Let it Be

Het laatste officiële album van The Beatles was al meer dan een jaar daarvoor opgenomen en chronologisch gezien zou het dus eigenlijk vóór Abbey Road geplaatst moeten worden. Dat album werd eerder uitgebracht maar later opgenomen. 

In ieder geval werd Let It Be indertijd door veel fans uitgespuwd, vooral door de overdubs en de post-productie van producer Phil Spector, die nooit aanwezig was tijdens de opnames. Aan sommige nummers voegde hij overvloedige strijkers toe, iets wat op veel verzet stuitte. Tegenwoordig kan het album gerust naast de andere Beatles-klassiekers gezet worden. Ondanks die excessieve productie, blijven vele nummers toch nog pure rock’n roll klinken en dringt de rauwheid doorheen de extra arrangementen. Vooral Paul McCartney leverde voor dit album enkele van zijn sterkste nummers: The Long And Winding Road, Let It Be (melig, maar met een zeer sterke tekst), maar vooral Get Back. Van het album is later een versie uitgebracht waarbij de postproductie van Phil Spector werd weggelaten (Let It Be Naked). Eigenlijk verandert er niet veel aan de sfeer van de muziek, enkel die vervelende strijkers vallen op door hun afwezigheid.