Je zal maar jarenlang zingen en platen opnemen en niet bekender worden dan je buurman die elke dag hondstrouw naar kantoor sloft. Ik overdrijf misschien een beetje, maar de carrière van Freddy Fender – smoorverliefd op zijn Fender-gitaar, vandaar zijn artiestennaam – kon je in de jaren zestig en een groot deel van de jaren zeventig bezwaarlijk denderend noemen. In San Benito in Texas waar hij de 4de juni 1937 geboren werd, kenden ze hem als de zanger van liedjes die een mix waren van r&b en Tex -Mex -muziek, muziek die in het grensgebied Texas en Mexico wordt gespeeld.
Iets later slaagt hij er in een platendeal af te sluiten bij Falcon Records en brengt ondermeer een Spaanse versie uit van de Elvis’ klassieker Don’t be cruel. Het wordt een hit dankzij de airplay die hij krijgt. Ook de single Wasted days and wasted nights doet het goed. Hij zou dat nummer in de jaren zeventig opnieuw opnemen.
Zijn carrière liep niet over rozen. Hij geraakte meermaals betrokken bij vechtpartijen. Tijdens een optreden in Baton Rouge wordt hij zogenaamd betrapt op het bezit van dope en veroordeeld tot vijf jaar gevangenschap, waarvan hij er drie uitzit. Nadien pikt Freddy Fender, die eigenlijk Baldemar Huerta heet, gewoon de rode draad weer op. Na zijn gevangenschap keert Freddy naar Texas terug waar hij een tijdje als technicus bij een platenfirma gaat werken. Iets later vinden we hem als zanger terug in New Orleans bij Poppa Joe in Bourbon Street. Omdat hij graag iets wou doen voor al die jonge mensen die onbezonnen in de gevangenis terechtkwamen, gaat hij in 1970 sociologie studeren. Hij wist tenminste waar het over ging. Om geld te verdienen wordt hij parttime mechanieker. Een jaar later ontmoet hij producer Huey P. Meaux, een levende legende in Texas en Louisiana. Die had ondermeer hits geleverd aan Joe Barry en Barbara Lynn. In Houston had Meaux zijn eigen studio gebouwd Sugar Hill Studios. Meaux had ook twee eigenplatenlabels: Crazy Cajun en Starlite. Een van de eerste songs die ze opnemen is Before the next teardrop falls geschreven door Vivian Keith en Ben Peters. Dat liedje was eerder al een countryhit geweest voor Lena Martell. Toen Freddy het liedje ging inzingen, stond het na een paar minuten al op band. De instrumentale begeleiding was namelijk al een tijdje eerder ingeblikt. Het meest opvallende is dat het liedje deels in het Spaans, deels in het Engels wordt gezongen.
Meaux brengt de song het eerst uit op zijn Crazy Cajun label om het nadien nationaal te laten verdelen door Dot. Iedereen keek wat verbaasd op wanneer de single niet alleen een hit werd in het countrymilieu, maar ook een poppubliek aansprak. De 31ste mei 1975 klom Freddy Fender, nadat Earth, Wind and Fire met Shining Star een plaatsje opschoven, naar de eerste plek in de Amerikaanse top honderd.
Vreemd genoeg sloeg Before the next teardrop falls niet aan in Engeland. Niet één single van Fender geraakte daar trouwens ooit in de top veertig. In Nederland daarentegen klom Fender in de zomer van 1975 naar de zesde plaats van de top veertig. Hij zou daar twee maanden later opnieuw opduiken, deze keer met zijn volgende hitsingle Wasted days en wasted nights, een remake van een oude hit die hij al in de jaren vijftig had opgenomen. Before the next teardrop falls zou ook een hit worden in Canada, en Nieuw-Zeeland. Fender zou nadien nog meerdere, zij het eerder bescheiden hits scoren met ondermeer Secret love, Vaya con Dios, Since I met you baby en Yours.
Het was voor Freddy Fender niet gemakkelijk na al die jaren van tegenslag aan het succes gewoon te geraken. Alcohol en drugs gaan zijn leven domineren. In 1985 laat hij zich behandelen in een ontwenningskliniek. Twee jaar later duikt hij op aan zijde van Robert Redford in de film The Milagro Beanfield War.
De 14de oktober 2006 overlijdt Freddy Fender aan de gevolgen van longkanker. Hij is dan 69.
Fender heeft een ster op de Walk of Fame Europe in Rotterdam.
