Duitse muziek

Opmerkelijk: de laatste tijd op onze site meer bezoekers uit Duitsland dan uit Nederland. Wat is eigenlijk Duitse popmuziek ?

Volgens Seije Slager, muziekjournalist bij dagblad Trouw, is de Duitse taal het onderscheidende kenmerk van Duitse popmuziek  “Op de een of andere manier lijkt het alsof de muziek als geheel daardoor ook eigener klinkt."
In Nederland wordt eigenlijk alleen hiphop, cabaret en volks repertoire in de eigen taal gezongen, aldus de journalist. "Haast alle gitaarbandjes hier zingen in het Engels. Maar ze klinken - misschien ook daardoor - vaak inwisselbaar. Terwijl je de Neue Deutsche Welle uit de jaren tachtig, ondanks of juist dankzij de taalbarrière, nog steeds overal ter wereld kunt horen. Ook bandjes die nu populair zijn in Duitsland, zoals Kraftklub, Die Heiterkeit of Vierkanttretlager doen mij eigenlijk veel meer dan hun Nederlandse collega's.” Slager zet Kraftwerk op 1 in zijn lijst. “Het is bijna een cliché om het te zeggen, maar er is geen andere band die zoveel invloed gehad heeft op alle elektronische muziek die erna kwam. Maar het was niet alleen invloedrijk, het klinkt ook nog steeds goed. Van 'Das Model' bestaat ook een tekstloze versie van voor strijkkwartet, en zelfs dan blijft het nummer overeind. Ook hierbij geldt trouwens dat het de Duitse taal belangrijk is. Kraftwerk heeft van dit nummer ook een Engelse versie opgenomen, daar kan ik helemaal niets mee.”
Koen Poolman, uitgever en hoofdredacteur van muziektijdschrift Oor zet Kraftwerk ook op 1. “Het belang van Kraftwerk overstijgt dat van de Duitse popmuziek. Met haar elektronische drummachines en synthesizers stond de groep uit Düsseldorf in de jaren zeventig aan de basis van de latere dancemuziek, zoals electro, house en techno.”
Kraftwerks breuk met de Angelsaksische poptraditie was volgens Poolman ingegeven door de wens om een eigen Duitse identiteit te creëren. “Kraftwerk verwoordde de gevoelens van een generatie oosterburen, opgroeiend in de jaren zestig en zeventig, die zich niet meer schuldig wilde voelen voor de geschiedenis en een nieuwe start wilde maken. Het werd een muzikale revolutie. Maar de robotachtige zanglijnen deden weinig voor de Duitse taal.”
Duitse pop is, volgens Poolman, samen met het Franse chanson, de meest 'volkseigen' popmuziek die buiten de Angelsaskische landen is gemaakt. "Wie op zoek gaat naar eigenzinnige geluiden, iets dat niet al honderd keer eerder is gedaan, vindt in Duitsland relatief veel nieuwe ideeën en radicale breuken met de pop- en rocktraditie. Duitse pop is geen slap aftreksel, het is een klap in je gezicht en dan een schop onder je hol. Voorwaarts!”