Wim Sonneveld werd op 28 juni 1917 geboren in Utrecht als zoon van Gerrit Sonneveld en Geertruida van den Berg.
In 1922 verloor hij op zeer jonge leeftijd zijn moeder.
Na een schooltijd waarin hij steeds de pias uithing had hij een aantal baantjes waarin hij niet goed voldeed.
In 1932 ging hij zingen bij de amateurzanggroep de Keep Smiling Singers, waarna hij in 1934 met Fons Goossens een duo vormde en optrad bij jubilerende verenigingen en instellingen.
Later dat jaar ontmoette hij de recensent Huub Janssen en in datzelfde jaar werd hij secretarisadministrateur bij Louis Davids, waar hij overdag werkte en ‘s avonds kleine rolletjes mocht spelen en chansons kon zingen.
In diezelfde periode trad hij op met zijn eigen gezelschap “De Rarekiek”, waar zijn vriend Huub aan meewerkte.
Sonneveld zong in het Frankrijk van 1937 in cabarets van Suzy Solidor en Agnes Capri.
Na de oorlogsverklaring van 1939 keerde hij naar Nederland terug, waar hij toneelrollen had en in de revue van Loekie Bouwmeester speelde.
In 1940 trad hij op bij het Theater der Prominenten en speelde bij “De Sprookjesspelers” van Abraham van der Vies, hier ontmoette hij o.a. Conny Stuart.
In 1943 vormde hij zijn eigen gezelschap, waarvan onder andere Stuart, Lia Dorana, Albert Mol, Joop Doderer, Hetty Blok en Emmy Arbous deel uitmaakten.
Opmerkelijk was zijn gastrol in de televisieserie Ja zuster, nee zuster van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink in 1967.
In 1967 stond hij met Ina van Faassen in een theatershow en in 1971 met Willem Nijholt en Corrie van Gorp.
Zijn laatste film speelde hij in 1973, met de titel “Op de Hollandse toer”.
Hij had zijn carrière willen afsluiten met het zingen van Franse chansons, want aan Frankrijk had hij zijn hart verpand, zo had hij een huis in het Zuid-Franse Roquefort-les-Pins.
Op 8 maart 1974 stierf Wim Sonneveld op 56-jarige leeftijd in het VU-ziekenhuis in Amsterdam na een tweede hartaanval.
"Het Dorp" werd driemaal op single uitgebracht, waarvan de laatste keer in mei 1974, vlak na de dood van de cabaretier.
De tekst is geschreven in 1965 door Friso Wiegersma, onder het pseudoniem Hugo Verhage, hij was de partner van Sonneveld.
Het nummer is op de muziek van La montagne van Jean Ferrat geschreven en Wim Sonneveld zingt emotioneel over "zijn dorp" Deurne, dat hem bij weerzien schokt een dorp dat door de vooruitgang is gehavend.
