Het vraagt oefening om slechts één gat te spelen, en de natuurlijke neiging is om er minstens 2 tegelijk te spelen. Wees streng: dwing jezelf om steeds zuiver en netjes één gat te kunnen spelen. Dit is een absolute voorwaarde om later o.a. gebogen noten te kunnen spelen!
Er zijn eigenlijk 2 manieren om met “puckering” te spelen:
1. met getuite lippen: door je lippen te tuiten (alsof je zachtjes aan het fluiten bent) speel je op één gat tegelijk. Je bovenlip en je onderlip vormen samen een klein gaatje, waardoor je lucht laat stromen
2. met gekantelde embouchure, spelen via je onderlip: bij deze methode maak je gebruik van de natuurlijke curve van je onderlip. Je houdt je mond lichtjes open, en je harp is licht gekanteld (de achterkant wijst licht
omhoog). Door het “kantelen” worden de tonen links en rechts geblokkeerd door de zijkanten van je onderlip. Er blijft één gaatje open dat je als het ware bespeelt door het “gootje” in het midden van je
onderlip.
Alhoewel de meeste instructieboeken de “getuite lippen” methode behandelen (volgens ons alleen omdat het makkelijker uit te leggen is), is onze ervaring dat het spelen via de onderlip (methode 2) makkelijker aan te leren is en vooral een veel mooiere toon oplevert.
Belangrijk bij deze methode is dat je speelt met “volle lippen” en een ontspannen tong. Het is net zoals met zoenen: je lippen zijn niet gespannen maar ze komen heel licht naar voren.
Handige tip: breng niet je lippen naar de harp, maar leg de harp in je geopende lippen, vooral in het natte en zachte deel van je onderlip. Laat je bovenlip gerust vér over de rand op de harp rusten. Pas desnoods de manier van vasthouden van je mondharmonica aan.
