maandag 7 maart 2016

Simon & Garfunkel (deel 15)

Begin 1967 brengt het budget-label Pickwick een compilatie-album uit van oud materiaal van Tom & Jerry onder de titel Simon & Garfunkel, met een recente foto van het duo op de hoes — in de beste cash-in traditie. De plaat verdwijnt na juridische actie van het duo van de markt. Overigens verschijnen er rond 1975 enige singles met dit materiaal. De meest reguliere kans om deze jeugdzonden van Simon & Garfunkel te beluisteren, biedt een recente cd op het Engelse label New Millennnium Communications.




Op 22 januari 1967 treedt het duo op in het Lincoln Center in New York. Van dat concert staan vijf opnames op de box-set Old Friends. In die vijf uiteenlopende nummers horen we de muzikale ontwikkeling van het duo. Allereerst is er "Red Rubber Ball", dat nooit op een reguliere Simon & Garfunkel plaat verscheen. Van de albumnummers klinkt "A Poem On The Underground Wall" het meest gedateerd, met een nogal cliché-matig gitaararrangement, terwijl "Blessed" hier een stuk avontuurlijker gebracht wordt dan op Sounds Of Silence. "A Church Is Burning" herinnert aan de protestsongs van de beginjaren. Paul speelt "Anji" op solo-akoestische gitaar, bekwaam maar vrij oppervlakkig, alsof hij de spanning van het origineel — of de studio-versie van Sound Of Silence — even kwijt is.

In maart 1967 brengt het duo een nieuwe single uit, met op de a-kant "At The Zoo", en "59th Street Bridge Song (Feelin' Groovy)" op de b-kant. De voorkeur van Simon voor "At The Zoo", een voor de hand liggende vergelijking van stadsbewoners als dieren opgesloten — en te kijk gezet — in kooien, is begrijpelijk. Maar het succes van de groep Harper's Bizarre met "59th Street Bridge Song (Feelin' Groovy)" moet hen toch aan het denken hebben gezet. Hun onzekerheid begon al met de titel: het denken over de publieksreactie. De oorspronkelijke titel was simpelweg "Feelin' Groovy". Toch: wat zullen mensen wel denken, dat wij ook hip willen doen met onze songtitels? Natuurlijk speelde mee dat "Feelin' Groovy" enkele maanden tevoren al op het Parsley-album had gestaan en voor de Simon & Garfunkel fans, als het de a-kant zou zijn, iets te bekend zou klinken om de single te kopen.