In 2006 besloot Lou Reed Berlin uit 1973 voor het eerst integraal live op de planken te brengen. Het conceptalbum over de destructieve relatie tussen de agressieve speedgebruiker Jim en de promiscue Caroline die haar kinderen verwaarloost was in Amerika een commerciële flop, maar met name in Europa voor een complete generatie een ijkpunt.
De oorspronkelijke producer, Bob Ezrin, maakte nieuwe arrangementen voor een speciaal samengesteld klein orkest met daarbij de geweldige Antony Hegerty (van Antony and the Johnsons) en een kinderkoor. In de band schittert Steve Hunter uit de oorspronkelijke bezetting. De dirigent staat tussen de bandleden met de albumtitel op zijn rug, en geniet zichtbaar. De show was vorig jaar ook in Nederland te zien.
Reed benaderde zijn buurman, schilder en filmmaker (onder meer van The Diving Bell and the Butterfly) Julian Schnabel om de regie en aankleding van de show te verzorgen. Bij gebrek aan budget verzorgde Schnabel de klus gratis op voorwaarde dat hij er een concertfilm van mocht maken. Niet alleen een dienst aan de buurman, maar vooral omdat Schnabel warme herinneringen aan zowel het album als de stad Berlijn had. Het resultaat was voorafgaand aan de DVD release in de filmhuizen te zien."
