Hit the road Jack

Hit the road Jack werd oorspronkelijk geschreven door r & b -zanger Percy Mayfield die het opnam als een a-capella-song die hij doorspeelde aan platenproducer Art Rupe. Op The Ultimate Collection van hem is die versie te horen en, sorry dat ik het zo omschrijf, maar dit is echt kantje boord. Niet meer dan een demoversie, zo klinkt het, slordig gezongen en even slordig ingeblikt. Nu was Percy nochtans een steengoede zanger die gemakkelijk liedjes kon schrijven. De vrouwen waren dol op hem, niet zozeer op zijn stem, maar vooral op zijn uiterlijk. Toen daar na een zwaar ongeval niet veel meer van overbleef, geraakte hij in duistere nightclubs en kroegen verzeild. Gelukkig voor hem had hij een rist goeie songs aan Ray Charles doorgespeeld die hem uit dankbaarheid een platencontract aanbood bij zijn eigen Tangerine label. Ray Charles pikte ook Hit the road Jack op of, als we het verhaal mogen geloven, beloofde persoonlijk aan Percy dat hij het nummer zou opnemen, nadat deze hem zijn versie had overhandigd. Wat Charles vooral aansprak in het liedje was het vraag- en antwoordspelletje dat voortdurend in het liedje aanwezig is, een manier van zingen aan de gospel ontleend. Charles had deze manier van zingen al eerder met goud weten te bekronen in zijn versie van What’d I say.
Voor de opname van Hit the road Jack deed Charles beroep op producer Sid Feller. In de maand september van 1961 werd het nummer op 45 toeren uitgebracht met als b-kant The danger zone. Iets later staat het nummer de eerste plaats van Bill board’s Hot One Hundred. Ray moest wel eerst Bobby Vee met Take good care of my baby aan de kant duwen. Een jaar eerder had Charles daar al staan pronken met Georgia on my mind. Hij zou twee weken op één blijven halthouden tot Dion zijn plaats kwam opeisen met Runaround Sue. Het zo Ray Charles nadien nog één keer lukken op één te geraken met het country getinte I can’t stop loving you waarmee hij een geheel andere stijl aansneed, maar zijn stem bleef onaangeroerd. In de r&b hitlijsten van 1961 klom Ray Charles met Hit the road Jack gemakkelijk naar de eerste plaats. Dat was hem daar eerder al zes keer gelukt.

In Groot-Brittannië, waar Ray Charles tot dan doe voorzichtig van zich had laten horen, in de charts bedoel ik dan, geraakte Hit the road Jack tot op de zesde plaats. Met I can’t stop loving you lukte het hem wel tot bovenaan te geraken. In België was er voor Hit the road Jack een dertiende plaats weggelegd, voor I can’t stop loving you een eerste. Eind 1960 stond Ray Charles met Hit the road Jack op de twintigste plaats in de Nederlandse top veertig, een lijst die hij zeven maanden later zou aanvoeren met I can’t stop loving you.
Hit the road Jack zou in de lente van 1976 nog eens in de hitlijsten opduiken, maar dan in de versie van The Stampeders, een Canadese groep, ooit begonnen als The Rebounds. Een jaar later, in 1965, noemden ze zich The Stampeders. We moeten hen zeker nog kennen van hun niet onaardige hit Sweet city woman uit 1971. Er zouden daarvan méér dan een miljoen exemplaren van verkocht worden. Vijf jaar later was het opnieuw raak voor Rich Dodson, Kim Berly en Ronnie King toen ze samen met de legendarische deejay Wolfman Jack een noveltyversie opnamen van Hit the road Jack. Zowel in België als in Nederland werd het een top tien hit. In Amerika geraakten ze net tot aan de rand van de top veertig. In 1977 ging de groep uit mekaar om vijftien jaar later opnieuw te gaan optreden, vooral in hun thuisland Canada.