Zeldzaam zijn de liedjes die tot tweemaal toe n°1 US kunnen worden, laat staan drie keer, als je de intro apart rekent. Dat die eer ooit een Nederlands nummer te beurt viel zal wel altijd uniek blijven. Dat het bovendien zo ver is kunnen komen is ten dele toe te schrijven aan het succes van dat lied in België, want in eigen land was Venus van Shocking Blue geen n°1, noch vóór, noch na het Amerikaanse avontuur.
“Componist” was Robbie van Leeuwen, een Haagse jongen die als gitarist bij The Motions was begonnen alvorens Shocking Blue op te richten, een band die aanvankelijk matig scoorde met een mannelijke zanger. Venus was hun derde single met de half Hongaarse, half Duitse Mariska Veres op het voorplan en zij gaf de doorslag, zoals gezegd eerst in België, later in Frankrijk, Italië, Spanje en Duitsland.
Jerry Ross, een Amerikaanse producer die een nieuw label wilde opstarten (Colossus), kocht in Nederland de rechten op van Venus. Eind ’69 bracht hij het uit in Amerika en begon ook daar de klim “all the way to the top”. Zeventien jaar later werd de bankrekening van Ross opnieuw aangedikt toen diezelfde klim nog eens werd overgedaan door de drie Britse meiden van Bananarama en hun producers Stock, Aitken, Waterman. Een mens zou voor minder achterstallige royalties nastreven. Door de vroegtijdige dood van zowel Mama Cass als auteur Tim Rose kwamen Robbie Van Leeuwen en/of Jerry Ross hier bijzonder goed mee weg.
Het blijft echter een “shocking” mysterie hoe Robbie Van Leeuwen deze song zo klakkeloos kon kopiëren.
“Componist” was Robbie van Leeuwen, een Haagse jongen die als gitarist bij The Motions was begonnen alvorens Shocking Blue op te richten, een band die aanvankelijk matig scoorde met een mannelijke zanger. Venus was hun derde single met de half Hongaarse, half Duitse Mariska Veres op het voorplan en zij gaf de doorslag, zoals gezegd eerst in België, later in Frankrijk, Italië, Spanje en Duitsland.
Het blijft echter een “shocking” mysterie hoe Robbie Van Leeuwen deze song zo klakkeloos kon kopiëren.
