zondag 16 maart 2014

Roy Orbison

Roy Orbison (the Caruso van de Pop, zoals Bob Dylan hem typeerde) is nu al geruime tijd dood. Hij was qua repertoire, verschijning en levenslot de Absolute Vorst van het Gebroken Hart: al op het moment dat hij meende dat een vrouw hem even streelde als teken dat ze voortaan misschien wel iets om hem zou gaan geven, wist hij dat ze er met een ander vandoor zou gaan (in veel gevallen een van zijn beste vrienden) en dan bezong hij die pijn in veel toonhoogten als geen ander.

Zijn mooiste album is zijn laatste waaraan ook Costello en Springsteen hebben meegewerkt. Costello vervaardigde het nummer Comedians waarin bezongen wordt dat zo’n vriendin ’s avonds laat met een andere man hand in hand de kermis verlaat, terwijl hij, noodgedwongen in de hoogste gondel van het ineens onklaar geraakte reuzenrad gezeten, machteloos moet toezien. Tja, kitscheriger kan het moeilijk, zou je zeggen, en zo bezien is het misschien wel een pastiche op Roy’s oeuvre. Een aanrader, zeker voor degenen die Roy niet meer kennen of al lang vergeten zijn. (Let dan ook op de respectvolle, maar toch ook haast satanisch aandoende inzet waarmee Costello hem begeleidt.)