook wel The Runes Album genoemd. Op dit album staat de wereldhit (en all-time classic) "Stairway to Heaven", dat echter nooit als single is uitgebracht. Drummer Bonham overleed op 25 september 1980. Eind 1980, enkele maanden na het overlijden van Bonham, hield Led Zeppelin op te bestaan. Postuum verscheen nog het album Coda, met daarop een aantal nog niet eerder verschenen nummers uit de periode 1969-1978.

Britse invasie

Met de Britse invasie wordt het succes van Britse bands in de Verenigde Staten aangeduidt. In de jaren 1964, 1965 en 1966 domineerden diverse Britse popgroepen de Amerikaanse hitlijsten met hun rock/beatsound. Niet alleen de Verenigde Staten maar de hele wereld was in de ban van vier jongens uit Liverpool: John Lennon, Ringo Starr, George Harrison en Paul McCartney – samen beter bekend onder de naam The Beatles. Naast The Beatles hadden ook The Who, The Kinks, The Rolling Stones, The Monkees en The Animals veel succes.

In de jaren ’50 was Groot-Brittannië nog bezig om de oorlog van een aantal jaar daarvoor boven te komen. De Britse jeugd keek met vol bewondering naar Amerikanen; hun levensstijl, producten en trends. Geïnspireerd door de rock ‘n’ roll van onder meer Elvis Presley en Buddy Holly begonnen veel tieners eigen muziek te maken. Maar met behoud van de Britse cultuur. Vooral in Liverpool bloeide de muziekscene volop. Het live circuit bestond uit diverse skiffle en beatbands; muzikaal geinspireerd op Amerikaanse rock ‘n’ roll maar gecombineerd met Britse humor en accent.

Op het moment dat The Beatles in 1964 voor het eerst voet zette op Amerikaanse bodem met drie nummer 1 hits – ‘I Want To Hold Your Hand’, ‘She Loves You’ en ‘Can’t Buy Me Love’ – hadden ze de Amerikaanse muziekmarkt veroverd. En wie de Amerikaanse muziekmarkt weet te domineren, domineert daarmee ook de gehele wereldmarkt. Dit precieze moment wordt gezien als het startsein van de Britse invasie.

De kledingstijl was specifiek; vooral het kapsel speelde een kenmerkende rol. Het ronde, langs het gezicht vallende kapsel van onder meer The Beatles wordt gezien als de standaard haardracht uit deze periode.

Daarnaast werden vaak pakken, inclusief stropdas, gedragen en dé bekendste en belangrijkste winkelstraat was het Londense Carnaby Street; naast de vele kledingboetieken, was dit ook de plek waar bands als The Who en The Rolling Stones regelmatig kwamen.

Enkele klassiekers uit deze jaren
The Beatles – ‘Twist ‘n Shout’, ‘A Hard Day’s Night’, ‘Help!’.
The Kinks - ‘You Really Got Me’, ‘Sunny Afternoon’, ‘All Day and All of the Night’.
The Rolling Stones – ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’, ‘Carol’, ‘The Under Assistant West Coast Promotion Man’.
The Monkees - ‘Daydream Believer’, ‘I’m A Believer’.
The Animals – ‘It’s My Life’, ‘Hit The Road Jack’.
The Who – ‘My Generation’, Erfenis

Na het uiteen gaan van The Beatles en de komst van het hippietijdperk, kwam er een einde aan de pop/rockmuziek zoals we die kennen van de jaren ’50 en ’60. De psychedelische klanken van Pink Floyd en de gitaarsolo’s van Jimi Hendrix waren, in de jaren die erop volgden, wat de klok sloeg.

Deze periode, en in het bijzonder The Beatles, heeft popmuziek gevormd. Hun sound, performance, uiterlijk en bestaan hebben een invloed gehad op de muziek dat door geen enkele andere band of artiest meer is geëvenaard.

De lijst is lang van bands en artiesten die geïnspireerd zijn door The Beatles. Een korte opsomming van bands die overduidelijk geïnspireerd zijn door de Britse invasie van 1964,1965 en 1966: veel ’90s Britpop bands zoals Oasis, The La’s en Blur, het Nederlandse The Kik, The Byrds en Miles Kane.