Fats Domino

Antoine “Fats” Domino werd op 26 februari 1928 geboren in New Orleans (Louisiana) als een van de negen kinderen van het gezin. Toen hij 7 jaar oud was leerde hij piano spelen van zijn twintig jaar oudere zwager, Harrison Verrett, die zelf muzikant was. Naast het spelen op de piano zong hij er ook bij. Omdat hij in het Franse kwartier van New Orleans woonde was de eerste taal die hij leerde spreken Frans.

Toen hij 10 jaar oud was trad hij voor het eerst op voor publiek. Op 14-jarige leeftijd verliet hij de school om te gaan werken als fabrieksarbeider, zodat hij daarnaast kon optreden in locale nachtclubs, zoals de Hideaway. Het was ook in die club dat bandleider Dave Bartholomew en Lew Chudd van Imperial Records hem zagen optreden. Halverwege de jaren veertig ging Fats bij de band van Dave Bartholomew spelen. Samen met Bartholomew zou hij de volgende 20 jaar vele van zijn hits schrijven.

Op 6 augustus 1948 trouwde hij met Rosemary Hall. Tot op heden is hij met haar getrouwd. Ze kregen samen acht kinderen.

Zijn carrière begon in 1949 met “The Fat Man”, een van de eerste rock-’n-rollplaten en de reden voor zijn wereldberoemde bijnaam. Dit nummer en de vele hits die daarna volgden schreef hij samen met Dave Bartholomew, een bandleider en producent van vele rhythm-and-bluesartiesten uit New Orleans. De nummers werden tijdens de vijftiger jaren allen opgenomen in de studio van Cossimo Matassa in New Orleans en uitgebracht op het Imperial Label. The Fat Man werd met meer dan een miljoen verkochte exemplaren een grote hit. Dave Bartholomew is ook de schrijver van de wereldhits “I hear you Knockin’” en “One Night”.

Na een aantal kleine hits brak Domino in 1955 definitief door bij het grote publiek met “Ain’t That a Shame”, dat in de Verenigde Staten de top tien haalde. Vervolgens maakte Domino 35 nummers die de Nederlandse Top 40 haalden, waaronder “Whole Lotta Loving”, “Blue Monday” en “Blueberry Hill”. Ook speelde Domino in de films Shake, Rattle & Rock! en The Girl Can’t Help It. Gedurende de zeventiger jaren was Domino nog steeds actief, maar niet zo succesvol als in de vijftiger en zestiger jaren. In 1980 trad hij voor het eerst op bij het North Sea Jazz Festival.

Nadat in 2005 de orkaan Katrina over zijn geboorteplaats was getrokken, werd Fats Domino korte tijd vermist, totdat zijn dochter hem herkende op foto’s van geëvacueerden. Door deze natuurramp mist hij sindsdien wel 12 van zijn 22 gouden platen, maar hij is erg gelukkig met het feit dat hij nog wel de foto nog heeft waar hij samen met Elvis Presley op staat afgebeeld.

Zijn laatste optreden vond plaats op 19 mei 2006 bij Tipitinas, de bekende jazz- en bluesclub in New Orleans. Dit optreden is opgenomen op de recent verschenen documentaire “Walking Back to New Orleans”.

That's all right mama

Een jaar tevoren had Elvis Presley in de Sun-studio in Memphis een plaatje voor zijn moeder opgenomen. De acetaat opnamen van augustus 1953 waren : "My Happiness" en "That's When Your Heartaches Begin").
Op 5 juli 1954 staat Elvis onverhoopd opnieuw in de Sun Studios om zijn eerste plaat op te nemen voor SUN.
Onder leiding van Sam Phillips neemt Elvis Presley de liedjes “That’s All Right Mama”, “I Love You Because” en “Blue Moon Of Kentucky” op.
Hij wordt begeleid door gitarist Scotty Moore, bassist Bill Black en drummer Johnny Bernero.
Sam Phillips heeft de zanger eigenlijk naar de studio gehaald om een demo van het nummer “Without You”  in te zingen. Omdat Phillips niet tevreden is over het resultaat van de opname, laat hij Elvis zelf een paar nummers kiezen die beter geschikt zijn voor zijn stem.
Omdat eigenlijk niets wil vlotten, en om wat stoom af te blazen morrelen Elvis en de begeleiders maar wat aan. Voor de grap eigenlijk begint Elvis een zwarte bluessong op een hillbilly manier te zingen. De begeleidingsgroep valt in en “That’s all right Mama”  van Arthur Crudup rolt de studio binnen.
Sam Phillips weet het onmiddellijk.
“That’s All Right Mama” was van Arthur ‘Big Boy’ Crudup, en zwarte bluesman die de song op 6 september 1946 in Chicago had opgenomen. De oorspronkelijke titel was “That’s all right”.
“Blue Moon of Kentucky” was van Bill Monroe, de bluegrass superster. Ook uit 1946. Bill Monroe nam de song op met zijn fameuze Bluegrass Boys, waar op dat moment Lester Flatt en Earl Scruggs deel van uitmaakten.
“I love you because” was van Leon Payne, uit 1949. Pure Country.
“That’s All Right Mama” wordt op 7 juli 1954 voor het eerst op WHBQ in Memphis gedraaid door de diskjockey Dewey Phillips (geen familie van Sam Phillips).
Meteen staat de telefoon roodgloeiend.
Op 19 juli 1954 wordt “That’s All Right Mama”, met op de B-kant “Blue Moon Of Kentucky”, op single (SUN 209) uitgebracht. Er werden 20.000 ecemplaren van verkocht. Niet genoeg voor de nationale Hitparade, wel genoeg om onderaan de lokale Charts te staan.  De rest is geschiedenis......

De hippiecultuur

De hippiecultuur is ontstaan in de jaren ’60 in de Amerikaanse staat Californië. De hippiecultuur was een tegencultuur, een beweging met bepaalde ideeën en eigen levensstijl, bestaande uit mensen die zich wilden afzetten tegen de gevestigde orde. Een andere benaming is ‘flower power’. Muziek, vrijheid, vrede en uiterlijke kenmerken waren van groot belang. De hippie hoofdstad was San Francisco (in mindere mate speelde Amsterdam ook een rol) vanwege de vele muzikanten die uit deze stad afkomstig waren en die een bepalende rol hebben gespeeld in die periode.

Uit onvrede en kritiek op de toen huidige regering en maatschappij is de hippie cultuur ontstaan. Met de Vietnam oorlog en de conservatieve opvattingen en ideeën van de maatschappij was de na-oorlogse generatie het niet mee eens. Vrede, persoonlijke vrijheid en een beter milieu werden belangrijk gevonden. In Amerika heerste er in de jaren ’60 een gevoel van kapitalisme, materialisme en bekrompenheid. Langzaamaan groeide het verzet hiertegen, wat uiteindelijk ervoor heeft gezorgd dat de hippiecultuur is ontstaan.

‘Peace & Love’ en ‘Make Love Not War’ zijn twee uitspraken die onlosmakelijk verbonden zijn met de flower power. Hippies waren felle tegenstanders van de Vietnam oorlog, protesteerden hier flink tegen en vonden natuur en milieu belangrijk. Dit uitte zich in protestliederen, het leven – weg van de maatschappij – in communes, vegetarisch eten en respect en liefde voor de natuur en samen genieten en het maken van muziek. Zij geloofden in een revolutie die ervoor zou zorgen dat de westerse kapitalistische maatschappij omver zou worden gegooid. Zij wilden het voorbeeld geven aan de rest van de wereld, het overbrengen van hun idealen was dan ook hun belangrijkste doel. Daarnaast speelde diverse drugs een grote rol in deze subcultuur. Onder meer LSD, wiet en hasj werden volop gebruikt. ‘Free your mind and the rest will follow’. Via deze weg, niet alleen geestverruimende middelen, maar ook met behulp van oosterse religie, mystiek en spiritualiteit werd de geest verrijkt en zou men tot nieuwe inzichten komen.

De uiterlijke kenmerken zijn zeer herkenbaar. Jongens en meisjes lieten hun haren groeien omdat in die tijd een kort kapsel stond voor de oude generatie; die van discipline, regels en burgerlijkheid. Daarnaast werden baarden, felgekleurde kleding, oosters getinte jassen en gewaden als kaftans, kralenkettingen, bloemen geassocieerd met de flower power. Vergeet ook niet de sandalen en heupbroeken met uitlopende pijpen die door beiden werden gedragen.

‘Hippie trail’ is een term die gebruikt wordt om de reizen die gemaakt werden door hippies – via Europa naar plekken als India, Pakistan en Nepal – in de jaren ’60 en ’70. Liften, bussen en de trein was de manier van reizen. Op zoek naar avontuur, nieuwe indrukken, vrij verkrijgbare cannabis en innerlijke ontplooiing waren de redenen voor de honderdduizenden jongeren om de reis te maken.

Er zijn talloze muzikanten die geassocieerd worden met de flower power en die ook zeer geliefd waren. Om een paar te noemen: The Grateful Dead, Janis Joplin, The Beatles, Mamas & The Papas, de talloze artiesten die optraden tijdens het hippie festival Woodstock.

De erfenis van de hippiecultuur is misschien wel groter dan je denkt. Hippies werden en worden nog steeds afgeschilderd als een stelletje nietsnutten, die alleen maar geven om marihuana en die werkelijk niets hebben bereikt. Maar dat is niet helemaal waar. In harmonie met elkaar en met onze planeet te leven is helaas niet veel van terecht gekomen en ‘make love not war’ zijn mooie woorden maar nog steeds niet de realiteit. Overigens op milieugebied is zeker wel wat gebeurd. Denk aan de actieorganisatie Greenpeace en het feit dat groene energie nu steeds belangrijker wordt gevonden. Ook is men zich bewuster geworden van de natuur, van de extreme gevolgen van oorlog en de bekrompenheid van eerdere generaties. Zo is men zich bewuster van de verschillen tussen mensen, wat betreft racisme is er aardig wat veranderd; zwarten, homo’s en vrouwen worden nu veel meer geaccepteerd, is er meer acceptatie voor de ‘vreemde eenden’ en de huidige maatschappij is een stuk minder conservatief en bekrompen in vergelijking met de jaren ’50-’60.

The Blue Diamonds

The Blue Diamonds was een Nederlands duo bestaande uit de broers Riem (Depok/West-Java, 15 april 1943) en Ruud de Wolff (Batavia, 12 mei 1941 - Driebergen, 18 december 2000).
De broers, van Indisch-Nederlands afkomst, braken in 1960 door met de wereldwijde hit "Ramona".

Riem en Ruud de Wolff kwamen in 1949 met hun ouders naar Nederland en zongen in hun tienerjaren op schoolfeesten in bandjes als The String Extase Boys en The Cool Cats. Het repertoire bestond voornamelijk uit covers van The Everly Brothers. In 1960 stond hun uitvoering van de song "Ramona" uit 1927 maandenlang in de hitlijsten, en ook in veel andere landen is het nummer een grote hit. Andere succesnummers uit die tijd waren onder andere "Oh Carol" en "Little Ship".

Begin jaren zestig toeren de broers samen met Anneke Grönloh door Indonesië, terwijl in Nederland en andere Europese landen verschillende nummers de hitparade halen. Voor "Ramona" ontvangen de broers een Edison uit handen van Wim Sonneveld, nadat er zeven miljoen exemplaren zijn verkocht. Ook in de jaren zeventig brengen The Blue Diamonds diverse singles uit, het stormachtige succes van "Ramona" wordt nooit meer geëvenaard.

Begin jaren tachtig nemen zij in Indonesië diverse platen op in het Maleis, waarvan miljoenen exemplaren over de toonbank gaan.
Tot de dood van Ruud de Wolff in december 2000 blijven The Blue Diamonds platen maken en optreden. Echt grote successen blijven uit, maar de typische Blue Diamonds sound blijft populair.

Na de dood van Ruud blijft Riem de Wolff optreden, als soloartiest met een begeleidingsband, en als duo met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Op 29 april 2005 wordt Riem de Wolff benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.

The Beach Boys

Het verhaal van The Beach Boys begint in 1958 wanneer de op 20 juni 1942 in Californië geboren Brian Wilson samen met zijn jongere broertjes Dennis (4 december 1944) en Carl (21 december 1946) liedjes gaat zingen in de traditie van The Four Freshman, een Amerikaanse close harmony zanggroep. De liedjes die ze zingen, neemt Brian – die ook piano speelt - op met de bandrecorder die hij op zijn zestiende verjaardag krijgt van zijn ouders. In navolging van vader Murry Wilson, die werkt in een autobandenfabriek en daarnaast liedjes schrijft, begint Brian Wilson zelf muziek te componeren. Eén van de eerste liedjes die hij schrijft is het nummer 'Surfin’'. Brian wil het liedje graag meerstemmig opnemen en roept daarbij de hulp in van zijn beide broers, hun neef Mike Love (15 maart 1941) en z’n schoolvriend Al Jardine (3 september 1942). Het is dan 1961 en de geboorte van de Beach Boys is een feit. Overigens noemt het vijftal zich dan nog The Pendletons, naar het bekende merk overhemden die door de groepsleden worden gedragen.

Via vader Wilson, die tevens hun manager wordt, mogen The Pendletons auditie doen bij het piepkleine platenmaatschappijtje Candix Records. Daar vindt men hun liedje 'Surfin’' goed genoeg om op single te worden uitgebracht. Wanneer de eerste singles van de persen rollen, ziet het vijftal tot haar grote schrik dat de groepsnaam is gewijzigd in The Beach Boys. Dit is zonder hun medeweten gedaan door de publiciteitsmedewerker van de platenmaatschappij, die een dergelijke groepsnaam beter vindt passen bij de dan razend populaire surfrage. De man krijgt gelijk want binnen de kortste keren is 'Surfin’' een grote hit in Amerika. De groep tekent een nieuw platencontract met Capitol Records, waarna het succes van 'Surfin’' een vervolg krijgt met hits als 'Surfin’ Safari' (1962), 'Surfin’ U.S.A.' (1963), 'Surfer Girl' (1963), 'Be True To Your School' (1963) en 'Fun Fun Fun' (1964), stuk voor stuk vrolijke liedjes met als thema’s zon, zee, strand, surfen en zomerse liefde.

De vrolijke surfliedjes van de Beach Boys worden ook in Nederland op single uitgebracht, maar doen hier helemaal niets. Pas met hun Amerikaanse nummer 1-hit 'I Get Around' scoren de Beach Boys in 1964 hun eerste zeer bescheiden hitje in ons land. Maar dankzij The Beatles is het muziekklimaat in Nederland totaal veranderd. Opeens is men ook geïnteresseerd in de groep die in Amerika net zo populair is als The Beatles in Europa zijn. Na hits als 'California Girls' (1965) en de meezinger 'Barbara Ann' (1966) scoren de Beach Boys in het voorjaar van 1966 met 'Sloop John B' hun eerste en, naar later blijkt, enige nummer 1-hit in Nederland. In datzelfde jaar steken de Beach Boys in Engeland The Beatles naar de kroon met het door Brian Wilson gecomponeerde elpee Pet Sounds, die door critici wordt bejubeld als een absoluut meesterwerk in de popmuziek. De van Pet Sounds afkomstige hit 'God Only Knows' wordt ‘een hemelse popklassieker’ genoemd.

Terwijl de Beach Boys aangevuld met nieuwkomer Bruce Johnston en Wilsons buurjongen David Marks op tournee gaan, blijft Brian Wilson in Amerika achter om te werken aan een ambitieus plaatproject waarmee hij Pet Sounds wil overtreffen. Het project krijgt als voorlopige titel Smile mee en moet de Sgt. Pepper van de Beach Boys worden. Maar Brian raakt verstrikt in zijn eigen ambities. Zo werkt hij maar liefst zes maanden lang aan de eerste single 'Good Vibrations', een schitterend nummer waarmee de Beach Boys eind 1966 de eerste plaats in Amerika en Engeland behalen. De enorme werkdruk die Brian zichzelf oplegt, zorgt er voor dat hij in een diepe depressie belandt. Hij realiseert zich dat hij zijn zelf opgelegde strijd met The Beatles gaat verliezen. Brian laat het project Smile voor wat het is en trekt zich steeds meer terug in zijn eigen wereldje. Hij leeft als een kluizenaar en komt maandenlang niet uit zijn bed.

Ondertussen gaan de Beach Boys zonder Brian Wilson verder. Daarbij ontpopt met name Mike Love zich als een getalenteerd liedjesschrijver. Met enige hulp van Brian schrijft hij de hits 'Darlin’' (1967) en 'Do It Again' (1968) voor de Beach Boys. Daarnaast is de groep succesvol met covers als 'Bluebirds Over The Moon' (1968; naar een origineel van Ersel Hickey), 'I Can Hear Music' (1969; Phil Spector) en 'Cottonfields' (1969; Leadbelly). Maar daar waar de glans er in Amerika een beetje vanaf is, worden de Beach Boys in Europa steeds populairder. Zeker in Nederland, waar de groep optreedt in het Concertgebouw in Amsterdam en eind 1970 een grote hit scoort met het door Bruce Johnston geschreven 'Tears In The Morning'. Na hun spectaculaire nachtoptreden tijdens het Grand Gala du Disque in 1972 ontvangen de Beach Boys uit handen van Willem Duys een Edison voor hun elpee Surf’s Up. De warme ontvangst in Nederland doet de groep in 1972 besluiten een plaat in Baambrugge op te nemen, die de toepasselijke titel Holland meekrijgt.

In de jaren die volgen blijven de Beach Boys met wisselend succes platen maken. De tijdelijke terugkeer van Brian Wilson in 1976 luidt geen nieuwe succesperiode in. Integendeel, zien de Beach Boys ook hoe Dennis en Carl Wilson vanwege alcoholverslaving en andere privéproblemen moeten afhaken. Op 28 december 1983 verdrinkt Dennis Wilson tijdens een boottrip. Twee jaar later treden de Beach Boys met Brian en Carl Wilson op tijdens het Live Aid spektakel. In de herfst van 1988 weten de Beach Boys nog één keer te vlammen met het liedje 'Kokomo' uit de bioscoopfilm Cocktail, dat hen een onverwachte Amerikaanse nummer 1-hit oplevert. Terwijl de groep door de jaren heen in wisselende bezettingen blijft optreden, overlijdt Carl Wilson op 6 februari 1998 aan longkanker.

Nadat in 2011 The Smile Sessions alsnog op cd worden uitgebracht, gaat het gerucht dat de Beach Boys in het kader van hun 50-jarig jubileum weer bij elkaar komen. Het gerucht wordt op 12 februari 2012 bewaarheid wanneer de Beach Boys mét Brian Wilson weer voor het eerst sinds lange tijd met elkaar optreden tijdens de uitreiking van de Grammy Awards. Vlak daarna maken de Beach Boys bekend dat zij niet alleen een jubileumtournee starten maar dat er ook een gloednieuw album van hen gaat uitkomen. Die plaat verschijnt in juni 2012 met als titel That’s Why God Made The Radio. Binnen de kortste keren staat het album op de eerste plaats van de Amerikaanse hitlijsten, net alsof de tijd heeft stilgestaan en de Beach Boys nooit zijn weggeweest.

“We wanted to bring some love to the world. I thought we were good at doing that,” aldus Brian Wilson, die op 20 juni jongstleden zijn zeventigste verjaardag vierde. “I believe that music is God's voice.”

Wuthering Heights

Op 19 december 1848 overlijdt Emily Bronte.
De op 30 juli 1818 geboren Bronte is de schrijfster van het boek Wuthering Heights dat in 1847 is gepubliceerd.
Deze novelle speelt zich af op het landgoed Wuthering Heights dat eigendom is van de familie Earnshaw.
In het gezin wordt de wees Heathcliff opgenomen. Hij wordt verliefd op Cathy, de dochter des huizes.
Zij mag echter niet met iemand beneden haar stand trouwen.
In 1978 heeft Kate Bush (geboren op 30 juli (!) 1958) een grote hit met, het op het boek gebaseerde, Wuthering Heights.