Vandaag internationale vrouwendag...dus extra aandacht hiervoor op deze blog waar toch met name mannen de dienst uitmaken.
Tip van Krekel Lex: First Aid Kit
Countrymuziek uit Zweden is misschien toch minder vreemd dan het op eerste gezicht (of gehoor) lijkt. Pippi Langkous heeft tenslotte ook wel iets weg van Dolly Parton in haar coat of many colors. En een klassiek album van Lee Hazlewood heet Cowboy in Sweden; hij voelde zich nu eenmaal thuis tussen de blonde schonen en in het berglandschap, dat een beetje doet denken aan zijn thuisstaat Oklahoma.
Op zijn beurt verlangt het duo Johanna en Klara Söderberg stiekem naar het verre Amerika en de tijd van knus voor de open haard zitten met een goed boek. Het gaat van "I'll be your Emmylou and I'll be your June / And you'll be my Gram and my Johnny too" tot gezellig hippiehandgeklap met de band Bright Eyes in 'King of the World'. De helende zang van de Zweedse zusjes is te allen tijde eerste hulp bij liefdesverdriet.
De cd The Lion's Roar is een uitstekende replica van een willekeurige countryplaat uit de jaren zeventig, zonder dat je daarbij meteen een ongemakkelijk gevoel krijgt. Deze jonge meiden weten juist een verfrissende draai aan de vertrouwde klanken te geven. Net als bijvoorbeeld de film The Artist speelt First Aid Kit zo mooi in op het gevoel van toen.
En daarna de waarschuwingstip van Krekel Sander
Geboren in Woodbridge, New Jersey. De muziek van Dory Previn heeft eigenlijk meer te maken met de chansontraditie van de Franse zangers dan met Amerikaanse rock & roll, maar toch vindt de gevoelige, soms neurotische poëzie van Previn weerklank bij de gedesillusioneerde rockgeneratie in '71/'72.
Dory is de dochter uit een streng katholiek arbeidersgezin; op haar elfde zingt ze al in kroegen om geld in het gezin binnen te brengen. Het komt zelfs zover dat Dory haar vader eens dagenlang in de eetkamer opsluit. Als ze thuis niets meer te zoeken heeft, probeert ze een baan te vinden als actrice, zangeres of danseres. Als dat niet lukt gaat ze, op weg geholpen door de boeken van Kafka, James Joyce en T.S. Elliot, korte verhalen, reclameteksten, tv-scripts en songteksten voor Hollywood-films schrijven. Ze trouwt met de componist André Previn, is voortdurend onder behandeling van een psychiater, en komt verscheidene malen op de nominatie voor een Academy Award voor songteksten. Als Previn haar in '69 verlaten heeft om met Mia Farrow te trouwen, brengt ze vier maanden in een zenuwinrichting door, waar ze songs gaat schrijven om orde in haar eigen geestelijke chaos te brengen. Sindsdien is haar stijl van songschrijven veranderd en lyrischer geworden, persoonlijker.
Dory schrijft over jonge meisjes die huwelijken verstoren ('Beware Of Young Girls'), en over oudere dames met jongere minnaars ('Lemon Haired Ladies'), over de zelfmoord van een toneelspeelster die het niet maakt in Hollywood, ('Mary Brown And The Hollywood Sign') en over de dood van een zangeres ('A Stone For Bessie Smith') naar aanleiding van de dood van Janis Joplin. Volgens een criticus zingt Previn met de opvattingen van Dylan, de melancholieke stemming van Tim Hardin, de zwaarmoedigheid van Leonard Cohen en de stille humor van Tom Paxton.
