Niets is minder waar. In 1959 trad Jeannine Deckers toe tot het dominicanessenklooster van Fichermont, vlakbij Waterloo. Ze vluchtte van haar saaie werk als lerares, weg van haar bemoeizuchtige moeder en vooral weg van zichzelf – ze had geen idee wat ze met haar leven aan moest en probeerde door het geloof zichzelf richting te geven. Fichermont was een progressief klooster en werd door de katholieke kerk als een soort model gebruikt, een voorbeeld van de nieuwe richting die de kerk in zou moeten slaan.
Enkele vooraanstaande geestelijken besloten in 1963 een soort reclamefilmpje te maken over Fichermont. Tijdens het draaien vielen ze als een blok voor de jonge non Jeannine, die optimistische liedjes zong over God en het geloof, zichzelf begeleidend op gitaar. De kerk zag in haar de ideale manier om een jong publiek te bereiken en vroeg haar een lp op te nemen, die moest worden verspreid op diverse kloosters in Frankrijk en missieposten in Afrika en Zuid-Amerika. Moeder-overste sloot een contract met Philips, Jeannine zong een groot aantal liedjes in en vanaf dat moment begon het balletje te rollen. Bij Philips besefte men dat ze goud in handen hadden; Jeannine werd omgedoopt tot La Soeur Sourire en vormde het middelpunt van een groots aangepakte campagne.
De single 'Dominique' werd een gigantisch succes in Frankrijk, België en Nederland. Compleet overdonderd probeerden de kloosteroversten dit geheim te houden voor de zingende zuster. Er was echter geen houden meer aan toen de single een grote hit werd in Amerika en hordes journalisten door de kloostertuin kropen, proberend een glimp op te vangen van Jeannine Deckers. Schoorvoetend stond moeder-overste een fotosessie toe; Soeur Sourire mocht alleen op de rug worden gefotografeerd, gesluierd en wel. Jeannine stemde toe, maar niet van harte.
Langzaam maar zeker drong het tot Jeannine door welke impact ze had. Haar verzoek om vaker buiten de kloostermuren te mogen optreden werd niet ingewilligd; ze had al voor genoeg heisa gezorgd en het werd tijd dat ze zich weer eens ging bezighouden met het rustige kloosterleven. Jeannine hield het een paar jaar vol en kreeg het toen voor elkaar om in Leuven te mogen studeren. Haar liedjes werden steeds scherper en progressiever van aard en de katholieke kerk wist zich eigenlijk geen raad meer met de rebelse non, zeker toen ze haar plannen bekendmaakte voor een leefgemeenschap buiten het klooster. Eind jaren zestig verliet ze Fichermont om te gaan samenwonen met Annie Pécher, die ze had leren kennen net voordat ze intrad. De katholieke kerk zat nu helemaal met haar in hun maag; na het overlijden van paus Johannes XXIII maakten de linkse ideeën binnen de kerk plaats voor een veel behoudener koers. De zingende non zou wel eens voor grote problemen kunnen zorgen, en ze was nog lesbisch ook.
Ze probeerde haar carrière weer op te pakken, maar de naam 'Soeur Sourire' was eigendom van het klooster en bovendien probeerde de kerk haar op alle mogelijke manieren dwars te zitten. Zo werd een tournee naar Canada afgeblazen vanwege haar controversiële uitspraken over het gebruik van de pil en het celibaat. Eind jaren zeventig richtte ze samen met Anne 'Claire Joie' op, een centrum voor de behandeling van autistische kinderen. Door het uitblijven van subsidies ging het centrum enkele jaren later failliet. Begin jaren tachtig kreeg ze het aan de stok met de belastingdienst – een conflict over de inkomsten van 'Dominique' dat vele jaren zou voortslepen. Ze raakte verslaafd aan alcohol en slaapmiddelen en probeerde door veel op te treden haar belastingschuld af te lossen. Op 29 maart 1985 pleegde Jeannine Deckers samen met Annie zelfmoord – teleurgesteld, depressief en berooid.
Ten tijde van haar debuut uit 1964 was er nog geen vuiltje aan de lucht; het album bevat vrolijke en onschuldige liedjes over liefde en God met een hoog lalala-gehalte. Jeannine begeleidt zichzelf op gitaar en af en toe duikt er een koortje op. Het album duurt een half uurtje en dat is precies lang genoeg.
