Mama Cass

Op 19 Februari 1941 wordt Ellen Naomi Cohen (op foto met haar moeder Bess) geboren, beter bekend als Mama Cass van The Mamas & The Papas. In de zomer van 1965 wordt ze, als laatste, lid van de groep van John & Michelle Philips en zijn de Mamas & Papas een feit.

Mama Cass was een prominent lid van The Mamas and the Papas, een succesvolle folkformatie die eind jaren zestig hits scoorde als Monday, Monday, California Dreaming, I Saw Her Again en Dedicated To The One I Love. Cass was een opvallende verschijning door haar tamelijk kolossale omvang.

Ze groeide op in Washington D.C.. Tijdens haar middelbareschooltijd kwam ze serieus in aanraking met muziek toen ze in de schoolmusical The Boyfriend een rol als Franse verpleegster speelde. Hierna stond haar besluit vast: ze wilde het toneel op. Druk van haar ouders om toch een universitaire graad te halen was aan dovemansoren gericht.

Ze vertrok naar New York en deed audities bij theatergezelschappen. In die tijd had ze haar naam al veranderd in Cass Elliot. Cass was de koosnaam die haar vader haar gaf (naar de Trojaanse prinses Cassandra, die evenals de jonge Ellen Naomi roodharig was) en Elliot was de naam van een overleden vriend die ze op deze wijze wilde gedenken.

Ze speelde in diverse stukken en ging zelfs de competitie aan met Barbra Streisand om een hoofdrol. Vrijwel gelijktijdig met haar stap op het toneel begon haar zangcarrière. Samen met Tim Rose en John Brown formeerde ze in 1963 een folkgroep genaamd Triumvirate, later omgedoopt tot “Big Three” toen James Hendricks de plaats had ingenomen van John Brown. Hoewel ze enig succes hadden in de vorm van optredens in landelijke televisieprogramma’s als The Tonight Show, Hootenanny en the Danny Kaye Show was de groep geen lang leven beschoren en viel de groep in de loop van 1964 uit elkaar.

In 1964 ontstond zo het kwartet genaamd Cass Elliot and The Big Three waarin o.a. deelgenomen werd door de Canadezen Denny Doherty en Zal Yanovsky. Al snel werd deze groep herdoopt tot The Mugwumps die opereerde vanuit een nachtclub in Washington. Ze brachten een single uit bij Warner Music, maar tegen het eind van het jaar viel ook deze groep uit elkaar. Elliot begon vervolgens aan een solocarrière in Washington, D.C.

Jimi Hendrix, Michelle Phillips en Mama Cass Elliott.

Denny Doherty had zich aangesloten bij John en Michelle Phillips en het trio trad op onder de naam The New Journeymen. Ze vertrokken naar de Maagdeneilanden waar Cass zich al snel bij hen voegde. De groep The Mamas and the Papas was geboren.

De groep scoort een reeks van top 10 hits waarvan de laatste, Dream A Little Dream Of Me, tevens de eerste solohit is van Mama Cass. Na haar vertrek uit The Mama’s & Papa’s begint ze aan een solo carriere. Haar solocarriere duurt helaas niet lang.

Tijdens een verblijf in Engeland, waar ze twee weken aaneenoptreedt in het London Palladium, overlijdt ze op 29 Juli 1974 aan een hartaanval. Aanvankelijk wordt gezegd dat ze gestikt is tijdens het eten van een broodje. Tijdens de lijkschouwing blijkt evenwel dat ze een hartaanval heeft gehad, veroorzaakt door overgewicht.

Mama Cass Elliot ligt begraven op het Court of Tanach, Mount Sinai Memorial Park in Los Angeles.

Jazz en Nederland (deel 2): 1940-1945

De jaren van oorlog en bezetting vormen voor de jazz in Nederland een periode vol dramatiek en paradoxen. De joodse musici, die voor de oorlog een belangrijke rol hebben gespeeld in de Nederlandse jazz en dansmuziek, worden in de loop van 1941 uit het openbare leven – en dus ook uit de jazz- en dansorkesten – verdreven. Velen van hen worden gedeporteerd en in de Duitse vernietigingskampen vermoord.

De Duitse bezetter verbiedt het spelen van Engelse en vanaf december 1941 ook Amerikaanse muziek (na de Japanse aanval op Pearl Harbor, die ertoe leidt dat de Verenigde Staten aan de Tweede Wereldoorlog gaan deelnemen). In 1942 vaardigt het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten zelfs een gedetailleerd Verbod van negroide en negritische elementen in dans- en amusementsmuziek uit.

Tegelijkertijd groeit de publieke behoefte aan jazz en amusementsmuziek. Talrijke Nederlandse orkesten hebben een overvloed aan werk: frequente optredens in het land en regelmatige radio-uitzendingen, eerst voor de gelijkgeschakelde omroepverenigingen, later voor de genazificeerde Nederlandsche Omroep. Ook is er lucratief werk voor Nederlandse musici in Duitsland en voor de propaganda-uitzendingen van de Deutsche Europa Sender.

Na de bevrijding ontstaat enige opschudding rond The Ramblers van Theo Uden Masman en de orkestleiders Ernst van ‘t Hoff en Dick Willebrandts, die collaboratie met de bezetter wordt verweten. Maar de meeste Nederlandse topmusici uit 1940-‘45 vinden spoedig hun plaats in de naoorlogse radio-orkesten: naast The Ramblers (VARA) ook The Skymasters (AVRO), het orkest Klaas van Beeck (KRO) en het Metropole Orkest (Nederlandse Radio Unie, de voorloper van de NOS).

Gene Vincent

De later als rock & roll-zanger Gene Vincent bekend geworden Vincent Eugene Craddock wordt op 11 februari 1935 in Norfolk, Virginia geboren. 

Op twaalfjarige leeftijd krijgt Gene Vincent zijn eerste gitaar. Als hij zeventien jaar is, komt Vincent bij de Amerikaanse marine. In Japan overkomt hem een motorongeluk, waardoor hij zijn verdere leven mank loopt. Eenmaal uit dienst doet Vincent mee aan een auditie voor een radioprogramma. Daardoor krijgt hij een vaste plaats in het programma Country Showtime van WCMS. Korte tijd later schrijft Vincent in voor een auditie van platenmaatschappij Capitol. Hij wint en komt daardoor in contact met Sheriff Tex Davis. Samen schrijven zij in maart 1956 de slowrocker Be-bop-a-lula. Onder leiding van de befaamde producer Ken Nelson wordt het nummer op de plaat gezet. Het wordt een grandioze hit. Met zijn begeleidingsgroep The Blue Caps neemt Vincent een groot aantal rock & roll-nummers op: Race With The Devil, Gonna Back Up Baby, Bluejean Bop, Crazy Legs, Lotta Lovin', Dance To The Bop, Rocky Road Blues, Right Now en Wild Cat. De opnamen die hij in 1956 en 1957 samen met The Blue Caps (vrijwel allemaal tieners nog) maakt, behoren tot de beste momenten in de rock & roll. Met name de inbreng van gitarist 'Galloping' Cliff Gallup is van een adembenemende agressie en in die tijd grensverleggend. 

Zijn opvolger vanaf 1958, Johnny Meeks, is eveneens technisch zeer begaafd, maar hij mist de bezetenheid van Gallup. Op 17 april 1960, tijdens een tournee door Engeland, raken Gene Vincent en zijn vriend en collega Eddie Cochran betrokken bij een auto-ongeluk. Cochran wordt gedood en Vincent zwaar gewond. Het betekent een zware slag voor Vincent en gedurende twee jaar laat hij niets meer van zich horen. 

In 1962 vestigt Gene zich voor lange tijd in Engeland. Hij laat zich begeleiden door Engelse formaties als Beat Boys, Sounds Incorporated, Shouts en Puppets en treedt veelvuldig op in Engeland en Frankrijk. Vanaf 1964 maakt hij platen voor achtereenvolgens Columbia, Challenge, Dandelion en Kama Sutra. Met name de twee elpees op Kama Sutra zijn zeer sfeervolle platen, waarop de vrolijke rocker van weleer heeft plaatsgemaakt voor een weemoedige oude man van nog geen veertig jaar, die terugkijkt op zijn leven. Op 12 oktober 1971 overlijdt Gene Vincent op 36 jarige leeftijd te Newball bij Los Angeles aan een gesprongen maagzweer.