De rootsrock van het Australische Rattlehand gaat net zo makkelijk langs de bluesroute als via countrypaden. Songschrijver Josh Shelton (zang, gitaar) valt door het gemak waarin hij deze twee stromen volgt nergens in herhaling. De rootsrock op Rattlehand (Plus One Records) is niet vernieuwend, maar altijd welkom. Zes kerels die lekker losjes steeds in de juiste cadans geraken. The Ballad Of Frederick Ward heeft een over alles heen scheurende mondharmonica en een hobbelend countryritme. Het mondharmonicaspel van Steve Wallis heeft net zoveel te maken met de soepele switch van country naar blues, terwijl het altijd rootsrock blijft. Dit zijn mannen met de Sunday Night Blues die hun cash spenderen aan smoke en booze. De onbekommerde levenslust komt tot ons via twangende gitaren en golvende melodieën met hoekige tempowisselingen. Vaak ook is het ingehouden wachten tot de ontlading die zeker zal komen. Is het niet via de mondharmonica van Wallis, dan toch zeker de gitaar van Josh Rippingale. Opvallend dat Shelton geen Australische tongval heeft.
