William Harrison “Bill” Withers Jr. wordt op 4 juli 1938 in Slab Fork, West Virginia geboren en is de jongste van zes kinderen.
Zijn vader werkte in de kolenmijnen van Slab Fork en was tevens voorganger in de baptistengemeente, zijn moeder was toen ze hem trouwde een weduwe en moeder van vier kinderen, in mei 1942 scheiden zijn ouders.
Na de scheiding moest hij bij zijn tante Carrella Galloway Briggs wonen, maar 1944 ging hij weer terug naar zijn moeder, die ondertussen in Beckley, West Virginia woonde.
Daar ging hij naar de openbare East Park Elementary School en daarna naar de Stratton Junior High School.
Hij kreeg een bijzondere band met zijn oma Lula Carter Galloway die tot haar dood in 1953 bij de familie in huis leefde.
Hoewel de naam op zich bij velen niet bekend zal klinkt, doen ‘Lean On Me’, ‘Ain’t No Sunshine’ en ‘Just The Two Of Us’ waarschijnlijk wel een lichtje branden.
Bill Withers moet veel geduld uitoefenen totdat zijn muziekcarrière van de grond komt.
Terwijl hij ‘s nachts demo’s opneemt, in de hoop dat een platenmaatschappij hem zal opmerken, maakt Withers overdag wc-deksels voor vliegtuigtoiletten.
Wanneer hij op 32 jarige leeftijd in 1970 wordt voorgesteld aan de directeur van Sussex Records, gaat alles in een stroomversnelling.
Want op een goede dag krijgt Withers een telefoontje van Ray Jackson van de Watts 103rd Street Rhythm Band, die bekend is van het hitje “Express Yourself” met Charles Wright en Jackson helpt Withers met het opnemen en shoppen van zijn demo’s .
Hij heeft beet bij het kleine labeltje Sussex. Eigenaar Clarence Avant is lyrisch over Withers’ songs. Voor hij het goed en wel beseft zit Withers in zijn huiskamer Ain’t No Sunshine te spelen voor Booker T. Jones (Booker T. & The MG’s), die zijn debuutalbum gaat produceren.
“Ik verontschuldigde me dat ik nog geen tekst voor de brug had geschreven, dus ik herhaalde steeds I Know. Maar Booker zei: laat het zo.”
Booker T. Jones, die Withers in de marine ontmoet, waar hij werkzaam was, produceert het nummer, dat de zanger schrijft na de film “Days Of Wine And Roses” te hebben gezien.
Van het album “Just As I Am” wordt het nummer “Ain’t No Sunshine” een hit nog voor hij een band heeft kunnen samenstellen.
Het nummer bezorgt hem in 1971 de Grammy voor Best R&B Song.
Van Withers’ tweede album “Still Bill” komt de hit “Lean On Me” die het in de VS nog beter doet dan “Ain’t No Sunshine”, maar in Nederland weet de single nooit de Top 40 te halen.
De radio DJ’s pikken echter “Ain’t No Sunshine” op, en het wordt de eerste hit voor de zanger in de Verenigde Staten.
In 1974 komt er een scheiding met Sussex Records, na een juridische procedure pakt Withers zijn biezen en tekent hij een contract bij Columbia Records.
Na “Ain’t No Sunshine” en “Lean On Me” volgen er nog een reeks hits, maar het grote publiek neemt die niet echt op.
Tot Bill Withers in 1980 “Just The Two Of Us” opneemt, samen met Grover Washington Junior. Withers doet echter weinig met de vernieuwde aandacht en treedt maar bij gelegenheid op.
Pas in 1985 komt zijn volgende en laatste album uit, “Watching You Watching Me”.
Na veertig jaar is Bill Withers uitgegroeid tot een Original wiens werk door velen is gecoverd.
“Ain’t No Sunshine”, “Lean On Me” en “Grandma’s Hands” zijn standaards geworden.
Ook nieuwe generaties blijven Bill Withers ontdekken, want zijn muziek is een dankbare bron van samples voor rappers, waarvan de hit “No Diggity” van Blackstreet uit 1996 het succesvolste voorbeeld is.
Muziek is tegenwoordig bijzaak voor Bill Withers, alhoewel hij in zijn home studio in Beverly Hills nog wel wat experimenteert, neemt hij liever een hamer en een zaag ter hand. “
"Ik leef voor Home Depot, een Amerikaanse bouwmarkt.
Ik rijd liever rond in een oude pick-up truck met ‘Bill de klusjesman’ op de zijkant om lekkende toiletpotten te repareren, dan te werken in de muziekindustrie"
.`
Zijn vader werkte in de kolenmijnen van Slab Fork en was tevens voorganger in de baptistengemeente, zijn moeder was toen ze hem trouwde een weduwe en moeder van vier kinderen, in mei 1942 scheiden zijn ouders.
Na de scheiding moest hij bij zijn tante Carrella Galloway Briggs wonen, maar 1944 ging hij weer terug naar zijn moeder, die ondertussen in Beckley, West Virginia woonde.
Daar ging hij naar de openbare East Park Elementary School en daarna naar de Stratton Junior High School.
Hij kreeg een bijzondere band met zijn oma Lula Carter Galloway die tot haar dood in 1953 bij de familie in huis leefde.
Hoewel de naam op zich bij velen niet bekend zal klinkt, doen ‘Lean On Me’, ‘Ain’t No Sunshine’ en ‘Just The Two Of Us’ waarschijnlijk wel een lichtje branden.
Bill Withers moet veel geduld uitoefenen totdat zijn muziekcarrière van de grond komt.
Terwijl hij ‘s nachts demo’s opneemt, in de hoop dat een platenmaatschappij hem zal opmerken, maakt Withers overdag wc-deksels voor vliegtuigtoiletten.
Wanneer hij op 32 jarige leeftijd in 1970 wordt voorgesteld aan de directeur van Sussex Records, gaat alles in een stroomversnelling.
Want op een goede dag krijgt Withers een telefoontje van Ray Jackson van de Watts 103rd Street Rhythm Band, die bekend is van het hitje “Express Yourself” met Charles Wright en Jackson helpt Withers met het opnemen en shoppen van zijn demo’s .
Hij heeft beet bij het kleine labeltje Sussex. Eigenaar Clarence Avant is lyrisch over Withers’ songs. Voor hij het goed en wel beseft zit Withers in zijn huiskamer Ain’t No Sunshine te spelen voor Booker T. Jones (Booker T. & The MG’s), die zijn debuutalbum gaat produceren.
“Ik verontschuldigde me dat ik nog geen tekst voor de brug had geschreven, dus ik herhaalde steeds I Know. Maar Booker zei: laat het zo.”
Booker T. Jones, die Withers in de marine ontmoet, waar hij werkzaam was, produceert het nummer, dat de zanger schrijft na de film “Days Of Wine And Roses” te hebben gezien.
Van het album “Just As I Am” wordt het nummer “Ain’t No Sunshine” een hit nog voor hij een band heeft kunnen samenstellen.
Het nummer bezorgt hem in 1971 de Grammy voor Best R&B Song.
Van Withers’ tweede album “Still Bill” komt de hit “Lean On Me” die het in de VS nog beter doet dan “Ain’t No Sunshine”, maar in Nederland weet de single nooit de Top 40 te halen.
De radio DJ’s pikken echter “Ain’t No Sunshine” op, en het wordt de eerste hit voor de zanger in de Verenigde Staten.
In 1974 komt er een scheiding met Sussex Records, na een juridische procedure pakt Withers zijn biezen en tekent hij een contract bij Columbia Records.
Na “Ain’t No Sunshine” en “Lean On Me” volgen er nog een reeks hits, maar het grote publiek neemt die niet echt op.
Tot Bill Withers in 1980 “Just The Two Of Us” opneemt, samen met Grover Washington Junior. Withers doet echter weinig met de vernieuwde aandacht en treedt maar bij gelegenheid op.
Pas in 1985 komt zijn volgende en laatste album uit, “Watching You Watching Me”.
Na veertig jaar is Bill Withers uitgegroeid tot een Original wiens werk door velen is gecoverd.
“Ain’t No Sunshine”, “Lean On Me” en “Grandma’s Hands” zijn standaards geworden.
Ook nieuwe generaties blijven Bill Withers ontdekken, want zijn muziek is een dankbare bron van samples voor rappers, waarvan de hit “No Diggity” van Blackstreet uit 1996 het succesvolste voorbeeld is.
Muziek is tegenwoordig bijzaak voor Bill Withers, alhoewel hij in zijn home studio in Beverly Hills nog wel wat experimenteert, neemt hij liever een hamer en een zaag ter hand. “
"Ik leef voor Home Depot, een Amerikaanse bouwmarkt.
Ik rijd liever rond in een oude pick-up truck met ‘Bill de klusjesman’ op de zijkant om lekkende toiletpotten te repareren, dan te werken in de muziekindustrie"
.`
