In diverse songs gebruikt Simon het motief van erotiek en vergankelijkheid, zoals in "The Leaves They Are Green", "April Come She Will" en "Flowers Bend With The Rainfall". "He Was My Brother" is in de derde plaatversie te horen, tekstueel licht aangepast naar aanleiding van de dood van een schoolvriend / mensenrechtenactivist in Mississippi. Op het album valt evenals een solo-versie van "The Sound Of Silence" te beluisteren. Als bedankje aan Judith Piepe, staat er een foto Simon met haar op de voorkant van de overigens zeer melancholieke hoes, die een schril contrast vormt met de soortgelijke hoes van "Bringing It All Back Home" van Bob Dylan. De plaat wordt alleen in Engeland uitgebracht, in een redelijke oplage; een Amerikaanse release is er nooit van gekomen, In het begin van de jaren zeventig vraagt Simon CBS om het album niet meer bij te persen. Sindsdien geldt de plaat als redelijk zeldzaam.
The Paul Simon Songbook is een fraaie bekroning van Simon's verblijf in Engeland. Hij vliegt in de periode na het uitkomen van de plaat nog regelmatig op en neer tussen New York en Londen, waar hij zich vooralsnog beter begrepen voelt. Overigens groeit er in de Engelse folk-scene enige irritatie over het heen en weer vliegen van Simon, aangezien de meeste Engelse (folk-)musici zelf leven van een zeer bescheiden inkomen. Terzijde: er bestaat een prachtig verhaal over Pete Townshend, die in 1964 folkavonden organiseert in een zijzaaltje van Ronnie Scott's Jazzclub. Townshend komt Bert Jansch tegen en vraagt aan hem: "Want to earn a pound and play tonight?" en krijgt als antwoord: "No, I've already got one!"
