In april van 1967 had nog vrijwel niemand gehoord van wat toen het zoveelste nieuwe Britse beatbandje leek. Maar op 10 juni stond Procol Harum op één in de Britse top 40 met hun debuutsingel A Whiter Shade of Pale
.
Een week later kwamen ze op één binnen in de Veronica top 40. Psychedelische, ‘classic’-rock stond meteen op de wereldkaart. Die fameuze riedel op het Hammond-orgeltje van Matthew Fisher veroorzaakte een sensatie : popmuziek die in niets leek op wat je ooit eerder gehoord had. De tekst van het nummer was geschreven door Keith Reid , die zelf geen deel uitmaakte van de band. Hij had het gebaseerd op een eeuwenoud Engels gedicht. Jarenlang hebben muziekliefhebbers zich afgevraagd waar de mysterieuze tekst over ging, totdat zanger Gary Brooker zich liet ontvallen dat het simpelweg ging over hoe je zo snel mogelijk dronken wordt. De melodie van de single heeft uiteindelijk veel problemen opgeleverd. Procol’s frontman Gary Brooker had de credits voor de compositie ingepikt. De toetsenist Fisher vond, dat hij zelf ook op het label vermeld had moeten worden, omdat hij tenslotte die onsterfelijke orgelsoli aan het nummer had bijgedragen. Een derde belanghebbende Johann Sebastiaan Bach, een oude Duitse rocker, heeft echter nooit wat ontvangen. De muziek was toch duidelijk geënt op zijn cantate Wachet Auf (BWV 140, no. 1). Dit stuk is ook bekend als Air For The G-String.
O ja, A Whiter Shade of Pale is één van de weinige nummers die tot twee keer toe de nummer 1 positie in de hitparade zou behalen. Het nummer wordt algemeen beschouwd als één van de grootste popklassiekers.