50 Ways to Leave Your Lover

Geprangd tussen enkele beresterke zwarte platen zat Paul Simon toen hij de zevende februari 1976 op één belandde in Billboard’s Hot One Hundred. Diana Ross had daar enkele weken voordien op één geschitterd met Theme from Mahogany en na haar The Ohio Players met Love Rollercoaster. Toen Simon het bovenaan drie weken had volgehouden met 50 Ways to Leave Your Lover werd hij afgelost door The Rhythm Heritage met Theme from S.W.A.T. en vervolgens door The Miracles met Love Machine Pt. 1. Simon was al geruime tijd wat blij dat hij in zijn eentje kon optreden en platen opnemen. Na dertien jaar aan de zijde van Art Garfunkel te hebben gestaan en gezongen, hield hij die samenwerking in 1970 voor bekeken nadat hij en Art nochtans net gigantisch hadden gescoord met Bridge over Troubled Water. Nu, Art was ook uitgekeken op hen als duo en trad met succes op in de films Carnal Knowledge en Bad Timing en had een paar geslaagde elpees opgenomen zoals Breakaway en Angel Clare.

Nu was Paul Simon van nature al een soort loner die al eerder in zijn eentje had opgetreden en platen opgenomen als Paul Kane, Jerry Landis en True Taylor. In de jaren zestig, toen hij al een duo vormde met Art en een aantal nummers had ingeblikt, trok hij op zeker moment naar Engeland om in Londen enkele nummers op plaat te zetten. Het was wachten tot hij terug in Amerika was, opnieuw contact met Garfunkel zocht en een vette hit scoorde met The Sound of Silence dat de bal aan het rollen ging met een rist hits als gevolg. Maar zoals ik al aanhaalde, waren beide heren na enkele jaren op elkaar uitgekeken. Simon was al een tijdje verzot op exotische ritmen en kon die eindelijk kwijt op zijn eerste soloalbum Paul Simon met daarop de hitgevoelige songs Mother and Child Reunion waarop hij zijn liefde voor reggae duidelijk liet horen en Me and Julio Down by the Schoolyard. Met Art Garfunkel had hij die liefde voor volkse muziek al laten horen in hun hit El Condor Pasa. Ook zijn tweede solo-album There goes rhymin’ Simon had hem het nodige succes opgeleverd dankzij de hitsingles Kodachrome en Loves me Like a Rock dat hij had ingezongen samen met The Dixie Hummingbirds. Na een live album pakt Paul Simon in 1975 uit met Still Crazy After All These Years waarvoor hij een beroep doet op producer Phil Ramone. Samen gaan ze op zoek naar een paar steengoede muzikanten waaronder Michael Brecker, Bob James, David Sanborn, Gordon Edwards en Pete Carr. Vergeten we niet te vermelden dat ook Toots Thielemans zijn steentje bijdroeg. Voor de backingvocals staan ondermeer Patti Austin en Phoebe Snow in. De titelsong was zowat de eerste idee die Simon te binnen schoot toen hij aan het album begon. In de maand oktober van 1975 wordt het album op het Columbia label uitgebracht. De elpee duurt niet langer dan 36 minuten en 25 seconden, goed voor 10 songs waarvan er vier op single belanden. In Amerika wordt het album een regelrechte nummer één, in Engeland belandt de elpee op de zesde plaats, in Noorwegen en Canada op de achtste en in Zweden op de negende. In Nederland zit er nog een elfde plaats in. In Amerika en Engeland krijgt Paul Simon een gouden plaat voor zijn prestaties, in Canada zelfs een platinum exemplaar. Hij wintin 1976 een Grammy Award for Album of the Year.

Daarnet haalde ik al aan dat Still Crazy After All These Years Paul Simon vier singles zou opleveren. Samen met Art Garfunkel nam hij het nummer My Little Town op. Dat was een hele tijd geleden dat ze nog eens samen hadden gezongen. Gone at last dat hij samen met Phoebe Snow en The Jessy Dixon Singers had ingezongen, wordt een hit net als de titelsong Still Crazy Ater All These Years dat jaren later zou worden opgenomen door ondermeer Rosemary Clooney, Ray Charles, Karen Carpenter en Willie Nelson. Het grootste succes is weggelegd voor de single 50 Ways to Leave Your Lover. Die wordt de20ste december 1975 gereleaset. De zevende februari 1976 staat het nummer op één in de Amerikaanse charts. In dit liedje geeft Paul Simon een reeks hints om uit je liefdesrelatie te stappen. Hij had er net zijn scheiding van Peggy Harper opzitten. Hij trouwde met haar in 1969, zijn eerste huwelijk. Ze kregen samen een zoon, Harper Simon, zelf een singer songwriter die in 2009 een solo album op de markt brengt waaraan ondermeer zijn vader meewerkte. In 1975 scheidden Paul en Peggy van elkaar. De song begint met een opvallende drumroffel naar een idee van studiodrummer Steve Gadd. Steve leende ook zijn talent aan albums van ondermeer Steely Dan, Chick Corea en Eric Clapton en is eveneens te horen op een aantal andere opnamen met Paul Simon, ondermeer You’re the One, One trick Pony en Hearts and Bones. Paul zat samen met Steve en nog een paar andere muzikanten in een kleine studio op Broadway in New York toen 50 Ways To Leave Your Lover werd ingeblikt. In de Britse top veertig zat er voor de single een 23ste plaats in. Onze noorderburen lustten de single niet, net zo min als wij Vlamingen. Alleen Mother and Child Reunion kon ons in die jaren zeventig charmeren. Voor Paul was het hier wachten tot de jaren tachtig en singles zoals Late in the evening en You Can Call me Al alvorens echt te scoren.