Keith Moon, de drummer vanthe Who, bouwde een reputatie op als iemand die vernielzuchtig was. Hij vernielde hotelkamers, huizen van vrienden en zijn eigen huis. Vaak gooide hij meubilair door de ramen, en vernielde leidingen met vuurwerk.Op de valreep van de jaren zestig rijdt een stomdronken Keith Moon met zijn Bentley zijn eigen roadie en chauffeur Neil Boland dood. Het gebeurt na de opening door Moon van een club voor skinheads, de ideologische zonen van de racistische teddyboys-beweging in de jaren vijftig. In die kringen was de inmiddels beroemde podiumact van The Who - gitaren en drumstel aan gort meppen ten teken dat het concert bijna is afgelopen - heel goed overgekomen. Op de parkeerplaats ontstaat geduw en getrek, Boland stapt uit en wordt buiten Moons gezichtsveld gevloerd. Moon gaat achter het stuur zitten. De auto schiet opeens naar voren. Niemand kan of wil het zo navertellen dat er een schuldige veroordeeld kan worden. Moon wordt vrijgesproken en zal er tot zijn dood nachtmerries van hebben. Hij was ten tijde van het ongeluk al een zware alcoholist en pillenslikker, maar voert zijn inname alleen maar op. Op 32-jarige leeftijd overlijdt Moon in zijn slaap, als gevolg van een overdosis Chloormethaziol, die hij had voorgeschreven gekregen voor het bestrijden van zijn alcoholverslaving. Toen de politie zijn dood onderzocht kwamen zij erachter dat er 32 pillen in zijn lichaam zaten, waarvan 26 onopgelost waren. De dood van Moon is geen zelfmoord, maar waarschijnlijk een stomme fout. De meest gangbare verklaring is dat hij zijn pillen genomen had, flauwviel, weer wakker werd en vervolgens weer een dosis pillen genomen had, terwijl hij vergat dat hij er al had gehad. Zegt men..... Als slachtoffer van de levensstijl van de rock is zijn plaats in de roddelgeschiedenis verzekerd. Vanwege zijn majestueuze drumwerk op de onverslijtbare Who-platen is zijn plaats in de popgeschiedenis rotsvast.vrijdag 11 december 2015
Keith Moon
Keith Moon, de drummer vanthe Who, bouwde een reputatie op als iemand die vernielzuchtig was. Hij vernielde hotelkamers, huizen van vrienden en zijn eigen huis. Vaak gooide hij meubilair door de ramen, en vernielde leidingen met vuurwerk.Op de valreep van de jaren zestig rijdt een stomdronken Keith Moon met zijn Bentley zijn eigen roadie en chauffeur Neil Boland dood. Het gebeurt na de opening door Moon van een club voor skinheads, de ideologische zonen van de racistische teddyboys-beweging in de jaren vijftig. In die kringen was de inmiddels beroemde podiumact van The Who - gitaren en drumstel aan gort meppen ten teken dat het concert bijna is afgelopen - heel goed overgekomen. Op de parkeerplaats ontstaat geduw en getrek, Boland stapt uit en wordt buiten Moons gezichtsveld gevloerd. Moon gaat achter het stuur zitten. De auto schiet opeens naar voren. Niemand kan of wil het zo navertellen dat er een schuldige veroordeeld kan worden. Moon wordt vrijgesproken en zal er tot zijn dood nachtmerries van hebben. Hij was ten tijde van het ongeluk al een zware alcoholist en pillenslikker, maar voert zijn inname alleen maar op. Op 32-jarige leeftijd overlijdt Moon in zijn slaap, als gevolg van een overdosis Chloormethaziol, die hij had voorgeschreven gekregen voor het bestrijden van zijn alcoholverslaving. Toen de politie zijn dood onderzocht kwamen zij erachter dat er 32 pillen in zijn lichaam zaten, waarvan 26 onopgelost waren. De dood van Moon is geen zelfmoord, maar waarschijnlijk een stomme fout. De meest gangbare verklaring is dat hij zijn pillen genomen had, flauwviel, weer wakker werd en vervolgens weer een dosis pillen genomen had, terwijl hij vergat dat hij er al had gehad. Zegt men..... Als slachtoffer van de levensstijl van de rock is zijn plaats in de roddelgeschiedenis verzekerd. Vanwege zijn majestueuze drumwerk op de onverslijtbare Who-platen is zijn plaats in de popgeschiedenis rotsvast.
