Rose, Stock en Lewis probeerden het nummer onder te brengen bij een bekende muziekuitgever. ''We werden afgewezen omdat de blauwe bes volgens die platenbons helemaal niet op heuvels groeide'', herinnerde Larry Stock zich vele jaren later. ''Toen ik zei dat ik als kleine jongen die blauwe bessen zelf daar had geplukt, werd ik uitgelachen. Dus hebben we het nummer bij Chapell ondergebracht. Ik denk dat de desbetreffende platenbaas nu nog steeds spijt heeft.''
Zanger en acteur Gene Autry nam 'Blueberry Hill' als eerste op voor 'The Singing Hill', op de hielen gezeten door Glenn Miller, die er in 1940 een grote hit mee scoorde. Louis Armstrong nam in 1949 een versie op, die in 1956 ook in de hitlijsten belandde. Deze laatste uitvoering inspireerde Fats Domino, die eind 1956 in de studio bezig was met een nieuw album. Toen bleek dat hij niet genoeg nieuwe liedjes had, besloot hij spontaan om 'Blueberry Hill' te coveren. Probleem was alleen dat Fats de tekst niet zo goed kende. Al improviserend slaagde hij er uiteindelijk in om het nummer op te nemen. Producer Dave Bartholomew moest naderhand uit een groot aantal losse flarden een complete versie samenstellen. Hij heeft zijn werk goed gedaan, want het werd Fats' grootste hit, die alle andere 'Blueberry Hills' deed vergeten.
Overigens was de baslijn van de Fats Domino-versie verantwoordelijk voor een andere grote hit: volgens The Doors-toetsenist Ray Manzarek diende het riffje als inspiratie voor 'Light My Fire'
