Voor de lucratieve herfstperiode van 1966 wordt een derde elpee verwacht en stipt op tijd uitgebracht, getiteld Parsley Sage Rosemary And Thyme. Dit album wordt door het duo beschouwd als hun eerste, echt geslaagde plaat. Terecht, want alle elementen van de elpee kloppen: de songs zijn van hoge kwaliteit en de ondersteunende productie staat totaal in dienst van de songs. Wederom zijn drie songs van het Songbook-album bewerkt heropgenomen. Een daarvan is "Patterns" — in een prachtige versie met bongo's en gedeeltelijk per megafoon gezongen tekst. De andere twee zijn "Flowers Bend With The Rainfall" en "A Simply Desultory Philippic". Op dat laatste nummer wordt nu verwezen naar defensieminister Robert McNamara — een Vietnam-hint? — en naar technicus Roy Halee. De Dylan-sfeer is behouden: Simon roept zelfs dat hij zijn mondharmonica heeft laten vallen.
"Dangling Conversation" en "Big Bright Green Pleasure Machine" komen van een recente single. Simon grijpt terug op zijn Engelse ervaringen in "A Poem By The Underground Wall", nog zo'n observatie van desperate mensen. "For Emily Whenever I May Find Her" is een hommage aan dichteres Emily Dickinson, op een elpee die toch al behoorlijk zal appelleren aan literatuurstudenten. "Scarborough Fair — Canticle" is gebaseerd op een oude Engelse folksong — in een arrangement van Martin Carthy. In "7 O'Clock News — Silent Night" loopt de song over in een soort journaaloverzicht van gebeurtenissen uit 1966, waaronder de dood van de controversiële komiek Lenny Bruce. En dan is er ook nog "59th Street Bridge Song (Feelin' Groovy)", een nummer over het (bijna) vergeten van voornemens.
