CCR

Creedence Clearwater Revival is een met een kenmerkend swampgeluid gezegende, Amerikaanse rockband die vanaf eind jaren zestig enige tijd geldt als een der beste en succesvolste van haar generatie.
De groep wordt in '59 in het Californische El Cerrito door de Fogerty-broers opgericht onder de naam Tommy Fogerty And The Blue Velvets, met de San Francisco Bay Area als voornaamste werkterrein.
In '64 worden ze door het Fantasy-label gecontracteerd, onder voorwaarde dat ze zich omdopen tot The Golliwogs.

Brown Eyed Girl is de eerste single, een bescheiden hit op grond waarvan ze een aantal jaren werkzaam blijven (opvolgende singles floppen volledig). Eind '67 herdopen The Golliwogs zich in Creedence Clearwater Revival (gangbare afkorting: Ccr).
Creedence Clearwater Revival profiteert van de algemene belangstelling voor muziek uit San Francisco, ofschoon de muziek van Ccr (een mengeling van country & western-, rhythm &blues- en rock & roll-invloeden) niets van doen heeft met de betreffende 'westcoast' rock.
Van Creedence Clearwater Revival worden gelijktijdig twee singles uitgebracht (Dale Hawkins' Suzie Q en Screamin' Jay Hawkins' I Put A Spell On You), die beide een hitnotering halen.

Bayou Country levert de tweezijdige millionseller Proud Mary/Born On The Bayou op, terwijl Green River hetzelfde doet met Bad Moon Rising/Lodi en Green River/Commotion. Ten tijde van de release van Willy & The Poor Boys wordt Ccr algemeen gezien als een van de belangwekkendste en succesvolste Amerikaanse bands, hetgeen nog eens bewezen wordt door het van Willy & The Poor Boys getrokken Down On The Corner, dat weer een grote hit wordt.
Tournees door Europa leveren Ccr nog meer fans op en Cosmo'S Factory bezorgt de band twee verdere millionsellers (Travelin' Band/Who'll Stop The Rain en Up Around The Bend). Op Pendulum blijkt echter dat zich binnen de band een splijtzwam heeft ontwikkeld: de plaat valt uiteen in nummers met de vertrouwde Ccr (lees: John Fogerty)- sound en halfgare experimenten waarvoor met name Tom Fogerty verantwoordelijk blijkt te zijn. Niet lang na Pendulum stapt deze dan ook uit de groep, waarna Ccr als trio nog een op Live In Europe geregistreerde wereldtournee maakt. Maar het is duidelijk dat Stu Cook en Doug Clifford meer in de melk te brokkelen willen hebben en na Mardi Gras en de hitsingle Sweet Hitch-Hiker valt Ccr in '72 uit elkaar. In dat jaar verschijnen van Tom Fogerty Tom Fogerty en Excalibur, terwijl Doug Clifford debuteert met ‘Cosmo' Clifford, alledrie platen die zeker in verhouding tot de oude Ccr en de latere John Fogerty van weinig betekenis zijn.

Terwijl Tom Fogerty rustig doorgaat met het maken van solo-albums, verhuren Clifford en Cook zich als ritmesectie (bijvoorbeeld voor Groovers Paradise van Doug Sahm), totdat zij ten slotte in '76 plaatsnemen in de Don Harrison Band. John Fogerty begint zijn solocarrière als The Blue Ridge Rangers, een eenmansgroep die op The Blue Ridge Rangers oorspronkelijke interpretaties van klassiekers uit de country & western, gospel en bluegrass ten beste geeft. Hoewel John Fogerty en het daarvan afkomstige Rockin' All Over The World (jaren nadien wel succesvol door Status Quo gecoverd) grandioos floppen, behoort het volgens de Nederlandse critici tot een van de belangrijkste rock & roll-platen van de jaren zeventig. Een derde elpee, Hoodoo, wordt nooit uitgebracht, waarna Fogerty zich voor lange tijd uit de openbaarheid terugtrekt.

Pas in '85 komt hij voor de dag met Centerfield, waarop hij de CCR-draad weer oppakt. De plaat wordt binnen een maand goud. Maar op Eye Of The Zombie waagt hij zich met wisselend resultaat aan allerlei stijlexperimenten en na een Amerikaanse solotournee treedt de grote stilte weer in. In september '90 overlijdt Tom Fogerty in zijn woonplaats Scottsdale, Arizona aan tuberculose. Na een afwezigheid van meer dan een decennium vertolkt John Fogerty een paar Creedence-klassiekers tijdens The Concert For The Rock And Roll Hall Of Fame. Het blijkt de opmaat voor zijn tweede comeback Blue Moon Swamp, waarmee hij op een alleszins geslaagde wijze terugkeert bij zijn oude vertrouwde swamprock- geluid. Wat bevestigt wordt met de uitstekende live-plaat Premonition, waarop Fogerty naast een greep uit zijn solowerk, ook een tiental Creedence-klassiekers vertolkt. In de zomer van '00 maakt John Fogerty solo eindelijk zijn Nederlandse podiumdebuut; als het voorprogramma van Tina Turner's afscheidsconcert in het Groningse stadspark. September '04 komt het tegenvallende Deja Vu All Over Again uit, met slechts tien korte nummers. In maart '05 staat hij tweemaal in de Heineken Music Hall in Amsterdam.