Blues is de rond 1900 ontstane muziekvorm van de zwarte bevolking in de Verenigde Staten. Voortgekomen uit werkliederen, hollers, balladen en countrymuziek: zelf weer een mengeling van Europese folksongs en traditione Afrikaanse muziek. De plattelandsblues vormt de basis, maar het is de 'classic' of 'vaudeville blues' die met zijn jazzbegeleiding voor het eerst op de plaat wordt gezet. (1920). Meest bekende componist is W.C. Handy. De glorietijd van deze bluesvorm duurt tot 1926 en de belangrijkste exponenten zijn de zangeressen Ma Rainey en Bessie Smith.
De country-blues beleeft in de daaropvolgende jaren zijn commerciele en artistieke hoogtepunt en handhaaft zich als een belangrijke stroming tot in de jaren vijftig. De succesvolkste vertolkers uit de beginperiode zijn Blind Lemon Jefferson, Texas Alexander, Papa Charlie Jackson, Barbecue Bob, Charlie Patton en Blind Blake. In de middenperiode zijn dat Kokomo Arnold, Blind Boy Fuller, Memphis Minnie, Robert Johnson,, Bo Carter, Buddy Moss, Sleepy John Estes en Big Joe Williams.
Rond 1950: Big Boy Crudup, Lighnin' Hopkins, John Lee Hooker, Muddy Waters, Smokey Hogg en Lil'son Jackson. Verwant aan deze country-blues van gitaristen is de muziek van de jugbands en barrelhousepianisten. Veel van de jugbands spelen in en rond Memphis en de befaamdste zijn Gus Cannon's Jug Stompers en de Memphis Jug Band. Barrelhouse- of country-blues-pianisten van formaat zijn Roosevelt Sykes, Walter Roland en Whistling Alex Moore. Een stedelijke vorm van blues domineert de jaren dertig en de vroege jaren veertig.
