Het mag enigszins verwonderlijk lijken maar ook in Bantoe-Afrika treffen we een versie aan van de panfluit, die wij vanuit onze Europese cultuur eerder linken aan de volksmuziekculturen uit Latijns-Amerika, Oceanië en Centraal-Europa. We mogen aannemen dat de aanwezigheid van de panfluit in Centraal- en Zuidelijk Afrika als een oorspronkelijk gegeven mag gezien worden en niet als een inbreng van buitenaf. Opvallend is wel dat de gerenommeerde encyclopedie ( New Grove Dictionnary of Musical Instruments - trefwoord “panpipes”) geen gewag maakt van het bestaan van de panfluit in deze regio van de wereld.
De Afrikaanse panfluit is qua bouw en structuur te vergelijken met de panfluiten elders in de wereld, wordt op dezelfde wijze gespeeld en treedt meestal op in ensembles van meerdere panfluiten. Bij de Salampasu (Congo - Kasai) registreerden wij de misengu-dans waarbij verschillende exemplaren werden bespeeld door de dansers, op hun beurt begeleid door trommels en xylofonen. Ook bij de Luba (Congo - Katanga) konden we dertig jaar geleden het spel op de panfluit op band vastleggen. Typisch was dat ook hier verschillende fluiten samen speelden en dat uit oude foto’s kan worden afgeleid dat elke panfluit bestaat uit 7 à 8 bamboepijpjes. Bij de exemplaren die in de organologische collectie van het KMMA worden bewaard varieert het aantal bamboebuisjes van 4 tot 10.
