In Amerika gaf het hele gedoe met psychedelische muziek de kans aan de zogenaamde bubblegum music om tussen 1967 en 1969 de hitlijsten te veroveren. De naam zegt het al: puur consumptieve wegwerpmuziek. Een eenvoudig refreintje, een banale tekst, na één keer beluisteren kan je het al meezingen, maar als je het tien keer hebt gehoord ben je het beu. Op dat moment staat er echter alweer een ander klaar. Kortom een rage van super-eenvoudige commerciële Amerikaanse studiomuziek als reactie tegen de opkomende hard-rock, waarvoor je je het beste de dubbelelpee “Fill your head with rock” (CBS) of de driedubbele “Woodstock”-elpee (Cotillion) kunt aanschaffen.
De zogenaamde bubbelgumgroepen (1910 Fruitgum Company, Ohio Express, Lemon Pipers e.a.) zaten bijna allemaal op een zelfde label (Buddah) en de verdeler hier in België (Vogue) heeft daarvan dan ook een bijna complete “Greatest hits” (Vogue VG 201 509069) samengesteld. Staan er immers geen nummertjes op als “Simon says” (1910 Fruitgum Company), “Green tambourine” (Lemon Pipers) en “Chewy chewy” (Ohio Express)? Andere “onmisbare” voorbeelden van dit genre vind je verder op vol.2 van de Arcade-reeks, namelijk “Sugar Sugar” (Archies) en “In the year 2525″ (Zager and Evans).
Nostalgie is er inderdaad niet vreemd aan, als we met enig consumentenadvies voor de dag komen. Zo zijn er de tweemaal zeven elpees die Arcade heeft op de markt gebracht onder de titel “Remember the 60′s” en “Remember the 70′s”. Het spreekt vanzelf dat we voor onze basisdiscotheek van de jaren zestig van deze zeven delen vertrekken. Daarmee heb je inderdaad zowat alle hits al meteen op een rijtje. Kriskras door elkaar, dat wel, want buiten het zevende deel dat volledig aan de zogenaamde “nederbiet” is gewijd, werd er geen thema bepaald per dubbele langspeler.
En nochtans, als je goed nagaat, dan had het toch gekund. Zo vertoont vol. 2 veel overeenkomst met die andere dubbelaar “Hit Singles Album of the Sixties”, waarop het legendarische Immediate-label een aantal van zijn sterren heeft samengebracht (Small Faces, Nice, Humble Pie, Twice As Much, Amen Corner, Crispian St. Peters, McCoys, P.P. Arnold, Chris Farlowe, Rod Stewart en Fleetwood Mac). Alhoewel deze groepen niet allemaal onder één hoedje te vangen zijn, zorgde de firma wel voor een bepaalde stempel, zij het minder uitdrukkelijk dan b.v. Tamla-Motown, dat werkelijk een bepaalde sound oplegde aan zijn artiesten. Van Motown werd overigens enkel “Dancin’ in the streets” van Martha and the Vandellas opgenomen, zodat wie een compleet overzicht van de muziek uit de jaren zestig wil hebben, aangewezen is op het eerste deel van het “Twentieth Anniversary Album” van deze firma (uit 1980), waarbij je dan al meteen ook een selectie voor je collectie van de jaren zeventig cadeau krijgt, want de verzamelaar bestrijkt de periode 1969-1979.
Soul is trouwens over het algemeen zeer zwak vertegenwoordigd in de Arcade-verzameling (op vol.5 vind je nog Ike and Tina Turner, Otis Redding, Bob & Earl en Sam & Dave) zodat op z’n minst één elpee uit de “That’s soul”-reeks van de Zuiderse tegenvoeter van Motown, namelijk Stax, zeker aangewezen is.
