The Wild Rover is a populaire folk song waarvan de origine onzeker is.
The Wild Rovers is te vinden op de Amerikaanse folklp “Folksongs And Ballads From Virginia” van Paul Clayton, terwijl het in de grond een Iers slaapliedje is over een verloren zoon, ooit geschreven als een drankbestrijdingslied maar juist uitgedraaid tot bijna dranklied bij uitstek, gekend en half gehaat door iedere Ier en zelfs ver daar buiten.
Volgens professor T.M. Devine in zijn boek “The Scottish Nation 1700 – 2000? (Penguin, 2001) werd het nummer geschreven als een lied over gematigdheid. Het lied is terug te vinden afgedrukt in een boek “The American Songster”, gedrukt in de VS door W.A. Leary in 1845. Van daar verspreidde de song zich waarschijnlijk van Schotland naar het Amerika van de drooglegging.
Er is nog een versie die we terug vinden in de USA in de “Forget-Me-Not Songster” (c 1850), uitgegeven door Locke.
Een alternatieve geschiedenis van het lied wordt gesuggereerd door het feit dat een verzameling van ballads, gedateerd tussen 1813 en 1838, wordt bijgehouden in de Bodleian Library. De printer, Catnach, was gevestigd in het “7 Dials ‘gedeelte van Covent Garden, Londen. De Bodleian bundel bevat ‘The Wild Rover”. De Greig-Duncan collectie omvat niet minder dan zes versies van het lied. Deze collectie werd samengesteld door Gavin Greig (1848-1917).
Het lied wordt vaak beschouwd als een drinklied in plaats van een “Temperance Song” (song over gematigdheid).
Het nummer is inmiddels een van de grootste successen tijdens de optredens (en repetitites !) van Gerrit en de Krekels.
