Robert Petway
Minder bekend bij het bluespubliek is de enigszins obscure zanger/gitarist Robert Petway, maar er is één song dat hem heeft behoed voor de vergetelheid en dat is “Catfish Blues”.
Er is niet zo heel veel over Robert Petway bekend, hij is waarschijnlijk in 1908 geboren in Yazoo City, Mississippi.
Zoals veel bluesartiesten uit die tijd reisde Petway stad en land af om een paar dollars te verdienen in juke-joints of op feesten, of waar dan ook maar vraag was naar blues.
Robert Petway heeft slechts 16 liedjes opgenomen (tijdens 2 sessies in 1941 en 1942), waarvan “Catfish Blues” zijn meest invloedrijke opname zou blijken te zijn.
Fragment “Catfish Blues” van Robert Petway (1941):
Well, if I was a catfish, mama, I said, swimmin’deep down in deep blue sea
Have these gals now, sweet mama, sittin’out, sittin’out, folks, for poor me
Sittin’out, folks, for poor me Sittin’out, folks, for poor me
Sittin’out, folks, for me Sittin’out, folks, for me Sittin’out, folks, for me
De “catfish” stond symbolisch voor het libido van de afro-Amerikaanse mannen en veel blueszangers uit de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw verwerkten het “catfish” thema in vele varianten in hun songteksten.
Ook blueszanger en gitarist Tommy McClennan pikte het thema op en is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de definitieve versie van “Catfish Blues”. Helaas is zijn versie nooit op plaat opgenomen.
Robert Petway en Tommy McClennan waren vrienden en streekgenoten van elkaar en de beide muzikanten hebben samen ook veel gereisd en opgetreden. Daarom is het aannemelijk dat Robert Petway het arrangement van “Catfish Blues” van zijn vriend heeft geleerd.
Hoewel er sprake is van het betere jatwerk (de blueswereld staat er om bekend) mag de bluesliefhebber zich verheugen in het feit dat Robert Petway in 1941 “Catfish Blues” aan het vinyl heeft toevertrouwd want een jonge zwarte muzikant zou deze song later oppikken en verder populariseren.
Het was in 1950 dat Muddy Waters een elektrische cover versie van “Catfish Blues” opnam, hij liet de structuur van de song intact, wijzigde deels de lyrics van de song, verzon er nog wat regels bij, en noemde het “Rollin’Stone”
Als single werd “Rollin Stone” geen succes maar het zou toch één van Muddy’s bekendste songs worden.
In 1951 zou Muddy Waters “Catfish Blues” nog eens bewerken, hij wijzigde nu volledig de lyricks en noemde het “Still A Fool (Two Trains Running)”
De elektrische versie van “Rollin Stone” zou in de loop der jaren diverse artiesten inspireren, zo vernoemde een jong Brits bandje ruim 10 jaar na dato zich naar deze blues klassieker.
Jimi Hendrix heeft in 1967 een aantal malen “Rollin Stone” op de setlist gehad, maar noemde het “Experiencing The Blues”
Johnny Winter zette zijn versie in 1969 op het album “The Progressive Blues Experiment” onder de titel “Tribute To Muddy”
Meer recentelijk heeft Walter Trout onder de oorspronkelijke titel van “Catfish Blues” de song aan een groot publiek laten horen.
Robert Petway was een gerespecteerde, maar geen erg bekende artiest toen hij 1941 “Catfish Blues” opnam. Aan zijn status zou na deze opname ook niet veel veranderen en Robert verdween, spoorloos, in de anonimiteit. Over een eventueel overlijden is dan ook niets bekend.
Ik vraag me af of Robert Petway ooit heeft geweten dat de opname van “Catfish Blues” zo’n impact zou hebben. Maar door deze ene invloedrijke song zal Robert Petway altijd zijn plek in de geschiedenis van de blues weten te behouden.
