Jimi Hendrix’ stijl was uniek, en ondanks zijn hectische toerschema en perfectionisme in het opnemen van nummers, heeft hij meer dan 300 onuitgebrachte nummers nagelaten. Muzikaal gezien tilde Hendrix volgens velen het elektrische gitaarspel naar een veel hoger niveau, en door zijn gebruik en combinatie van onder andere feedback, distortion en wahwahpedalen is de populariteit van deze effecten en technieken na Hendrix’ dood veel groter geworden. Hij haalde het uiterste uit zijn gitaar, meestal een Fender Stratocaster (die hij daarmee definitief op de kaart zette), en combineerde die op allerhande manieren met zijn versterker(s) (meestal Marshall).
Hendrix was linkshandig, maar speelde altijd op een rechtshandige gitaar,
met alle 6 snaren in de tegenovergestelde richting op de gitaar geplaatst. Dit deed hij naar eigen zeggen omdat hij vond dat hij op een rechtshandige gitaar beter bij de volume en toon - knoppen van de gitaar kon, en bij de zogeheten tremolo-arm.
