Voor een akoestische gitaar zijn er nylon snaren of stalen snaren beschikbaar. Bij een "spaanse" klassieke gitaar zijn de hoge 3 snaren compleet van nylon, de 3 lage snaren hebben een kern van nylon vezels met een wikkeling van metaal er om. Vroeger werden deze nylon snaren gemaakt van kattendarmen, maar in werkelijkheid waren dat meestal schapendarmen.
Een staalsnarige akoestische "country & western" gitaar heeft stalen snaren. De lage bassnaren hebben dan een wikkeling van brons, phosphor-brons of een andere legering.
Elektrische gitaren hebben ook stalen snaren met om de bassnaren een magnetische wikkeling van staal, nikkel of een legering. Er zijn ook flatwound snaren waarvan de omwikkeling met rond draad naderhand is afgevlakt. Daardoor zijn de snaren gladder, maar ook minder flexibel, wat een donkere klank geeft. Deze worden met name veel gebruikt voor jazz gitaar.
Sommigen houden van een zo helder mogelijke klank, anderen van een wat warmer geluid of zelfs een extreem dof geluid. Op een elektrisch instrument klinken snaren met veel staal (ijzer) het meest helder. Stainless steel klinkt ook helder, vernikkeld staal klinkt iets donkerder. Flatwound snaren (met een gladde wikkeling om de bassnaren) klinken nóg doffer.
Op een akoestische gitaar of bas klinken "bronze" (of "brass") snaren het meest helder, "phosphor bronze" snaren klinken wat warmer . In sommige snaren zitten vezels als silk/zijde verwerkt die de klank van de bassnaren iets warmer, minder scherp maken. Ook zijn er per merk wel verschillen, een kwestie van uitproberen wat goed bevalt qua klank en duurzaamheid. Zodra snaren niet meer goed klinken zijn ze aan vervanging toe. De klank van verse snaren kan snel verdwijnen als er veel en vaak op gespeeld wordt. Zeker onder de lampen op een podium gaat het sneller, omdat er meer transpiratie op de snaren wordt afgegeven. De agressieve zuren uit het transpiratievocht werken in op het materiaal waar de snaren uit bestaan. Zodoende kunnen snaren vrij snel al gaan roesten en de frets op de hals aantasten. Repareren daarvan is zeker duurder dan af en toe een verse set snaren!
Door stevig aanslaan met een (dik) plectrum slijten de snaren ook nog eens harder. Het slechter of doffer klinken verloopt geleidelijk aan totdat het opee ns opvalt hoe slecht het instrument klinkt. Stemmen van deze versleten snaren zal ook steeds moeilijker verlopen omdat de flexibiliteit er uit is. Daarom vervangen veel (bas)gitaristen hun snaren ook op gezette tijden; iedere dag, week, 2 weken, maand of kwartaal. Uiteraard naar gelang de frequentie van bespelen danwel optredens of opnames.
Grove richtlijnen voor hoe lang normale standaard snaren meegaan: 25 speeluren op een gitaar en 100 speeluren op een basgitaar. Snaren gaan ook zeker langer mee indien ze behandeld zijn met een onderhoudsmiddel als Dunlop Stringcleaner.
Sinds geruime tijd zijn er echter ook snaren verkrijgbaar die langer meegaan zonder onderhoudsmiddelen. Door tijdens de productie een flinterdunne coating over de snaren aan te brengen blijven de snaren aanzienlijk langer dan normaal gevrijwaard van corrosie en slijtage door o.a. zweet en huidschilfers tussen de wikkelingen van de snaren. Elixir is zo´n merk snaren. Veel (bas)gitaristen nemen met minder geen genoegen meer.
Dikkere snaren gaan ook langer mee dan dunnere. Een setje .008 begint eerder slecht te klinken dan een setje .012 ! Hoe groter het aandeel ijzer in de snaar, hoe eerder deze roest. Meer nickel zorgt bijvoorbeeld ook voor een langere levensduur. Een snaar met een hoog ijzergehalte klinkt, als deze nieuw is, hard en fel op een elektrisch instrument omdat de elementen op magnetisme reageren. Er bestaan ook vergulde snaren, die roesten nauwelijks.
