Vanaf het moment dat de single wordt uitgebracht, in oktober 1965, tot het moment dat de plaat de eerste plaats haalt in Amerika, in december van dat jaar, doet Simon luchtig over het succes. Hij keert weliswaar terug naar New York maar dat is tijdelijk, praat hij zichzelf aan. Hij berekent dat de hit hem genoeg oplevert om een lange periode in Londen te blijven wonen. Binnen zes maanden is de druk van die hit-single wel verdwenen. Maar het loopt anders. Simon & Garfunkel worden meegezogen in een onverbiddelijke publiciteitsmachine. Het publiek wil het hit-duo zien en ze worden in grote hallen geboekt in shows. Op dergelijke avonden staan ze geprogrammeerd tussen The Yardbirds, Chuck Berry en de Four Seasons, zingen hun hit met een enkele akoestische gitaar voor een duizendkoppig publiek en verdienen 300 dollar voor een enkel optreden van enkele songs.
dinsdag 8 december 2015
Simon & Garfunkel (deel 12)
Nietsvermoedend toert Simon door Noord-Engeland als Columbia plotseling in Amerika een single uitbrengt. Het begint met een plaatselijke deejay in Florida, die "The Sound Of Silence" van het album Wednesday Morning 3 A.M. draait, waarop luisteraars geestdriftig reageren. De song valt goed en dat is niet vreemd. Eind 1965 beleeft de folk-rock in Amerika zijn hoogtijdagen met onder anderen de Byrds, de elektrische singles van Dylan en de Turtles. "The Sound Of Silence" past daar uitstekend bij. Op verzoek herhaalt de deejay de song diverse malen. Dat gaat niet onopgemerkt voorbij. Columbia haakt in op de aandacht en brengt de song als single uit. Producer Tom Wilson dubt de oorspronkelijk akoestische opname over met twaalfsnarige gitaar, bas en drums, overigens zonder het duo in die beslissing te kennen.
Vanaf het moment dat de single wordt uitgebracht, in oktober 1965, tot het moment dat de plaat de eerste plaats haalt in Amerika, in december van dat jaar, doet Simon luchtig over het succes. Hij keert weliswaar terug naar New York maar dat is tijdelijk, praat hij zichzelf aan. Hij berekent dat de hit hem genoeg oplevert om een lange periode in Londen te blijven wonen. Binnen zes maanden is de druk van die hit-single wel verdwenen. Maar het loopt anders. Simon & Garfunkel worden meegezogen in een onverbiddelijke publiciteitsmachine. Het publiek wil het hit-duo zien en ze worden in grote hallen geboekt in shows. Op dergelijke avonden staan ze geprogrammeerd tussen The Yardbirds, Chuck Berry en de Four Seasons, zingen hun hit met een enkele akoestische gitaar voor een duizendkoppig publiek en verdienen 300 dollar voor een enkel optreden van enkele songs.
Er worden meer platen uitgebracht, zoals de single "Homeward Bound" / "Leaves That Are Green", dat een vijfde plaats haalt in Amerika en een negende in Engeland. In april 1966 doen ze Londen aan om "Homeward Bound" te promoten. Op dat moment staan er tevens twee covers van Simon-nummers in de Engelse Top 20, uitgevoerd door vrij bekende mainstream groepen, de Bachelors met "The Sound Of Silence" en de Seekers met "Someday One Day". Overigens reageert Simon geïrriteerd op de cover door de Bachelors, wier reguliere zangstijl nogal conflicteert met de beoogde sfeer van nummers als "Sound Of Silence". Zijn instemming met de cover van "I Am A Rock" door de Hollies zakt aanzienlijk als hij hoort dat ze het woord 'womb' (baarmoeder) uit de song hebben weggelaten.
Vanaf het moment dat de single wordt uitgebracht, in oktober 1965, tot het moment dat de plaat de eerste plaats haalt in Amerika, in december van dat jaar, doet Simon luchtig over het succes. Hij keert weliswaar terug naar New York maar dat is tijdelijk, praat hij zichzelf aan. Hij berekent dat de hit hem genoeg oplevert om een lange periode in Londen te blijven wonen. Binnen zes maanden is de druk van die hit-single wel verdwenen. Maar het loopt anders. Simon & Garfunkel worden meegezogen in een onverbiddelijke publiciteitsmachine. Het publiek wil het hit-duo zien en ze worden in grote hallen geboekt in shows. Op dergelijke avonden staan ze geprogrammeerd tussen The Yardbirds, Chuck Berry en de Four Seasons, zingen hun hit met een enkele akoestische gitaar voor een duizendkoppig publiek en verdienen 300 dollar voor een enkel optreden van enkele songs.
