Geschiedenis van de Nederlandse blues (1): Rob Hoeke

Halverwege de jaren zestig ontwikkelt zich, in navolging van Engeland, in Nederland een bluesbeweging. De eerste publiciteit krijgen de uit jazzkringen afkomstige Gay Pohl en Victoria Varekamp., die samen met Leo Unger en Antoine Gerson Lohman in ’65 het Loosdrechts Jazzconcours winnen. Eerder, in ’62, wint de Haarlemse boogie woogie-pianist en een van de belangrijkste r&b-pioniers Rob Hoeke hetzelfde festival.

Zijn Rob Hoeke Boogie Woogie Quartet (’59-’65) evolueert op natuurlijke wijze tot Rob Hoeke Rhythm & Blues Groep, waarmee hij hits scoort als Margio en Drinking on my Bed en dat een doorvoerhaven wordt voor later prominent geworden musici als John Schuursma, Jan Vennik en het onfscheidelijke ritmetandem Herman Deinum/Hans Lafaille. Verdwijnt in de loop van de jaren zeventig uit de spotlights, maar blijft nog decennia lang actief. Hij overleed in november ’99 na een kort ziekbed aan de gevolgen van maagkanker. Vlak voor zijn dood gaf hij in café Langs de Lijn in Bussum nog een afscheidsconcert, waar veel bevriende muzikanten optraden. Onder hen waren Herman Brood, Jan Akkerman en collegapianisten Erik-Jan Overbeek, Jaap Dekker, Henk Pepping en Gerbren Deves. Ook zijn zoons Ruben en Eric Hoeke traden hier op. Ruben heeft zijn eigen band, de Ruben Hoeke Band.

De Rob Hoeke's R&B group speelt Doublecross Woman op een cruiseschip dat van Zweden naar Nederland vaart. Deze 'clip' werd uitgezonden in het programma TWIEN, dat gepresenteerd werd door Thijs van Leer.
De groep was per definitie tegen playback, en toen dat echt moest, koos men ervoor dat zonder instrumenten te doen.
Bezetting:
Rob Hoeke, Willem Schoone, Jan Vennik, Will de Meijer, Jaap Jan Schermer